Δυσκολεύομαι να καταλάβω τις αιτίες της εμμονικής αισιοδοξίας που διακατέχει τον πρωθυπουργό. Οταν μάλιστα μας υποχρέωσε να θυμηθούμε (με τις εκμυστηρεύσεις της επωνύμου συζύγου του – λες κι έχει ανάγκη η συγκεκριμένη να διαγκωνίζεται για μια θέση στο star system!) τα καταστροφικά συναισθήματα που προκαλεί στην οικογένειά του αλλά και στους ψηφοφόρους του 2015 η ίδια επίμονη αισιοδοξία που ανεδαφικώς επέδειξε ως προς την τροπή που θα ελάμβαναν τα γεγονότα μετά το δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου 2015. Και δεν ήταν η πρώτη φορά! Υπήρξε το ίδιο και χειρότερα αισιόδοξος πριν κερδίσει την αναμέτρηση του Ιανουαρίου ’15, όταν διαβεβαίωνε πως «οι αγορές θα τον παρακαλάνε να τον δανείσουν». Αισιόδοξος ήταν όταν, προς επίρρωσιν της πεποιθήσεως ότι οι πολιτικές που θα προωθούσε θα μπορούσαν να υπερισχύσουν των αγορών και των θεσμών, τοποθετούσε τον κ. Βαρουφάκη στη θέση του υπουργού Οικονομικών και με ρόλο «εθνικού» διαπραγματευτή στην τρίτη πιο δύσκολη στιγμή για το κράτος μετά το 2009, όταν ξέσπασε για τα καλά η κρίση. Αισιόδοξος ήταν και όταν, τέτοια εποχή πριν από έναν χρόνο, καθοδηγούσε τον ρεαλιστή υπουργό Οικονομικών Τσακαλώτο (απίθανο και όμως πραγματικό!) σε απανωτές ρήξεις με τους τροϊκανούς, τα κράτη της Ζώνης, την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και, βεβαίως, με την ελπίδα των αγορών ότι η Ελλάδα θα επέστρεφε στην οδό της λογικής.
Αισιόδοξα απευθύνθηκε και στο ακροατήριο του προχθεσινού υπουργικού «συμβουλίου». «Ολα δείχνουν ότι βρισκόμαστε στην τελική ευθεία», είπε. «Η οικονομία συνολικά έχει μπει σε φάση ανάκαμψης», καθώς πιστεύει. «Είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε εντός προγράμματος» και γι’ αυτό ο προϋπολογισμός έκλεισε «χωρίς την απαίτηση για νέα δημοσιονομικά μέτρα» παρατήρησε με ικανοποίηση. Διαβάζει την κίνηση της ασταθούς αγοράς ομολόγων, ως «εμπιστοσύνη που εκφράζεται στην εντυπωσιακή πορεία των ελληνικών ομολόγων».
Το 2018 θα χρειαστούμε περισσότερο ρεαλισμό, προσεκτικές κινήσεις, ηρεμία και αυτοπεποίθηση όσο ποτέ άλλοτε τα προηγούμενα χρόνια. Ο κ. Τσίπρας διαθέτει την απίθανη τύχη να έχει στην αντιπολίτευση έναν ψύχραιμο πολιτικό, τον Κυριάκο Μητσοτάκη κι ένα δοκιμασμένο κομματικό μηχανισμό, τη Νέα Δημοκρατία, μια σίγουρη Φώφη Γεννηματά κι έναν ανασχηματισμένο κεντρώο χώρο. Χωρίς την έμμεση αλλά ουσιαστική υποστήριξή τους δεν θα μπορέσει να επιτύχει τη δύσκολη μετάβαση από το καθεστώς της προστασίας, στις συνθήκες της ελεύθερης αγοράς. Πρέπει να δεχθεί ότι κανείς δεν είναι πλέον τόσο κουτός για να πιστέψει όσα ο πρωθυπουργός φαντάζεται ότι συμβαίνουν.