Μόλις δύο χρόνια μετά το τέλος του πολέμου και ενώ πολλά είδη πρώτης ανάγκης εξακολουθούσαν να διατίθενται με κουπόνια, οι κάτοικοι του Εδιμβούργου «αγκάλιασαν» το νεοσύστατο φεστιβάλ, που τους υποσχόταν μια διέξοδο από τις τραυματικές μνήμες του πρόσφατου παρελθόντος. Οταν οι Αρχές τις πόλης αρνήθηκαν να δώσουν άδεια για την τοποθέτηση προβολέων στο κάστρο επικαλούμενες την έλλειψη καυσίμων, η τοπική κοινωνία επαναστάτησε και εκατοντάδες πολίτες δήλωσαν πρόθυμοι να απαρνηθούν το προσωπικό τους μερίδιο σε κάρβουνα. Οι εκδηλώσεις άρχισαν στις 24 Αυγούστου 1947 και, μαζί με τους επίσημους προσκεκλημένους, την εμφάνισή τους έκαναν οκτώ απρόσκλητοι θίασοι, αποφασισμένοι να παρουσιάσουν τις παραστάσεις τους στις «παρυφές» του φεστιβάλ. Η τακτική τους έμελλε να γίνει θεσμός, και δύο χρόνια αργότερα η παράλληλη, ημιανεπίσημη διοργάνωση πήρε την ονομασία «fringe».
Τα… φετινά
Ακριβώς επτά δεκαετίες αργότερα, οι αντιθέσεις, που αποτέλεσαν εξαρχής αναπόσπαστο κομμάτι της ταυτότητάς του, είναι κάθε άλλο παρά παρελθόν, και ίσως ευθύνονται εν μέρει για το γεγονός πως το Φεστιβάλ του Εδιμβούργου παραμένει γεμάτο ενέργεια και διάθεση για πειραματισμό. Φέτος, οι διαφωνίες ξέσπασαν από την πρώτη μέρα του, το βράδυ της Παρασκευής, όταν ορισμένοι έκριναν πως οι φαντασμαγορικοί φωτισμοί της τελετής έναρξης στην πλατεία του New Town «παρέσυραν» τα πλήθη μακριά από τις παραστάσεις του fringe. Πάντως, στο πέρασμα του χρόνου η διαχωριστική γραμμή ανάμεσα στις δύο διοργανώσεις έχει αμβλυνθεί, με το διεθνές φεστιβάλ να δίνει «βήμα» σε αμφιλεγόμενες παραγωγές, όπως το νέο έργο «The Divide» του Alan Ayckbourn που εκτυλίσσεται στη δυστοπική Αγγλία του 22ου αιώνα, και το fringe να υποκύπτει κατά καιρούς στη γοητεία του mainstream (δεν είναι τυχαίο ότι, για πρώτη φορά φέτος, το «παρών» στο fringe θα δώσει ο… στρατός της Σκωτίας, ο οποίος μεταξύ άλλων χρηματοδοτεί μια περφόρμανς για τις εμπειρίες πέντε νεοσύλλεκτων στρατιωτών).
Το φεστιβάλ συνεχίζεται έως τις 28 Αυγούστου.