Ενα μήνυμα, δύο τρόποι

2' 55" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​​Φαίνεται πολύ περίεργο, είναι όμως πολύ φυσικό να μας συμβαίνει, με όσα τραβάμε τα τελευταία οκτώ χρόνια. Αναφέρομαι στην –κατά τη γνώμη μου– πιο ενδιαφέρουσα διαπίστωση που προκύπτει από την πρόσφατη δημοσκόπηση της Pulse για τον ΣΚΑΪ.

Προκύπτει, συγκεκριμένα, από τρία στοιχεία της έρευνας. Το 63%, σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό, κρίνει ότι τα πράγματα κινούνται προς τη λάθος κατεύθυνση. Απολύτως συμβατό με την απογοήτευση για την κυβέρνηση είναι ότι το 55% πιστεύει ότι τις επόμενες εκλογές θα τις κερδίσει η Ν.Δ., όποτε και αν γίνουν. Ενώ θα περίμενε κανείς ότι αυτός ο συνδυασμός, απογοήτευσης για τους μεν και βεβαιότητας για τους δε, θα ενίσχυε την προσδοκία των πρόωρων εκλογών στον κόσμο, συμβαίνει το αντίθετο. Η έρευνα καταγράφει το 50% των ερωτηθέντων να είναι αντίθετο στο ενδεχόμενο των πρόωρων εκλογών αμέσως· το 36% θέλει εκλογές στο τέλος της τετραετίας και το 14% θέλει μεν πρόωρες κάλπες, αλλά όχι τώρα. Συνοψίζω: Δεν μας αρέσει η κυβέρνηση, ξέρουμε ότι έρχεται η αντιπολίτευση, αλλά δεν βιαζόμαστε να γίνει η αλλαγή. Γιατί;

Διότι ο κόσμος βαρέθηκε επί οκτώ χρόνια αποτυχίες, που του παρουσιάζονται σαν θρίαμβοι. Αυτές οι αποτυχίες, στη συνείδηση όλο και περισσοτέρων, έχουν εγκαταστήσει πια ένα ζοφερό πλαίσιο, που γίνεται ανεκτό σχεδόν μοιρολατρικά, μέσα στο οποίο η αλλαγή κυβέρνησης χάνει το μεγαλύτερο μέρος του νοήματός της. Απορρίπτουμε το παρόν, αλλά δεν βιαζόμαστε για το μέλλον. Αν η παραπάνω εξήγηση στέκεται, τότε το καμπανάκι που χτυπάει είναι προφανώς για τη Ν.Δ., αφού προς τη δική της πλευρά κινείται το εκκρεμές. Το μήνυμα αυτό είναι ένα, αλλά διαβάζεται με δύο τρόπους, αναλόγως της διάθεσης εκείνων που το διαβάζουν.

Υπάρχει ο αρνητικός τρόπος ή, με θεολογικούς όρους, η via negativa: ότι, δηλαδή, ο κόσμος δεν περιμένει από τη Ν.Δ. Και γιατί να περιμένει; Η φωνή του προεκλογικού αγώνα για την αρχηγία της Ν.Δ., που έκανε τόσο κόσμο να πιστέψει ότι κάτι αλλάζει, βυθίστηκε μέσα στον κόσμο των απαραίτητων ισορροπιών. Θαυμάσια και εύστοχη η κριτική προς την κυβέρνηση, αλλά πόσο καινούργιο είναι αυτό που φιλοδοξεί να την αντικαταστήσει; Υπάρχουν οι πέντε-δέκα άνθρωποι που ξεχωρίζουν και το υπόλοιπο είναι ο γνωστός τοξικός πολτός, που μόλις λιγάκι κινηθεί αναδίδει τη δυσοσμία του βάλτου.

Η υπόθεση της Novartis είναι χαρακτηριστική. Παρά τη γενική αδεξιότητα των κυβερνητικών χειρισμών, το θέμα κατάφερε να πλήξει τη Ν.Δ., διότι σε μια εποχή που εκείνη χρειάζεται να δείξει ότι εκπροσωπεί κάτι πολύ περισσότερο από μια ανούσια εναλλαγή εξουσίας, η Novartis την υποχρεώνει να συσπειρωθεί γύρω από το μέγα ταμπού της διακυβέρνησης 2004-2009. Ως προς τη συγκεκριμένη σκοπιμότητα, η υπόθεση στήθηκε έξυπνα: η κυβέρνηση εξαίρεσε την επίμαχη περίοδο, συμπεριέλαβε όμως στους υπό κατηγορία μόνον ένα στέλεχος της συγκεκριμένης περιόδου, εκείνο για το οποίο κανείς δεν πρόκειται να κλάψει. Ετσι η ίδια κρύβεται, ενώ υποχρεώνει τους άλλους να βγουν μπροστά. Προστατεύει την περίοδο 2004-2009 με έξοδά τους. (Παλιά μου τέχνη κόσκινο: η Αριστερά ξέρει πώς να ζει καλά, βάζοντας τους άλλους να πληρώνουν…)

Υπάρχει όμως και ο καταφατικός τρόπος για να διαβάσει η Ν.Δ. το μήνυμα. Ναι, επικρατεί η απαισιοδοξία· ποιος όμως δεν θα προτιμούσε την αισιοδοξία, αν μπορούσε να την έχει, αν μπορούσε να πεισθεί ότι υπάρχει; Υπ’ αυτή την οπτική γωνία, η απαισιοδοξία υφίσταται επειδή ο κόσμος έχει απαιτήσεις από τη Ν.Δ., αλλά δεν τις βλέπει να εκφράζονται ούτε στον δημόσιο λόγο ούτε στα πρόσωπα. Αυτό σημαίνει ότι η τακτική της εξασφάλισης όλων των δεδομένων ψήφων έπιασε οροφή. Για οτιδήποτε περισσότερο πρέπει να κοιτάξουν τον κόσμο και έξω από το κουτί. Ομως, το είπαμε και προηγουμένως, ο τρόπος κατανόησης του μηνύματος εξαρτάται από τη διάθεση εκείνου που το διαβάζει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή