Εξωπραγματικοί λαβύρινθοι, σκάλες με προορισμό το μαθηματικό χάος και πόρτες που οδηγούν στο πουθενά: Εμπνευσμένο από το παράξενο σύμπαν του Μ. C. Escher, το βιντεοπαιχνίδι «Fragments of Euclid» (Θραύσματα Ευκλείδη) μας προκαλεί να αφήσουμε στην άκρη κάθε έννοια «κοινής» λογικής, προοπτικής ή προσανατολισμού, και να περιπλανηθούμε από το ένα δωμάτιο στο άλλο με μόνο πλοηγό τη διαίσθησή μας. Σε αυτό το παιχνίδι δεν υπάρχουν «κακοί» ούτε φανταστικά πλάσματα και ο παίκτης έρχεται αντιμέτωπος μόνο με το ίδιο του το μυαλό, καθώς προσπαθεί να συμπληρώσει μια σειρά από παζλ ακολουθώντας τις αινιγματικές οδηγίες του αφηγητή.
Πόρτες ανοίγουν και κλείνουν, κουτιά μετακινούνται, αντικείμενα αλλάζουν σχήμα, τοίχοι μετατρέπονται σε πατώματα ή οροφές. Εδώ, οι νόμοι της φυσικής καταργούνται ενώ ακόμα και η βαρύτητα λειτουργεί με δικό της τρόπο. Ο ήρωας έχει τη δυνατότητα να πηδήξει από τη μια άκρη της αίθουσας ώς την άλλη ή να περπατήσει στο ταβάνι.
Κάποιοι έχουν χαρακτηρίσει το βιντεοπαιχνίδι εθιστικό, άλλοι βρήκαν ότι τους προκαλεί ναυτία, γεγονός που ανάγκασε τον προγραμματιστή Αντουάν Ζανουτίνι (γνωστού με το ιντερνετικό ψευδώνυμο ΝuSan) να προσφέρει μια πιο «ήπια» εκδοχή για όσους βρίσκουν τα πρωτότυπα γραφικά υπερβολικά έντονα. Eστω κι έτσι όμως, λίγοι μπορούν να φτάσουν ώς το τέλος χωρίς διαλείμματα, παρότι η εκτιμώμενη διάρκεια του videogame είναι γύρω στα 45 λεπτά. Ο δημιουργός, πάντως, υπογραμμίζει πως πρόθεσή του δεν ήταν να αγχώσει ούτε να ζαλίσει τους παίκτες, αλλά αντίθετα να τους προσφέρει την ευκαιρία να ηρεμήσουν καθώς συγκεντρώνονται στην επίλυση των αινιγμάτων (με τη βοήθεια της κατάλληλης υποβλητικής μουσικής), περίπου όπως θα συνέβαινε αν έπαιζαν μια παρτίδα σκάκι.
Μολονότι το αποτέλεσμα πιθανότατα θα έκανε τον ίδιο τον Ολλανδό ζωγράφο και χαράκτη περήφανο, η ιδέα του Ζανούτι δεν είναι ακριβώς καινούργια. Στο παρελθόν, αρκετοί σχεδιαστές παιχνιδιών έχουν αντλήσει έμπνευση από τις ψευδαισθήσεις του Escher. Ανάμεσά τους, το «Antichamber» (2013), αποτελούμενο επίσης από αινίγματα αλλά με… μεταφυσικές ανησυχίες, δεδομένου ότι οι «συμβουλές» προς τον παίκτη αφορούν τόσο τη λύση των παζλ όσο και την ψυχολογική του κατάσταση. Το «ιστορικό» πλέον «Αnt Attack», αρκετά δημοφιλές τη δεκαετία του ’80, παρακολουθεί την προσπάθεια του ήρωα να απελευθερώσει το ταίρι του, που έχει αιχμαλωτιστεί από γιγαντιαία μυρμήγκια στους λαβυρίνθους της πόλης Antecher (το όνομα αποτίνει φόρο τιμής στον καλλιτέχνη). Στο «Crush» (2007), ένας νεαρός που υποφέρει από αϋπνία χρησιμοποιεί μια πειραματική συσκευή για να διεισδύσει στο ίδιο του το μυαλό και ανακαλύπτει έναν κόσμο βγαλμένο από τα σκίτσα του Escher και του Τιμ Μπάρτον. To Q*bert, ένα από τα πιο επιτυχημένα arcade games όλων των εποχών, «γεννήθηκε» όταν ο καλλιτέχνης Τζεφ Λι, εμπνευσμένος από το έργο του Escher, σχεδίασε μια πυραμίδα από κύβους και φαντάστηκε έναν πορτοκαλί ήρωα να πηδάει από κύβο σε κύβο κυνηγημένος από εχθρούς σε διάφορα χρώματα και σχήματα.
Το «Fragments of Euclid» είναι διαθέσιμο στο Διαδίκτυο (nusan.itch.io) και οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να το «κατεβάσουν» δωρεάν ή καταβάλλοντας το αντίτιμο της επιλογής τους.