Βλέποντας και κάνοντας

2' 18" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Πέρασε κιόλας ένας μήνας από τη βύθιση του «Αγία Ζώνη ΙΙ» έξω από το λιμάνι του Πειραιά και, πέραν των εγκληματικών καθυστερήσεων της πολιτικής ηγεσίας και των λιμενικών αρχών στην αντιμετώπιση της διαρροής, τα αμείλικτα ερωτήματα που γέννησε το ατύχημα, και είναι βέβαιο ότι θα ξαναβρούμε μπροστά μας, δεν τα έχουμε ακόμη απαντήσει. Αν το μικρό πλοιάριο («βάρκα» μπροστά στα δεξαμενόπλοια που διαπλέουν καθημερινά το Αιγαίο) προκάλεσε μια τέτοια μεγάλη ρύπανση –για μήνες «απαγορευτικό» στο κολύμπι και στο ψάρεμα και σημαντική οικολογική καταστροφή μιλούν οι ειδικοί– τότε τι θα συνέβαινε αν βυθιζόταν ένα τάνκερ;

Διότι το «Αγία Ζώνη ΙΙ» μετέφερε μόλις 2,5 χιλιάδες τόνους πετρέλαιο – από τους οποίους μόλις 500-600 τόνοι εκτιμάται ότι χύθηκαν στη θάλασσα. Αν στη θέση του ήταν ένα τάνκερ σαν το «Πρεστίζ», το οποίο βυθίστηκε πριν από 15 χρόνια στις ακτές της Ισπανίας με 60.000 τόνους αργού, τι θα είχε συμβεί σε μια κλειστή θάλασσα όπως ο Σαρωνικός; Ή ποιες θα ήταν οι συνέπειες αν το ναυάγιο είχε γίνει στο κέντρο των Κυκλάδων, λίγο έξω από τη Σύρο ή τη Μύκονο;

Θα μιλούσαμε, προφανώς, για έναν οικολογικό (αλλά και οικονομικό) Αρμαγεδδώνα, ο οποίος θα τραυμάτιζε για δεκαετίες το οικοσύστημα της περιοχής, θα μηδένιζε για χρόνια τον τουρισμό στα παράλια και στα γύρω νησιά, ενώ θα ανέτρεπε τη ζωή σε ολόκληρη τη νησιωτική κοινωνία του Αιγαίου. Δηλαδή, ζημιά δεκάδων δισεκατομμυρίων ευρώ με οικονομικούς και μόνον όρους.

Κι όμως καμία κυβέρνηση έως τώρα (πόσο μάλλον η σημερινή, που είναι πασίγνωστη για την διοικητική ανεπάρκειά της) δεν έχει δείξει να ενδιαφέρεται τόσο για τις συνθήκες ασφάλειας των εκατοντάδων δεξαμενόπλοιων που διασχίζουν κάθε χρόνο τις ελληνικές θάλασσες όσο και για τα μέτρα που θα χρειάζονταν για να ελαχιστοποιηθούν οι συνέπειες ενός ενδεχόμενου ατυχήματος.

Μια στρατηγική πρόληψης, όμως, γίνεται ακόμη πιο επιτακτική από τη στιγμή που η χώρα φιλοδοξεί μέσα στην επόμενη δεκαετία να γίνει ενεργειακός κόμβος με δραστηριότητες εξόρυξης και άντλησης πετρελαίου, με πλωτές πλατφόρμες και δεξαμενές σε διάφορα σημεία του Αιγαίου και του Ιονίου!

Διότι όποιος έχει τα γένια πρέπει να έχει και τα χτένια! Μπορεί το πολιτικό μας σύστημα να βρίσκεται ακόμη σε νηπιακή κατάσταση και να αδυνατεί να βρει συναινέσεις ακόμη και για τα στοιχειώδη στα οποία οι Ευρωπαίοι έχουν δώσει λύσεις εδώ και δεκαετίες (π.χ. πού θα πετάμε και πώς θα διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια μας, πώς θα αστυνομεύονται τα πανεπιστήμιά μας ή πώς θα πρέπει να ξεπληρώνουμε τα δάνεια που μας δίνουν οι εταίροι μας), όμως δεν είναι δυνατόν να αδιαφορούμε συστηματικά και να επιτρέπουμε η νησιωτική ζωή της Ελλάδας να εξαρτάται από έναν… ύφαλο ή έναν μεθυσμένο καπετάνιο.

Η χώρα χρειάζεται διαδικασίες, σχέδιο και οργάνωση για να προβλέψει και να αντιμετωπίσει το αναπάντεχο. Δυστυχώς, όμως, οι κυβερνώντες, ανήμποροι να δουν μπροστά, επιμένουν στα επικοινωνιακά τερτίπια, τις αποφάσεις άρπα κόλλα και στο… βλέποντας και κάνοντας.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή