Η ωμή πραγματικότητα

2' 49" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Με αφορμή το μεταναστευτικό, ο Αλ. Τσίπρας έλεγε το 2015 σε συνέντευξη Τύπου στα εγκαίνια της ΔΕΘ: «Μας έκαναν κριτική ότι δήθεν ανοίξαμε τα σύνορα. Ποια σύνορα; Εχει σύνορα η θάλασσα και δεν το ξέραμε;». Προχθές, στην επίσκεψή του στο υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας, είπε μεταξύ άλλων: «Η Ακτοφυλακή καθημερινά είναι στην πρώτη γραμμή, εγγυητής της ασφάλειας στα θαλάσσια σύνορά μας… Στα θαλάσσια σύνορα ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, διότι τα δικά μας ανατολικά σύνορα είναι τα ανατολικά σύνορα της Ευρωπαϊκής Ενωσης και αυτό πρέπει να το λαμβάνουν υπόψη όλοι όσοι φαντάζονται γκρίζες ζώνες του διεθνούς δικαίου». Επεσήμανε επίσης ότι η Ελλάδα είναι στον σκληρό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης, όπου οι προκλήσεις κατά μέλους της συνιστούν προκλήσεις κατά ολόκληρης της Ευρωπαϊκής Ενωσης, και ταυτόχρονα κράτος-μέλος του ΝΑΤΟ.

Με λίγα λόγια, ο πρωθυπουργός προβάλλει τώρα επιχειρήματα για να τον ακούσουν όχι μόνο στην Αγκυρα, αλλά και οι Ευρωπαίοι εταίροι, όπως και οι σύμμαχοι στην Ευρωατλαντική Συμμαχία, ζητώντας ουσιαστικά τη συμπαράστασή τους. Οταν πριν από μερικά χρόνια, και συγκεκριμένα στο ιδρυτικό συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ το 2013, στους στόχους της πολιτικής απόφασης περιλαμβανόταν και η «απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ», ενώ οι επιθέσεις κατά της Ευρωπαϊκής Ενωσης συνεχίζονται μέχρι τώρα και όποτε βολεύει προς προσεταιρισμό του «νοήμονος» κοινού. Και μακάρι όλα αυτά να τα έχουν ξεχάσει στις πρωτεύουσες των εταίρων και συμμάχων. Είθε, ιδίως οι πρώτοι, να θεωρούν ότι όντως τα ανατολικά θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας είναι και δικά τους.

Το βέβαιο είναι πάντως ότι η Αγκυρα θεωρεί ότι δεν υπάρχουν σύνορα στη θάλασσα, ταυτιζόμενη πλήρως με τις απόψεις του Ελληνα πρωθυπουργού, όπως αυτός τις εξέφραζε το 2015. Αν δεν πιστεύουν στο Μαξίμου ότι έτσι είναι, ας ρωτήσουν τον Τούρκο πρεσβευτή στην Αθήνα. Το χειρότερο όμως είναι ότι τις διεκδικήσεις νησίδων στο Αιγαίο, τις οποίες κάλυπτε η Τουρκία υπό τον όρο «γκρίζες ζώνες» μετά την κρίση του 1996, τώρα τις θεωρεί τουρκικό έδαφος. «Τα Ιμια ανήκουν στην Τουρκία», τόνιζε απερίφραστα η πρόσφατη ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών.

Που σημαίνει πλέον ότι κάθε προσπάθεια από την πλευρά της Ελλάδας να υπερασπιστεί τα νόμιμα δικαιώματά της και τη δική της κυριαρχία στις νησίδες θα θεωρηθεί επέμβαση και προσβολή σε τουρκικά εδάφη και θα αντιμετωπιστεί με τα όπλα. Εξ ου και παραμένουν τουρκικά πολεμικά πλοία στην περιοχή των Ιμίων, παρά την άποψη που πλασάρουν Τούρκοι διπλωμάτες ότι η περιοχή πρέπει να αφεθεί στα… ψάρια της για να εκτονωθεί η κατάσταση. Εννοώντας ασφαλώς στη βάση των νέων «τετελεσμένων» (δηλαδή, τουλάχιστον «φινλανδοποίησης» περιοχών του Αιγαίου) που δημιούργησαν.

Αυτή είναι η ωμή πραγματικότητα της νέας κατάστασης που έχει προκύψει, είτε το αντιλαμβάνονται, είτε όχι, είτε το ομολογούν, είτε όχι, οι Αλ. Τσίπρας, Π. Καμμένος, Π. Παυλόπουλος και οι υπόλοιποι της κυβέρνησης. Με την υποσημείωση ότι ο πρώτος φαίνεται να το έχει αντιληφθεί και γι’ αυτό εξίσωσε την ψυχραιμία με τη γενναιότητα μιλώντας στους λιμενικούς! Αλλωστε, είναι αντικειμενικά δύσκολο, έως και παράλογο, να αντιπαρατεθεί κανείς «εν θερμώ» απέναντι σε έναν Ερντογάν που σε έκρηξη μεγαλοϊδεατισμού και μεγαλείου απειλεί τις ΗΠΑ με «οθωμανικό χαστούκι».

Ολα αυτά όμως οδηγούν σε ένα πολύ βασικό συμπέρασμα. Η απειλή από τον Ερντογάν και το καθεστώς του είναι πάρα πολύ μεγάλη, έχει νεοοθωμανικές διαστάσεις που απλώνονται σε όλα τα Βαλκάνια και όχι μόνο στα ανατολικά σύνορα, και η αντιμετώπισή της δεν μπορεί να περιοριστεί μακροχρόνια σε διπλωματικούς χειρισμούς και εκκλήσεις. Είναι απαραίτητη η αμυντική θωράκιση της χώρας και η ανάθεσή της σε άξια χέρια, όπως και η αποφυγή εθνικολαϊκισμών ή αντιφατικών επιχειρημάτων για εσωτερική κατανάλωση.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή