Μία ακόμη σημαντική απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας προκαλεί πονοκέφαλο στην κυβέρνηση. Ο έλεγχος των φορολογουμένων θα πρέπει να γίνεται μόνον κατά το χρονικό διάστημα που προβλέπει ο νόμος. Με την απόφαση της Ολομέλειας επιβεβαιώνεται πρόσφατη απόφαση τμήματος του ΣτΕ, ώστε να προστατευθούν αποτελεσματικά δύο θεμέλιοι λίθοι της διοικητικής δικαιοσύνης: ασφάλεια δικαίου για τον πολίτη και προστατευόμενη εμπιστοσύνη διοικούμενου.
Εχετε πέντε χρόνια και είναι αρκετά για να κάνετε όποιον και όσους ελέγχους επιθυμείτε, λέει το ανώτατο διοικητικό δικαστήριο της χώρας προς τους εφοριακούς και, βεβαίως, την ενισχυμένη και ανεξάρτητη Ανώτατη Αρχή Δημοσίων Εσόδων. Δεν μπορείτε όμως επειδή δεν τα καταφέρνετε –και μάλιστα συστηματικά– να παρατείνετε το διάστημα πέραν εκείνου που προβλέπει ο νόμος. Η διοίκηση πρέπει να κάνει τη δουλειά της αποτελεσματικά, αυστηρά και χωρίς άλλες χρονοτριβές, σε πλήρη αντίθεση με όσα συνηθίσαμε να αποδεχόμαστε τις πολλές τελευταίες δεκαετίες, προκειμένου να καλύπτουν οι πολιτικοί τη σοβαρότατη ανεπάρκεια της διακυβέρνησης.
Η αυθαιρεσία του υπουργείου Οικονομικών ήταν η ακόλουθη: κάθε χρόνο λήγει η περίοδος ελέγχου, σήμερα πενταετής κάποτε δεκαετής. Πήγαιναν οι ανώτατοι υπάλληλοι και έλεγαν στον ευκόλως τρομοκρατούμενο υπουργό: «Πρέπει να ζητήσεις από τη Βουλή παράταση για να ελέγξουμε όσες υποθέσεις έφτασαν στη δεκαετία/πενταετία, αλλιώς θα χάσει το Δημόσιο «χ» πακτωλό χρημάτων». Πήγαινε το πολιτικό στέλεχος στη Βουλή, τρομοκρατούσε με τη σειρά του τους βουλευτές, και τα στελέχη του υπουργείου έπαιρναν την παράταση με τον εκβιασμό των φορολογουμένων και των επιχειρήσεων να συνεχίζεται κανονικότατα. Το χειρότερο είναι μάλιστα ότι η κυβέρνηση επέκτεινε την προηγούμενη επέκταση και δεν τολμούσε να ψηφίσει ειδική ρύθμιση για τα χρονικά περιθώρια ελέγχων. Ετσι, όλοι ήσαν ευχαριστημένοι. Οι πολιτικοί έλεγαν στους επενδυτές ότι η Ελλάδα έχει τις ίδιες με άλλα κράτη συνθήκες φορολογικής νομιμότητας. Οι συνδικαλιστές εμφάνιζαν το βουνό των χρεών παρελθόντων ετών ως λύση σε όλα τα δημοσιονομικά δεινά της πολιτικής των ελλειμμάτων. Οι αντιπολιτευόμενοι απειλούσαν πως όταν έρθουν στα πράγματα θα «τα πάρουν από τους πλούσιους». Η γνωστή εν Ελλάδι μυθολογία, την οποία επιχειρεί να διαλύσει το ΣτΕ με τη συγκεκριμένη επαναστατική νομολογία του.