Να, μωρέ, τι ήθελε να πει ο Καμμένος για το Μακεδονικό • και μετά το «δεν θα δεχθούμε ουδεπόποτε τη λέξη Μακεδονία στο όνομα των Σκοπίων» • άρχισε να τα μασάει και να κωλοτουμπίζει προπονούμενος. • Κι επειδή ο ίδιος αδυνατεί να το εκφράσει με σαφήνεια, βγήκε στο γυαλί ο κωλοπετσωμένος διπλωμάτης Κοτζιάς και το διατύπωσε εναργώς: • Ο κ. Καμμένος, είπε, «δεν θέλει να υπάρχει στην ονομασία η λέξη Μακεδονία στα ελληνικά». • Αν είναι σλάβικα, εγγλέζικα ή σουαχίλι, οκ. • Διότι, κατάλαβες, συντρέχει κίνδυνος να το κρατάνε οι διάφορες χώρες στα ελληνικά, αμετάφραστο. •
Είπε όμως κι άλλα εναργή ο κ.δ. (κατά τα ανωτέρω) Κοτζιάς: • Oχι, δήλωσε, δεν πρόκειται εδώ να γίνει δημοψήφισμα για το θέμα, διότι «στην Ελλάδα υπάρχει υπεύθυνη κυβέρνηση» η οποία «τολμά να πάρει ιστορικές ευθύνες». • Δηλαδή δεν ήταν «υπεύθυνη κυβέρνηση» αυτή που αποφάσισε το δημοψήφισμα του ’15 • – το οποίο καταδίκασε εφ’ όρου ζωής την κυρία του Τσίπρα να θρηνεί κάθε 5η Ιουλίου. • (Για τη «φασιστική μπότα των δανειστών» ή για τη διεθνούς καριέρας κωλοτούμπα του άντρα της, άδηλον. Αλλά κλαίει). •
Στην πρόσφατη απονομή των Χρυσών Σφαιρών στο Χόλιγουντ • η εκστρατεία κατά των σεξουαλικών παρενοχλήσεων δεν περιορίστηκε στις μαύρες ενδυμασίες και στα σχόλια παρουσιαστών και βραβευομένων. • Υπήρχαν υποψήφιες ταινίες και σειρές σχετικού περιεχομένου, • μερικές μάλιστα εξαιρετικής ποιότητας, όπως λ.χ. το «Big Little Lies», που παρακολουθήσαμε και εδώ από τη Nova, • και το αριστουργηματικό «The handmaid’s tale», το οποίο είχα την ευκαιρία να δω «κατ’ ιδίαν», • χάρη στην αγαπημένη -και μοναδική μου- βαφτιστήρα Ρεβέκκα, που μαζί με τον καλό της ξεσκολίζουν στο Διαδίκτυο κάθε τι με ουσιώδες περιεχόμενο, • όπως κάνουν τα παιδιά των νεότερων γενεών που έχουν ενδιαφέροντα. • Και οι δύο αυτές σειρές απέσπασαν βραβεία, • μεταξύ των οποίων και του α΄ γυναικείου ρόλου για τη Νικόλ Κίντμαν και την εκπληκτική Ελίζαμπεθ Μος η οποία δίνει πνοή στην ηρωίδα του «The handmaid’s tale». • Πρόκειται, όπως διαπίστωσα παρακολουθώντας το, για τη μεταφορά στη μικρή οθόνη του ομώνυμου • -και πολύκροτου, «προφητικού» όπως έχει χαρακτηριστεί στην 30χρονη πορεία του- • μυθιστορήματος της σπουδαίας Μάργκαρετ Ατγουντ • το οποίο είχε μεταφράσει στα μέσα της δεκαετίας του ’80 ο αείμνηστος Παύλος Μάτεσις με τον τίτλο «Η ιστορία της πορφυρής δούλης» (εκδ. Εστία). • Συγκυρία, σίγουρα, να υπάρχουν τέτοιου περιεχομένου δημιουργίες τώρα που βράζει • -και ενίοτε ξεχειλίζει- • το ζήτημα της εν γένει αντιμετώπισης των γυναικών από κάποιους φαλλοκράτες • αλλά πολλά είχε ήδη υποδαυλίσει και η εκλογή ενός ανδρός σαν τον Τραμπ στην προεδρία. • Με το «μεγάλο κουμπί». •
Παλιό πια το νηπιακό «επιχείρημα» των συριζαίων • το οποίο όμως ανενδοίαστα συνεχίζουν να αναχαράζουν όλοι τους • – από Τσίπρα έως Σία και Αυλωνίτου: • Ο,τι έκαναν οι προηγούμενες κυβερνήσεις επί Κρίσεως ήταν αποτέλεσμα ραγιαδισμού • – «στα τέσσερα» που έλεγε ο γλαφυροκαμένος. • Ενώ όταν αυτοί κάνουν τα ίδια • και πολύ χειρότερα • είναι «για το καλό του κόσμου». • Hδη προ διετίας ο νεόκοπος τότε πρόεδρος της Βουλής Ν. Βούτσης είχε δηλώσει εδώ στην «Κ» για το τρίτο μνημόνιο που μόλις μας είχαν φορέσει: • «Ξέρει ο κόσμος ότι εμείς το κάνουμε για να βγούμε απ’ αυτήν την ιστορία και υπέρ αυτού του κόσμου». • Ενώ οι άλλοι το έκαναν γιατί απολάμβαναν «αυτή την ιστορία», • καθότι γερμανοτσολιάδες. • Ετσι τώρα ο αρχηγέτης τους πλασάρει την «Εξοδο απ’ τα Μνημόνια» • μετά την οποία θα εφαρμόσει, όπως είπε αυτή τη βδομάδα, «πολιτικές με εμφανέστερο το αριστερό πρόσημο». • Αντε ντε, διότι με επιδόματα δεν βάφονται αυγά • πόσο μάλλον «αριστερά πρόσημα».