Η γκουρμέ… γενοκτονία των ψαρικών

Η γκουρμέ… γενοκτονία των ψαρικών

3' 34" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Ο πελάτης δεν έχει πάντα δίκιο, ούτε δικαιούται να καταναλώσει οτιδήποτε, ειδικά όταν πρόκειται για προστατευόμενα ή και απαγορευμένα είδη. Κι όμως, καθώς έρχεται η Καθαρά Δευτέρα και τα ψαρικά έχουν την τιμητική τους, μια πρωτότυπη έρευνα του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» ήρθε να αποκαλύψει το μέγεθος του προβλήματος. Η έρευνα, που πραγματοποιήθηκε σε δεκάδες μεγάλα εστιατόρια της Αθήνας, του Πειραιά και της υπόλοιπης χώρας, κατέδειξε πως το 80% αυτών σερβίρει (ή μπορεί να σερβίρει κατόπιν παραγγελίας) ως εκλεκτά εδέσματα μια σειρά θαλάσσιων ασπόνδυλων ειδών που βρίσκονται υπό καθεστώς προστασίας, όπως ο πετροσωλήνας, η πίνα, η μπουρού και η κοχύλα. Μαζί με αυτά σερβίρεται και γόνος, δηλαδή υπομεγέθη ψαράκια ή γαρίδες διαφόρων ειδών.

«Στην έρευνά μας πήραν μέρος, εν αγνοία τους φυσικά, 70 μεγάλα εστιατόρια. Δυστυχώς, δεν χρειάστηκε να ψάξουμε πολύ ή να κουραστούμε. Τα περισσότερα εστιατόρια είχαν τα είδη αυτά στους καταλόγους τους, ακόμα και στο Διαδίκτυο. Ορισμένοι διαφήμιζαν για παράδειγμα ως πιάτο γκουρμέ “πετροσωλήνες αχνιστούς με λάδι τρούφας”! Σε άλλους αρκούσε μια απλή ερώτηση, συχνά τηλεφωνική, για να σου πουν πως έχουν απ’ όλα και μπορούν να σε εξυπηρετήσουν άμεσα», λέει στην «Κ» η Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια έρευνας του «Αρχιπελάγους».

«Πήραμε τηλέφωνο σε ένα εστιατόριο και είπαμε πως θέλουμε τα συγκεκριμένα είδη για μια μεγάλη παρέα 20 ατόμων. Είπαν πως μπορούν να μας εξυπηρετήσουν το συντομότερο, με “ζωντανά” φρεσκότατα είδη. Καταλαβαίνετε πως υπάρχει ολόκληρο δίκτυο παράνομης αλιείας, το οποίο μπορεί να προμηθεύει άμεσα τα μαγαζιά», συμπληρώνει η κ. Μήλιου.

Και σαν να μην έφταναν τα εστιατόρια και οι ψαροταβέρνες, ανθεί και το ντελίβερι της παράνομης εμπορίας προστατευόμενων ειδών! Πάνω από 100 ιστοσελίδες καταγράφηκαν από το «Αρχιπέλαγος», οι οποίες διαφήμιζαν την παροχή ειδών που δεν έπρεπε να βγουν από τη θάλασσα. «Μετά τον θόρυβο που κάναμε, πολλές κατέβηκαν, αλλά το πρόβλημα παραμένει», λέει η ερευνήτρια του «Αρχιπελάγους».

Σύμφωνα με το ινστιτούτο, οι ελληνικές θάλασσες στηρίζουν τους τελευταίους σημαντικούς πληθυσμούς προστατευόμενων οστρακοειδών, που όμως είναι αμφίβολο για πόσο ακόμα θα μπορέσουν να επιβιώσουν. Η καταστροφή που προκαλεί η παράνομη αλιεία τους είναι πραγματικά ανυπολόγιστη. Για παράδειγμα, ο πετροσωλήνας (επιστημονική ονομασία Lithophaga lithophaga) είναι ένα όστρακο που ζει μέσα στους βράχους. «Ψαρεύεται από δύτες που χρησιμοποιούν σφυριά ή ακόμα και κομπρεσέρ με τα οποία σπάνε τους βράχους μέσα στους οποίους ζουν οι πετροσωλήνες, προκαλώντας με τον τρόπο αυτό εκτεταμένη καταστροφή στα οικοσυστήματα της παράκτιας ζώνης». Δηλαδή για να φάνε ορισμένοι ένα έδεσμα, διαλύεται ο τόπος αναπαραγωγής πλήθους ψαριών. Ακόμα, για να φτάσει σε μέγεθος κατάλληλο για βρώση ο πετροσωλήνας, απαιτούνται πάνω από 50 χρόνια καθώς μεγαλώνει 0,2 εκατοστά το έτος!

Ανύπαρκτοι έλεγχοι

Γενοκτονία γίνεται με το γαριδάκι, δηλαδή τον πολύ μικρό γόνο της γαρίδας, που σερβίρεται σε πολλές ψαροταβέρνες. Ενας τρόπος για να ξεπερνούν τους (έτσι κι αλλιώς ανύπαρκτους) ελέγχους είναι να παρουσιάζεται ως… συμιακό γαριδάκι, ένα είδος με πολύ μικρό μέγεθος. Φυσικά, τόσο πολύ συμιακό δεν υπάρχει, ενώ πολλοί λένε απροκάλυπτα πως πρόκειται για γόνο γαρίδας. «Αυτό σημαίνει πως καταστρέφουμε τις μελλοντικές γενιές. Εχει ευθύνη ο ψαράς, ο εστιάτορας, αλλά και ο καταναλωτής», υπογραμμίζει η κ. Μήλιου.

Οι κυβερνητικοί υπεύθυνοι παίζουν τον «παπά» όταν αναζητούνται ευθύνες. Το υπουργείο Περιβάλλοντος πετάει το μπαλάκι στο Ναυτιλίας και το Λιμενικό στην Αγορανομία. «Το Λιμενικό μάς λέει πως δεν μπορεί να μπει στα εστιατόρια και η Αγορανομία πως δεν γνωρίζει τα είδη», λέει στην «Κ» η κ. Μήλιου. Ζούμε στη χώρα των ανευθυνο-υπεύθυνων της περιβαλλοντικής καταστροφής.

Η «μεζούρα»

Το μέγεθος μετράει, στην κατανάλωση θαλασσινών. Οχι για λόγους… νοστιμιάς, αλλά για να μπορεί το ψάρι να φτάνει σε ένα μέγεθος γονιμότητας και αναπαραγωγής, έτσι ώστε να εξασφαλίζεται η αειφορία του είδους. Η πολιτεία έχει ορίσει ελάχιστα επιτρεπόμενα αλιεύσιμα μεγέθη, τα οποία όμως παραβιάζονται από όσους κοιτούν μόνο το άμεσο συμφέρον καταστρέφοντας το μέλλον.

Αλλά και τα ελάχιστα επιτρεπόμενα όρια αμφισβητούνται, καθώς θεωρείται ότι διαμορφώθηκαν σε άλλες εποχές (συνήθως τη δεκαετία του ’60), με μικρότερες απειλές στους πληθυσμούς των αλιευμάτων ή με ανεπαρκείς επιστημονικές αναφορές.

Ορισμένα παραδείγματα, σύμφωνα με το «Αρχιπέλαγος»: Φαγκρί, ελάχιστο επιτρεπόμενο μέγεθος 18 εκ., προτεινόμενο αειφορικό 31 εκ. Κοινό καλαμάρι, επιτρεπόμενο 8 εκ., αειφορικό 17 εκατ. Χταπόδι, επίσημο όριο βάρους από 500 γραμμάρια και πάνω, προτεινόμενο αειφορικό 1,3 κιλό. Τέλος, για μια σειρά είδη μπήκε «χοντρικά» ελάχιστο όριο 8 εκ., όταν για το μαγιάτικο προτείνονται 100 εκ., για την παλαμίδα 40 εκ., για τη συναγρίδα 33 εκ. και για το μελανούρι 18 εκ. Ας προσέχουμε για να έχουμε…

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή