Κωστής Χατζηδάκης: Κουκκίδες

Κωστής Χατζηδάκης: Κουκκίδες

1' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Κωστής Χατζηδάκης: Κουκκίδες-1Πριν από τον νόμο Χατζηδάκη οι πλατφόρμες ήταν εντελώς αρρύθμιστες. Αυτό επέτρεπε στις υπηρεσίες του υπουργείου να εκδίδουν εγκυκλίους που ανέσυραν το παλιό τεκμήριο: τεκμαιρόταν ότι η εργασία του διανομέα ήταν εξαρτημένη. Με τον νόμο Χατζηδάκη θεσπίστηκε ένα νέο τεκμήριο, που προβλέπει τέσσερις προϋποθέσεις υπό τις οποίες ο διανομέας μπορεί να λογίζεται ως «ελεύθερος» συνεργάτης. 
 
Το αρρύθμιστο ρυθμίστηκε. Το τεκμήριο αναποδογυρίστηκε υπέρ της ελευθερίας «με το κομμάτι». Αλλά και πριν και μετά τον νόμο Χατζηδάκη, η μεγαλύτερη πλατφόρμα του χώρου, που δραστηριοποιείται στην Ελλάδα, είχε και έχει μόνο συνεργάτες με μπλοκάκι. Οχι εργαζομένους με ασφάλιση, άδειες, δώρα και άλλα «αξεσουάρ» του εικοστού αιώνα. 
 
Πριν από τον νόμο Χατζηδάκη, και πριν ο Χατζηδάκης πάει στο Εργασίας, η κυβέρνηση είχε μειώσει τις ασφαλιστικές εισφορές των αυτοαπασχολουμένων τόσο, ώστε κάθε εργοδότης να έχει ακόμη ισχυρότερο κίνητρο να μην επωμίζεται το κόστος των μισθωτών. 

Εργοδότης;  Στις πλατφόρμες, ποιος είναι ο εργοδότης; Πόσο εργοδότης είναι αυτός που μισθώνει μέσω άλλης εταιρείας εργαζομένους τους οποίους «βλέπει» μόνο σαν παλλόμενες κουκκίδες στον ψηφιακό χάρτη; Που τους αξιολογεί μόνο μέσω GPS, μετρώντας πόσα πακέτα παραδόθηκαν, πόσα χιλιόμετρα διανύθηκαν, σε πόση ώρα; 
 
Μια επιχείρηση διανομής φαγητού που δεν παράγει φαγητό μπορεί να δεσπόζει επί των πελατών της –που παράγουν φαγητό– πουλώντας μόνο τη διασύνδεσή τους με τους καταναλωτές του φαγητού. Και μπορεί να διατηρεί τη δεσπόζουσα θέση χωρίς να έχει εργασιακό «χώρο»· χωρίς στόλο· χωρίς κανονικούς εργαζομένους.
 
Αυτή τη νέα παγκόσμια πραγματικότητα –που δεν αφορά μόνο τα οικεία παιδιά με τα παπάκια– το εγχώριο πολιτικό σύστημα προσπαθεί να την υποτάξει στα παλιά του ένστικτα. Για τις πλατφόρμες φταίει ο υπουργός. Η Ξενογιαννακοπούλου θα τις είχε δαμάσει, με έναν νόμο, ένα άρθρο. Ή ακόμη καλύτερα –όπως γράφεται– χωρίς νόμο. Με το παλιό πλαίσιο. Θα μάντρωνε την άυλη οικονομία με εγκυκλίους.
 
Αρα; Πρέπει να υποστούμε μοιρολατρικά την «αντικειμενική» τυφλότητα του εργοδοτικού αλγορίθμου; Πρέπει να συμβιβαστούμε με την ιδέα μιας εργασίας που θα είναι απλώς μη ανεργία; 
 
Αν υπάρχει κάτι που ανέδειξε η κινητοποίηση για τα δικαιώματα των διανομέων, είναι αυτό που διαφεύγει από τη φιλολογία για τη μεσαία τάξη. 

Από την αρχαϊκή πολιτική που επικαλείται σαν εργαλείο κοινωνικής δικαιοσύνης την κεφαλαιοποίηση των σχέσεων αίματος (γονικές παροχές), διαφεύγουν οι μαγκωμένοι στον τελευταίο κρίκο της ψηφιακής επισφάλειας που δεν έχουν –ούτε μπορούν με την εργασία τους να αποκτήσουν ποτέ– περιουσία. Από τις ηγεσίες που υπνωτίζονται με τα θυμιάματα της «συμπεριληπτικής ανάπτυξης», διαφεύγουν οι κουκκίδες.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή