Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Λείψανα

Βόλφγκανγκ Σόιμπλε: Λείψανα

1' 56" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αξίζει να μπει κανείς για μια στιγμή στη θέση του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε. Το 2015, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν μπόρεσε να επιμείνει στο σχέδιο περί «προσωρινής» εξόδου της Ελλάδας από την Ευρωζώνη. Επέμεινε όμως σε όρους που θα «καθάριζαν» μεσοπρόθεσμα την ελληνική εκκρεμότητα. Τι έχει πετύχει δυόμισι χρόνια μετά; Οχι και λίγα. Ο σωφρονιστικός σκοπός της συνθηκολόγησης της παρούσας ελληνικής κυβέρνησης εκπληρώθηκε. Συνομολογήθηκαν δεσμεύσεις που οι προηγούμενες κυβερνήσεις έδειχναν ότι δεν διέθεταν το έρεισμα να αναλάβουν. Κι επιπλέον έχουν μπει οι ράγες πάνω στις οποίες θα κινηθεί η επόμενη κυβέρνηση.

Δεν δικαιούται, άραγε, ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών να θεωρεί επίτευγμά του το γεγονός ότι η πολιτική δύναμη που τον είχε δαιμονοποιήσει ως ολετήρα της νεοφιλελεύθερης λιτότητας, τώρα έχει διαποτιστεί τόσο πολύ από το καθηκοντολόγιό του, ώστε επαίρεται επειδή πέτυχε οκτώ φορές μεγαλύτερο πλεόνασμα; Δεν έκανε ο Σόιμπλε ό,τι ήθελε με την Ελλάδα;

Και όμως. Τα επιτεύγματα του Σόιμπλε είναι εύθραυστα. Το περυσινό υπερπλεόνασμα επιτεύχθηκε σε συνθήκες ύφεσης, δικαιώνοντας όσους υποστήριζαν ότι η εμμονή στον στόχο καθηλώνει την οικονομία.

Οι μεταρρυθμίσεις δεν είναι ακόμη μεταρρυθμίσεις. Κινδυνεύουν να πέσουν στην άβυσσο που πάντα χάσκει μεταξύ ψήφισης και εφαρμογής. Κινδυνεύουν ξανά να εξουδετερωθούν από την αντίθετη βούληση μιας κυβέρνησης που συνθηκολογεί στιγμιαία, υπονομεύοντας διαρκώς το προϊόν της συνθηκολόγησης.

Η μνημονιακή «συναίνεση» των πολιτικών δυνάμεων στην Ελλάδα δεν είναι συναίνεση. Οχι μόνο επειδή η αξιωματική αντιπολίτευση δηλώνει ότι θα επαναδιαπραγματευτεί τα συμφωνηθέντα. Αλλά και επειδή η κυβέρνηση που τα συμφώνησε εύκολα θα υποτροπιάσει στο αντιμνημονιακό παρελθόν της, όταν βρεθεί στην αντιπολίτευση.

Επίγνωση αυτής της αβεβαιότητας φαίνεται να έχει πρώτος ο ίδιος ο Σόιμπλε. Γι’ αυτό και επιδιώκει να διατηρήσει την πίεση, αναβάλλοντας τις τελικές αποφάσεις για το χρέος. Δεν είναι ο μόνος καχύποπτος. Ακόμη και η Ευρωπαϊκή Επιτροπή διστάζει να βγάλει την Ελλάδα από την –περιττή, στην περίπτωση μιας τόσο στενά επιτηρούμενης χώρας– διαδικασία υπερβολικού ελλείμματος.

Ολα πήγαν όπως τα ήθελε ο Σόιμπλε τον Αύγουστο του 2015. Αλλά τίποτε δεν είναι όπως φαίνεται. «Αυτοί που μας κατηγορούν για υπερβολικά εμπορικά πλεονάσματα πρέπει και να αναρωτηθούν για τις αιτίες αυτών των πλεονασμάτων», είπε τις προάλλες ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών. Τα πλεονάσματα δεν έχουν, εξήγησε, πολιτικά ελατήρια. Αντανακλούν την πραγματική εξαγωγική δύναμη της γερμανικής οικονομίας.

Το αντίστροφο ισχύει για τα δημοσιονομικά πλεονάσματα της ελληνικής οικονομίας. Το ύψος τους είναι προϊόν πολιτικής πίεσης. Δεν αντανακλούν τα πραγματικά ελλείμματα μιας χώρας όπου ευημερούν μόνο τα λείψανα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή