Οι τελευταίες δυσμενείς εξελίξεις στα ελληνοτουρκικά κάνουν σαφές ότι η Τουρκία έχει αναβαθμίσει τις διεκδικήσεις της στο Αιγαίο. Η απόφαση της Αγκυρας να παραπέμψει σε δίκη και να δώσει διαστάσεις στο περιστατικό των δύο Ελλήνων στρατιωτικών που συνελήφθησαν στον Εβρο –όταν έως τώρα τέτοια ζητήματα ρουτίνας λύνονταν με τη συνεννόηση των τοπικών φυλακίων– δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Αποτελεί ακόμη ένα δείγμα της νέας επιθετικής στρατηγικής της Τουρκίας που υλοποιείται επιδεικτικά τον τελευταίο καιρό στο Αιγαίο. Από τις συνεχείς τουρκικές υπερπτήσεις έως τις πολεμικές περιπολίες γύρω από τα Ιμια, με αποκορύφωμα τον πρόσφατο εμβολισμό ελληνικού σκάφους του Λιμενικού. Αλλά και από τις απειλές των τουρκικών πολεμικών κατά του γεωτρύπανου της ΕΝΙ στην Κύπρο. Εξάλλου, η προκλητικά επιθετική αυτή συμπεριφορά είχε αποτέλεσμα: τα Ιμια αποτελούν πλέον «ντε φάκτο» γκρίζα ζώνη – ο Ελληνας υπουργός Αμυνας δεν κατόρθωσε καν να πλησιάσει τις βραχονησίδες για να πετάξει ένα στεφάνι στη μνήμη των πεσόντων, ενώ μετά την απόσυρση του ιταλικού γεωτρύπανου, τόσο η αμερικανική όσο και η γαλλική εταιρεία εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων μελετούν με προσοχή τις επόμενες κινήσεις τους, με τον κίνδυνο δημιουργίας τετελεσμένων να παραμένει. Δυστυχώς, ούτε η Αθήνα ούτε η Λευκωσία διέγνωσαν εγκαίρως την πρόθεση αναθεώρησης του τουρκικού στρατιωτικού δόγματος στο Αιγαίο. Το γεωτρύπανο της ΕΝΙ απέτυχε στην αποστολή του επειδή πήγε ασυνόδευτο στην κυπριακή ΑΟΖ, ενώ η ελληνική κυβέρνηση μέσα στην πολιτική αφέλειά της καλωσόρισε τον κ. Ερντογάν στην Αθήνα για να βρεθεί αντιμέτωπη με τις προκλητικές αξιώσεις του σουλτάνου για Αιγαίο και Θράκη.
Η νέα στρατηγική της Τουρκίας απαιτεί σοβαρότητα και ψυχραιμία. Δεν αντιμετωπίζεται με στολές παραλλαγής και φλογερά πατριωτικά λόγια, ούτε με μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις και αναπαραστάσεις αρχαίων μαχών. Και η εξωτερική πολιτική δεν μπορεί να ασκείται με πρωτοβουλίες εντυπώσεων για το εσωτερικό ακροατήριο.
Η Ελλάδα και η Κύπρος πρέπει να δείξουν –έστω και τώρα– σοβαρότητα και αποφασιστικότητα. Να επιδοθούν σε μια επίμονη διπλωματική εκστρατεία σε όλες τις συμμαχικές κυβερνήσεις αποκαλύπτοντας με στοιχεία τον τουρκικό «τσαμπουκά» και τους στόχους του. Αλλά και να προσεγγίσουν αποτελεσματικά όλες τις χώρες που ανησυχούν εξίσου από την τουρκική επιθετικότητα ή έχουν συμφέροντα στην περιοχή. Αν ο κ.Ερντογάν, μέσα στην αυτοκρατορική μεγαλομανία του, φτάνει να καταρρίπτει ρωσικά μαχητικά αγνοώντας τα πυρηνικά της Μόσχας, είναι βέβαιο ότι αντιμετωπίζει την Ελλάδα με απόλυτη απαξίωση. Είναι στο χέρι της Αθήνας και της Λευκωσίας να του αλλάξουν τη γνώμη του.