Ράλι 90 ημερών για τον κ. Τσίπρα

Ράλι 90 ημερών για τον κ. Τσίπρα

3' 39" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Αργά το μεσημέρι της Δευτέρας, η Ελλάδα θα είναι για μιαν ακόμη φορά στο μενού του Eurogroup. Στη θέση του Τόμας Βίζερ, που υπολογίζει σε 200 δισ. τη ζημία του 2015 και συντόνισε με μαεστρία τις εργασίες του πανίσχυρου αυτού οργάνου από τον Οκτώβριο 2011, θα κάθεται ο Χανς Βέιλμπριφ (Hans Vijlbrief), επικεφαλής του κρατικού ταμείου της Ολλανδίας υπό τον Ντάισελμπλουμ.

Ακόμη και τη Δευτέρα είναι αμφίβολο αν θα κλείσει η τρίτη αξιολόγηση, την οποία η κυβέρνηση «βιάστηκε» να κλείσει τον Δεκέμβριο. Δείγμα τρανό των δυσκολιών που περιμένουν τη χώρα στον δρόμο για την έξοδο. Κι ενώ οι εκκρεμότητες βασανίζουν τον Ευκλείδη Τσακαλώτο τόσο ώστε να ακούει τρυφερά τις βρισιές και τις κατάρες από τους «συντρόφους» τού «Ρουβίκωνα», άπαντες οι ελεγκτές βρίσκονται επί ποδός πολεμικών προετοιμασιών ώστε να αποτινάξουν από τις πλάτες των φορολογουμένων τους την απειλή των πάντοτε απρόβλεπτων Ελλήνων.

Οι άνθρωποι του Κλάους Ρέγκλινγκ (είναι αυτός που είπε «βάλε 100 δισ. για να μην ψάχνουμε στις λεπτομέρειες», εκτιμώντας τη ζημία του 2015) έχουν ήδη ξεκινήσει να καταστρώνουν σενάρια για το χρέος. Οι άνθρωποι της Λαγκάρντ κάνουν τους δικούς τους υπολογισμούς: επιτέλους κατανοούν ότι είναι το ολιγότερο ακραίο να υπολογίζεις μακροχρόνιο κόστος δανεισμού 7% ή ότι το ΑΕΠ θα μεγαλώνει για πάντα γύρω στο 1% ή ότι οι τράπεζες δεν θα πάρουν «ούτε σεντ» από τα κόκκινα δάνεια.

Σε κάθε περίπτωση, όμως, ο κ. Τσίπρας δεν έχει χρόνο. Πρέπει να κλείσει τα πάντα σε 90 ημέρες. Μέχρι τα τέλη Μαΐου οι λογαριασμοί πρέπει να είναι εντάξει. Οι νόμοι να έχουν ψηφιστεί από τη Βουλή. Η συμφωνία για το χρέος να έχει πείσει τους οίκους αξιολόγησης ώστε να μας χαρίσουν 4-5 βαθμούς από τους έξι που μας λείπουν για να μας θεωρεί αξιόχρεους ο Ντράγκι.

Γι’ αυτό ο Γιάννης Στουρνάρας επιμένει, με την πρόσθετη ηρεμία που του δίνει η ρητή δήλωση της επιτροπής της Βουλής ότι δεν υπάρχει κανένα θέμα με το «πόθεν έσχες» του, πως είναι καλύτερο να πάρουμε την προληπτική γραμμή πίστωσης για τουλάχιστον μία διετία μετά το μνημόνιο Τσίπρα.

Ολες όμως οι πηγές διαβεβαιώνουν ότι ακόμη και στη Φρανκφούρτη, έδρα της ΕΚΤ, είναι πρόθυμοι να δεχθούν τη λύση του «μαξιλαριού των 20 δισ.», με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα τα καταθέσει σε λογαριασμούς των συστημικών τραπεζών. Δεν γνωρίζω πώς μπορεί να γίνει αυτό, αφού το κράτος οφείλει να έχει όλους τους λογαριασμούς του στην Τράπεζα της Ελλάδος. Αν όμως βρεθεί ο τρόπος, το επιτόκιο που θα πληρώσει το κράτος για να συγκεντρώσει ένα τόσο μεγάλο ποσό θα μειωθεί από το επιτόκιο που θα του πληρώσουν οι τράπεζες. «Μικρή η ζημιά», λένε ακόμη και οι σκληροί του ΔΝΤ, ενώ οι οίκοι που δραστηριοποιούνται για να δανείσουν το Δημόσιο σπεύδουν με σχέδια που κάνουν τους επιτελείς του Μαξίμου να… τρίβουν τα χέρια τους.

Πράγματι, το «καλό νέο» διαδίδεται όπως το ηλεκτρικό μεταξύ βουλευτών και άλλων στελεχών του λαϊκοεπιτρόπου Ρήγα, που διατηρεί τον κομματικό έλεγχο για λογαριασμό του «Αλέξη». «Η κυβέρνηση θα έχει μεγάλη χρηματική άνεση πηγαίνοντας προς τις εκλογές», εξηγούν, χαμηλοφώνως, όταν θέλουν να πείσουν επενδυτές, επιχειρηματίες, χρηματοδότες, αναλυτές και, κάποτε, άλλους «συντρόφους» ότι ο Τσίπρας δεν έχει φάει τα ψωμιά του και ότι στις κάλπες που θα στήσει οι πιθανότητες να βγει δυνατός είναι παραπάνω από ικανοποιητικές. Δεν έχω κανένα λόγο να διαφωνήσω, αν και πολύ φοβάμαι για τις δυνατότητες του κόμματος να «βάλει χέρι» στο ταμείο.

Ακόμη και το «ολιστικό πρόγραμμα» (βλ. «Κ» της 28ης/1/2018), που θα συνδέσει τη λύση χρέους με τις επιδόσεις του ΑΕΠ θα είναι έτοιμο μέχρι τον Μάιο. Σε αυτό θα συμπεριληφθεί η πιο ζωηρή επιθυμία της κυρίας Αχτσιόγλου να εκδώσει, όπως είχε κάνει με το ιστορικό του διάταγμα ο Απόστολος Κακλαμάνης στην πρώτη εποχή του Ανδρέα, διαταγή προς τις επιχειρήσεις να αυξήσουν μεμιάς τις κατώτατες αμοιβές.

Ο κόσμος του κ. Τσίπρα μοιάζει ήδη μαγικός. Τα πάντα συντονίζονται στη νοητή γραμμή του άστρου, το οποίο, πιστεύει ο ίδιος και οι ζηλωτές που τον υποστηρίζουν περιμένοντας να γίνουν ex-officio βουλευτές, θα του δείξει, τελικά, τον δρόμο της νίκης.

Τις προάλλες, μιλώντας ο κ. Ν. Χριστοδουλάκης, σε μια ακόμη ενδιαφέρουσα πρωτοβουλία του οργανισμού διαΝΕΟσις, επισήμανε ότι μια «φρενίτις αναπόλησης του δημοσιονομικού παρελθόντος» διαπερνά τις ενέργειες των κ. Μοσκοβισί, Νταβίντ και Αλεξάντρ ντε Ροτσίλντ και Ευάγγελου Μυτιληναίου, αλλά και άλλων που αναπτύσσουν δημιουργικό διάλογο σχεδίων και υποσχέσεων με τον κ. Τσίπρα. Πού όμως βρίσκεται το συμφέρον ημών των φορολογουμένων, που ήδη από τον πρώτο μήνα του έτους πληρώσαμε ένα δισεκατομμύριο περισσότερα από τα ήδη πολλά που μας έχουν χρεωμένα;

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή