Ποδοσφαιροποίηση πολιτικής ή πολιτικοποίηση ποδοσφαίρου; Το ερώτημα-σοφιστεία άγεται και φέρεται εσχάτως μ.Τ. (μετά Τούμπα) με διαστελλόμενους ή συστελλόμενους υπαινιγμούς περί όζουσας ώσμωσης των δύο θεσμών.
Αλμπέρ Καμύ: «Ολα όσα ξέρω για την ηθική και την αίσθηση καθήκοντος τα έχω μάθει από το ποδόσφαιρο». Το εννοούσε ο αδικοχαμένος φιλόσοφος ή έκανε τάκλιν σε γνωστικά θέσφατα συγκαιρινών του άκαμπτων διανοητών; Φανταστείτε: το διαχρονικά για ισχυρή μερίδα πνευματικών ανθρώπων όπιο του λαού να εξωραΐζεται ως όχημα αυτογνωσίας από έναν κορυφαίο. Πολλές οι άοπλες, σχετικές εισβολές στο ίδιο γήπεδο. Ενδεικτικά:
Οσκαρ Ουάιλντ από θέση σέντερ φορ σαρκαστή: «Το ράγκμπι είναι παιχνίδι για βαρβάρους που παίζεται από κυρίους. Το ποδόσφαιρο είναι παιχνίδι για κυρίους που παίζεται από βαρβάρους». Τζορτζ Οργουελ από θέση διεθνούς, αριστερού εξτρέμ: «Το ποδόσφαιρο είναι ένα παιχνίδι στο οποίο όλοι τραυματίζονται και κάθε έθνος παίζει με τον δικό του τρόπο που φαίνεται άδικος στους ξένους». Ζαν Πολ Σαρτρ φορώντας περιβραχιόνιο αρχηγού της ομάδας υπαρξιστών: «Σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου όλα περιπλέκονται με την εμφάνιση της άλλης ομάδας». Πόσο πιο σαφές;
Κρίμα που ο Καμύ δεν πρόλαβε να γνωρίσει τον Ζοζέ Μάριο ντος Σάντος Φελίξ, γνωστό στα πέρατα της οικουμένης σαν σκέτο Μουρίνιο· θα ήταν συναρπαστική μια μεταξύ τους θεωρητική αναμέτρηση.
Ο Πορτογάλος προπονητής, στα αζήτητα ως ποδοσφαιριστής, επάξια θα ηγείτο κόμματος ευρείας απήχησης. Δουλευταράς, ρούφαγε σαν σφουγγάρι γνώσεις, ιδιοφυής, οιηματίας σε βαθμό ασήκωτο για τους άλλους, πειθαρχημένα βλοσυρός, οσκαρικός σκηνοθέτης του εαυτού του, πρύτανης της σχολής «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα».
Πειστικό και ευπώλητο προϊόν του κροίσου των πάγκων; Για τις στραβοτιμονιές φταίει ο διαιτητής· οι επόπτες· το γκαζόν· το κακό μάτι· οι χρυσοκάνθαροι παίκτες του. Ποτέ ο ίδιος. Είναι το καλούμενο σύνδρομο Μουρίνιο, εκούσια επιλογή των πασχόντων. Εκδηλώνεται με φαφλατισμό, κομπασμό, αλλεργία στην κριτική, θεατρινίστικες εκρήξεις, κρίσεις αμνησίας, αντοχή στην αυτογελοιοποίηση κ.ά. Του στραβού το δίκιο: τουλάχιστον ο Ζοζέ είναι πολυνίκης τροπαιούχος.
Κι αν οι αντίπαλοι μάς σφυροκοπούν αλύπητα; «Ολοι να τρέξουμε αμέσως στα γκολπόστ παιδιά!/ …το μάτι εδώ εκεί να γρηγορούμε/ μην αρχίσουνε να πέφτουνε τα τέρματα βροχή/ και ηττηθούμε». Το παραπάνω κοουτσάρισμα ανήκει στον Νίκο Εγγονόπουλο, ποιητή και ζωγράφο.