Η σπέκουλα με τις δοξασίες του ψηφιακού καφενείου.
ΜΑΣΚΕΣ
Τι ήθελε ο Τσίπρας από την αναμέτρηση για το εργασιακό;
Τι ήθελαν να προστατεύσουν με τον κύκλο τους οι Δανοί;
Η«δημόσια συζήτηση» αξίζει το όνομά της όταν δεν γίνεται μόνο μεταξύ πεπεισμένων.
Είναι αθώο το τένις; Μπορεί να το παρακολουθεί κανείς χωρίς ενοχές; Χωρίς να ανησυχεί ότι προδίδει την τάξη του;
Ακόμη και ο αποτροπιασμός εκφέρεται σαν να μην πιστεύει στην αποτρεπτική του ισχύ.
Από τι απειλείται ένα σχήμα που δεν πιέζεται εξωτερικά;
Υπάρχει ο σύγχρονος εαυτός χωρίς τo αποτριχωμένο του είδωλο;
Μια φτηνή ύπαρξη είναι πάντα προτιμότερη από την άτιμη την ανυπαρξία. Είναι προτιμότερο να υπομένεις την αποδοκιμασία στο κόμμα που σε υποδέχεται, από την έρημο στο κόμμα που εγκαταλείπεις.
Η αντανάκλαση της συγκυρίας στο ύφος μιας ημέρας.
Τι πρέπει να φυλάει η αστυνομία; Την Πανεπιστημιούπολη ή τα λημέρια της νύχτας;
Η περφόρμερ του Ζαππείου απέναντι στον Μιθριδάτη.
Ξύνοντας τις πληγές του Ψυχρού Πολέμου.
Τι γυρεύει η Αριστερά σε αριστερούς καιρούς;
Οταν το πολιτικό σύστημα διαφημίζει το βραχυκύκλωμά του.
Εντάξει η Γεννηματά. Δικαιολογείται να αγωνίζεται για τη μουσειολογία, στην αρμοδιότητα της οποίας έχει προ πολλού υπαγάγει το κόμμα της.
[nx_login_form]x
