Νέος, όχι καινούργιος ο υποψήφιος Μακρόν

Νέος, όχι καινούργιος ο υποψήφιος Μακρόν

2' 9" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

«​​Σε μια χώρα όπου οι λαϊκισμοί κάθε είδους συγκρούονται από τη βιασύνη τους να κερδίσουν ένα κομμάτι από τον χώρο που χάνουν τα παραδοσιακά κόμματα, γιατί φτάσαμε εκεί, στο χείλος του γκρεμού, αρνούμαι να κάνω πως δεν βλέπω τη σκληρή πραγματικότητα που είναι η άνοδος της άκρας Δεξιάς για την προεδρία της Δημοκρατίας», έγραφε ώριμος πολιτικός στις 10 Μαρτίου, εξηγώντας την επιλογή του στο πρόσωπο του Μακρόν.

Τα λόγια αυτά αποκτούν άλλη σημασία όταν προέρχονται από έναν πρώην γενικό γραμματέα του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος και υποψήφιο για την προεδρία με το ίδιο αυτό κόμμα (1995 και 2002), τον Ρομπέρ Υ, που είχε την έμπνευση να γράψει το 2014 ένα βιβλίο με τίτλο «Τα κόμματα θα πεθάνουν αλλά δεν το ξέρουν ακόμη»! Αλλά αυτά συμβαίνουν στα μεγάλα κράτη που μέσα από μεγάλα προβλήματα αναζητούν δρόμους για μια νέα Ευρώπη, μια νέα μεγάλη Συμφωνία ικανή να κρατήσει την κοινωνία όρθια και την οικονομία αποδοτική.

Ο υποψήφιος Μακρόν είναι, βεβαίως, διαφορετικός. Κι επειδή πολλοί εκπλήσσονται από «πού» ξεφύτρωσε αυτός ο τόσο νέος και ακόμη περισσότεροι, εδώ στα δικά μας, βρίσκουν την εύκολη απάντηση ότι πρόκειται για «άνθρωπο των τραπεζών», τον προώθησαν οι Ροτσίλντ, λένε, ως αυτό να ήταν αρκετό για να ξεγελάσεις 8,7 εκατομμύρια πολίτες που αποφάσισαν να εμπιστευθούν έναν άνθρωπο που γεννήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 1977!

Οπως δεν ξεγελάστηκαν τα 7,7 εκατομμύρια που έδωσαν την ψήφο τους στη Λεπέν ή τα 7 εκατ. που προτίμησαν τον Μελανσόν. Το διαφορετικό, στις τρεις αυτές περιπτώσεις, είναι ότι μιλούν διαφορετικά από τους πολιτικούς των παλιών μεγάλων κομμάτων, Ρεπουμπλικανών και Σοσιαλιστών. Και ο έχων πολιτικά δικαιώματα πληθυσμός (ώριμος ή όχι μικρή σημασία έχει…) θέλει να δοκιμάσει, σε όλα πρακτικώς τα κράτη του δυτικού κόσμου, το καινούργιο και διαφορετικό.

Αλλά και ο Μακρόν ακολούθησε την πιο παραδοσιακή διαδρομή, για τη γαλλική πραγματικότητα. Μόνον 100 καταφέρνουν κάθε χρόνο (στους 1.000) να μπουν στην Εθνική Σχολή Διοίκησης. Στα οικονομικά, για παράδειγμα, οι υποψήφιοι που θα βρεθούν στα ανώτατα κρατικά αξιώματα εξετάζονται σε θέματα όπως «Κατανομή της προστιθέμενης αξίας συγκριτικά με τις οικονομικές επιδόσεις» (2009), «Εμπιστοσύνη και οικονομική πολιτική» (2010), «Ποια διαμόρφωση των τιμών για ποιες αγορές;» (2011) ή «Αποτελεσματικότητα των μέτρων προστασίας της απασχόλησης σε περίοδο κρίσης» (2012)! Από τη θέση του ανώτατου ελεγκτή Φόρων (διάσημη από την εποχή των «Αθλίων» του Ουγκώ), η επενδυτική τραπεζική, από την οποία κέρδισε καλά χρήματα, τον κέρδισε για λίγα μόλις χρόνια, προτού πάρει μείζονα θέση στις υπηρεσίες της προεδρίας ή γίνει ο νεότερος (μετά τον Ζισκάρ ντ’ Εστέν) υπουργός Οικονομίας για να εισηγηθεί τον δικό του νόμο που σκόπευε «να ξεκλειδώσει την οικονομία». Ο υποψήφιος πρόεδρος δεν είναι τόσο καινούργιος στην πολιτική.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή