Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και οι κανονικότητες

Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ και οι κανονικότητες

1' 59" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Τα στοιχεία της στατιστικής υπηρεσίας (ΕΛΣΤΑΤ) για τις εξελίξεις στην απασχόληση το τελευταίο τρίμηνο του 2017 δείχνουν, αφενός πόσο απέχουμε από το να γίνουμε μια κανονική χώρα, αφετέρου πόσο είναι το κόστος επειδή παραμένουμε ειδική περίπτωση.

Οπως έχει επανειλημμένως τονιστεί, μετά το 2013 σημειώνεται μια σταθερή αύξηση της απασχόλησης, που όμως είναι βραδεία και ασθενής. Ετσι, σήμερα, έχουν δουλειά 3,7 εκατ., αλλά παραμένουν άνεργοι 1 εκατομμύριο. Μαζί με τις δεξιότητες, καταστρέφονται ζωές – και ολόκληρες γενιές. Αυτό στην καθομιλουμένη δεν λέγεται «κανονικότητα».

Ενα δεύτερο αξιοπρόσεκτο στοιχείο είναι η βιαιότητα με την οποία εκδηλώνεται η εποχικότητα της απασχόλησης. Βεβαίως, σε μια χώρα όπου ο τουρισμός συνεισφέρει το 10% του ΑΕΠ άμεσα (το οποίο, αν συνυπολογιστούν οι έμμεσες επιδράσεις, φτάνει στο 25% περίπου…) ορισμένη εποχικότητα υπήρχε, και θα υπάρχει. Είναι διαφορετικό, ωστόσο, αν μιλάμε για μια ήπια εποχικότητα και τελείως διαφορετικό αν εκδηλώνεται με ένταση σε συνθήκες μαζικής ανεργίας. Το δίμηνο Ιουλίου – Αυγούστου, περίπου το 30% της μισθωτής εργασίας στον ιδιωτικό τομέα είναι η απασχόληση στον τουρισμό. Και από το φθινόπωρο, όταν φεύγουν οι τουρίστες, η εικόνα της απασχόλησης αλλάζει δραματικά. Αλλά η τουριστική περίοδος μένει βραχύτατη (αυτό μόνο το αρμόδιο υπουργείο αδυνατεί να το αντιληφθεί). Ούτε αυτό μπορεί να χαρακτηριστεί «κανονικότητα».

Πληρώνουμε το κόστος της έλλειψης κανονικότητας; Τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ δείχνουν ότι μάλλον αρχίζουμε να πληρώνουμε κι άλλο ένα, επιπλέον κόστος. Το αποκαλώ «κόστος επαναφοράς της κανονικότητας» και εξηγούμαι.

Μέχρι πριν από αρκετούς μήνες, αρκούσε μια καλή είδηση, ένα θετικό μήνυμα, οτιδήποτε θα περιόριζε το αίσθημα γενικευμένης αβεβαιότητας, για να εκδηλωθεί έστω δειλά κάποιο επιχειρηματικό ενδιαφέρον, να κινηθεί λίγο η οικονομία κι έτσι να δημιουργηθούν κάποιες θέσεις εργασίας. Εκδηλωνόταν η δυναμική της θετικής προσδοκίας – ότι κάτι αλλάζει επιτέλους, ότι δεν θα βγούμε από την Ευρωζώνη, ότι βαδίζουμε προς μια κανονικότητα. Το τελευταίο τρίμηνο του 2017, υπήρχε ενθουσιασμός από το ρεκόρ τουριστικής κίνησης, βεβαιότητα ότι πάει καλά η αξιολόγηση, αισιοδοξία ότι τα χειρότερα είναι πίσω, άρχισαν να βγαίνουν από το στρώμα λεφτά που είχαν κρυφτεί από φόβο και να ξοδεύονται, ωστόσο η ανεργία αυξήθηκε. Η εποχικότητα της απασχόλησης εμφανίστηκε αμείωτη.

Ισχυρίζομαι ότι αυτή η έντονη επανεμφάνιση της εποχικότητας υποδηλώνει ότι η δυναμική των γνωστών «καλών νέων» άγγιξε τα όριά της και εξαντλείται. Oτι η οικονομία παύει να κινείται με βάση αυτά τα σήματα, και αρχίζει να κινείται ή να ακινητεί με τη δική της κανονικότητα, με βάση τους δικούς της κανόνες. Ολους αυτούς που δεν έχουν αλλάξει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή