Υπάρχει, μεταξύ των μελών της κυβέρνησης Τραμπ, η θέληση να κρατήσουν το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο μακριά από τη διάσωση της δημόσιας πίστης της Ελληνικής Δημοκρατίας, όπως με ακρίβεια αποκαλείται το πακέτο δανεικών που λαμβάνει το κράτος από τους Ευρωπαίους και το Ταμείο; Σίγουρα υπάρχει. Χωρίς πάντως να σημαίνει αυτό ότι η αμερικανική κυβέρνηση θα κάνει κάτι προς αυτή την κατεύθυνση στις αμέσως επόμενες εβδομάδες. Ούτε ότι αυτό το «κάτι» θα είναι τόσο ριζοσπαστικό, ώστε να οδηγήσει σε οριστική απομάκρυνση των εμπειρογνωμόνων του Ταμείου από την ελληνική υπόθεση. Ούτε ότι «θα περάσει των Αμερικανών», εφόσον το επιχειρήσουν, αν οι Ευρωπαίοι (και όχι μόνον) υπερασπιστούν την Ελλάδα, αλλά και την ανάγκη της αλληλεγγύης μεταξύ των κρατών-μελών του ΔΝΤ. Σίγουρα όμως το κλίμα για την επί οκταετία συνεχιζόμενη διάσωση της Ελλάδας έχει αλλάξει στην αμερικανική διοίκηση. Κατ’ αρχάς έχει αλλάξει το πλαίσιο αναφοράς. Η κυβέρνηση Τραμπ δεν πιστεύει ούτε στον παρεμβατικό ρόλο, δηλαδή στην εκάστοτε επιτόπια παρουσία με χρηματοδοτικά εργαλεία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας. Επιπλέον, δεν θέλουν τις ΗΠΑ να διαθέτουν πόρους και να αναλαμβάνουν το χρέος που τους επιμερίζεται όταν οι οργανισμοί αυτοί αναχρηματοδοτούν τις δράσεις τους, όπως στη δική μας περίπτωση, εντός της παγκόσμιας κεφαλαιαγοράς. Η αντίθεση αυτή είναι παλαιά, οι Ρεπουμπλικανοί είχαν παλαιότερα μπλοκάρει την αύξηση του μετοχικού κεφαλαίου του δίδυμου ιστορικού οργανισμού και σήμερα, που διαθέτουν σε όλα τα επίπεδα επαρκή πλειοψηφία, είναι λογικό να περιμένουμε ότι θα επιδιώξουν να εφαρμόσουν τις απόψεις τους.
Εξάλλου, δύο, τουλάχιστον, κεντρικά πρόσωπα στην κυβέρνηση, οι αρμοδιότητες των οποίων είναι ακριβώς αυτές, είναι πολύ γνωστά επειδή στο παρελθόν και μέχρι προσφάτως διατυπώνουν με σαφήνεια τις ως άνω σκέψεις τους. Ο Ντέιβιντ Μάλπας πήρε κυβερνητική θέση ως υπεύθυνος επόπτης των διεθνών οικονομικών θεμάτων υπό τον υπουργό Οικονομικών Στίβεν Μνούτσιν. Ο Μάλπας είναι γνωστός για τις εχθρικές απόψεις που έχει προς οιαδήποτε διάσωση με χρήματα των «φορολογουμένων», κυβερνήσεων που δεν έχουν το θάρρος να προωθούν ριζικές μεταρρυθμίσεις. Είναι όμως υπέρ της απαραίτητης αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους.
Ενα ακόμη πρόσωπο, ο Ανταμ Λέρικ, που τοποθετήθηκε υπό τον Μάλπας, έχει ισχυρές αντιρρήσεις στη συμμετοχή του ΔΝΤ σε διασώσεις που επιχειρούν ομάδες κρατών, όπως η Ευρωζώνη, προς όφελος κρατών που καθυστερούν αδικαιολόγητα την εκάστοτε απαραίτητη προσαρμογή τους.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι τρεις αυτοί έχουν υπάρξει, στο παρελθόν, υψηλόβαθμα στελέχη των μεγαλυτέρων επενδυτικών χρηματοπιστωτικών οργανισμών και συγκεκριμένα των, κατά σειρά, Bear Stearns, Goldman Sachs και Salomon Brothers.
(Συνεχίζουμε αύριο)