Τον υποδέχθηκε στο γήπεδό του

Τον υποδέχθηκε στο γήπεδό του

3' 57" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Ο Μητσοτάκης στη (Δ)ΕΘ έκανε το απλούστερο: παρουσίασε το σχέδιό του. Πολύ απλό, βέβαια, υπό την προϋπόθεση ότι έχεις σχέδιο· και ο Κυριάκος το είχε. Από την ομιλία του, απουσίαζαν τόσο οι αντιπολιτευτικές κορώνες και οι επιθέσεις κατά της κυβέρνησης όσο και οι πατροπαράδοτες κορώνες κομματικού πατριωτισμού. Αν πρόσεξα καλά –δεν είναι σχήμα λόγου αυτό, συχνά δεν προσέχω καλά– πίσω του μπορεί να υπήρχε το σύνθημα της Ν.Δ. (ένα σύνθημα συζητήσιμο, δεδομένου ότι σε μια δημοκρατία αξίζεις την κυβέρνηση που έχεις…), αλλά δεν υπήρχε το σήμα της Ν.Δ. Οπως το λένε μεταξύ τους οι βουλευτές, με την ομιλία του ο Μητσοτάκης «πήρε το παιχνίδι επάνω του»· έστειλε το μήνυμά του, δηλαδή, ότι αυτός έχει το σχέδιο και αυτός το εγγυάται.

Με λίγα λόγια (όσοι θέλουν πολλά ας κοιτάξουν το κείμενο της ομιλίας), το σχέδιο του Κυριάκου βασίζεται σε δύο πυλώνες: Πρώτον, σε αυτό που οι φίλοι μας οι ξένοι το λένε «ownership» των μεταρρυθμίσεων, την ιδιοποίησή τους, δηλαδή, εκ μέρους εκείνου που τις εφαρμόζει και, δεύτερον, την προσέλκυση επενδύσεων. Εφόσον αυτά εξελιχθούν ομαλά, τότε μπορούμε να διαπραγματευθούμε με τους δανειστές μείωση φόρων και εισφορών, με αντάλλαγμα απτή πρόοδο στις μεταρρυθμίσεις.

Στην πραγματικότητα, αυτό που υπόσχεται ο Μητσοτάκης είναι αυτό που υποτίθεται ότι προσπαθεί να κάνει ο Τσίπρας, χωρίς να μπορεί να το πει καθαρά. Διότι, με την έμφαση που έδωσε ο πρωθυπουργός στις επενδύσεις και στις μεταρρυθμίσεις στη δική του ομιλία, ουσιαστικά παγιδεύθηκε στην επιτυχία των μέχρι τώρα προσαρμογών του. Τώρα πρέπει να δείξει έργο στις επενδύσεις. Αλλά πώς γίνεται αυτό; Ο καημένος δεν ξέρει και δεν προλαβαίνει να μάθει – είναι αργά να πάρει τη ζωή από την αρχή. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι ο Τσίπρας προσπαθεί, ας πούμε, να πάει στη Θεσσαλονίκη μέσω Κρήτης, λόγω του ιδεοληπτικού χαρακτήρα της κυβέρνησης και της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας που τη στηρίζει. Αντιθέτως, για τον Μητσοτάκη είναι το απολύτως φυσικό να ακολουθήσει μια τέτοια πολιτική και λόγω της πολιτικής θέσης του κόμματός του, αλλά και της εργασιακής πείρας του, της παιδείας και της συγκρότησής του. Συνεπώς, ο Κυριάκος δεν είχε κανένα λόγο να είναι κακός με τον Αλέξη το Σαββατοκύριακο: τον υποδέχθηκε στο γήπεδό του, βασιζόμενος στην αγωνιστική υπεροχή του. (Είναι αξιοσημείωτο, με την ευκαιρία, πόσο χρήσιμες είναι οι ποδοσφαιρικές μεταφορές, ακόμη και σε ανθρώπους που απεχθάνονται το ποδόσφαιρο…)

Την επομένη της ομιλίας, στη συνέντευξη, είπε ευθέως αυτό που εγώ τουλάχιστον κατάλαβα από την παρουσίαση του σχεδίου του: ότι βασίζεται στην κατανόηση της «μεγάλης εικόνας» από τον κόσμο· πιστεύει, είπε, ότι θα υπάρξουν πολλοί ψηφοφόροι οι οποίοι θα ψηφίσουν Ν.Δ. για πρώτη φορά στις επόμενες εκλογές, επειδή ακριβώς τώρα βλέπουν τη μεγάλη εικόνα. Αυτό είναι ωραία στάση (και χρησιμοποιώ το επίθετο σκοπίμως, όχι από γλωσσική ένδεια), διότι δείχνει την εμπιστοσύνη του προς τους ψηφοφόρους. Ο ίδιος δεν ανέφερε ρητώς τη λέξη εμπιστοσύνη, αλλά αυτό εννοούσε, όταν είπε ότι «οι πολίτες ξέρουν από ποιους και πώς εξαπατήθηκαν», χωρίς καν να ονομάζει την κυβέρνηση.

Και έπραξε άριστα με τη συγκεκριμένη στάση του. Διότι ο ρεαλισμός μαζί με την εμπιστοσύνη στη νοημοσύνη των ψηφοφόρων κάνουν όλη τη διαφορά – τη διαφορά, που τη λένε «ευθύνη» και εκτείνεται προς τις δύο κατευθύνσεις. Αρκετά πια με το γλείψιμο των ψηφοφόρων! Επίσης, η στάση αυτή διευκολύνει και την προσέλκυση μετανιωμένων ψηφοφόρων του ΣΥΡΙΖΑ στη Ν.Δ. Διότι δεν είναι δυνατόν να βρίζεις αυτούς που έρχονται σ’ εσένα· αντιθέτως, πρέπει να τους ενθαρρύνεις και ο καλύτερος τρόπος για να το πετύχεις αυτό είναι η εμπιστοσύνη.

Στη Θεσσαλονίκη, ο Κυριάκος έκανε το απλούστερο και το τιμιότερο που μπορούσε να κάνει. Με τον τρόπο αυτό, γύρισε σελίδα, κατά το αγαπημένο δημοσιογραφικό στερεότυπο, και στην αρχηγία του. Εκανε νέα αρχή.

Σχολαστικό

Αντελήφθην ότι κάποιοι επίδοξοι πολιτευτές, καθώς και κοινά ψώνια, έσπευσαν να διαφημίσουν ότι είχαν λάβει πρόσκληση από τον Μητσοτάκη προσωπικώς για τη (Δ)ΕΘ. Ενας μάλιστα δημοσίευσε στον τοπικό Τύπο της περιοχής του την επίσης προσωπική απάντησή του προς Μητσοτάκη. Να σημειώσω, λοιπόν, ότι οι προσκλήσεις εστάλησαν κεντρικά από τη Ν.Δ. και εστάλησαν μαζικά στο σύνολο των παραληπτών. Δεν ξενυχτούσε ο Μητσοτάκης επί εβδομάδες γράφοντας την πρόσκληση στον καθένα προσωπικά. Ούτε, φυσικά, έλαβε ο ίδιος τις απαντήσεις που του έστειλαν. Ξέρω ότι κάποιοι θα στενοχωρηθούν με την αποκάλυψη, αλλά έτσι είναι η ζωή. (Και, με την ευκαιρία, ας έχουν υπ’ όψιν όλοι αυτοί ότι δεν υπάρχει Αη Βασίλης, ούτε η εικόνα που βλέπουμε στην τηλεόραση οφείλεται στα πολλά και μικροσκοπικά ανθρωπάκια που ζουν μέσα στη συσκευή…)

Καλά νέα

Για τον πολιτισμό. Η αρμοδία υπουργός αναχώρησε για την Κίνα, όπου θα παραμείνει επί δεκαπενθήμερο. Δεδομένου ότι διανύουμε –έτσι μου είπαν– έτος ελληνοκινεζικών σχέσεων ή κάτι τέτοιο, αν θέλει μπορεί να μείνει μέχρι το τέλος του χρόνου. Αν της αρέσει, βέβαια. Τη θαυμάζω, πάντως, για το κουράγιο της, καθώς προσωπικώς ασπάζομαι το ρηθέν υπό του ποιητού (Φίλιππα Λάρκιν): «Ευχαρίστως θα πήγαινα στην Κίνα, αν μπορούσα να επιστρέψω αυθημερόν».

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή