Η εταιρεία Ανάπλαση της Αθήνας Α.Ε. θα αναπλάσει την Αθήνα. Το λέει και ο τίτλος της, εξάλλου. Το δηλοί και το χαμόγελο αυταρέσκειας με το οποίο αντιμετώπισαν τον φακό στην αναμνηστική φωτογραφία οι εμπνευστές της κ. Φλαμπουράρης και Σπίρτζης. Το εξηγεί και το σκεπτικόν: στόχος της, η ποιότητα της ζωής, η περαιτέρω τουριστική ανάπτυξη και τα θέματα ασφαλείας που αντιμετωπίζει. Υποθέτω ότι γι’ αυτό το τελευταίο θα ακολουθήσουν τη γραμμή του Δημητρίου Καμμένου: αντί να χαραμίζετε τα νιάτα σας ή να ξοδεύετε τη σύνταξή σας σε σχολές χορού, κυρίες και κύριοι, να μάθετε πολεμικές τέχνες. Αλλωστε, το επάγγελμα του κακοποιού περνά κρίση. Eχουν γίνει τόσοι πολλοί, που δυσκολεύονται να βρουν πελάτες. Μεγάλος ο ανταγωνισμός και τα χρήματα στα σεντούκια όλο και λιγοστεύουν. Κορνηλιανόν δίλημμα: προτιμάς να στα κατασχέσει η εφορία ή να στα πάρει ο διαρρήκτης; Απάντηση ελλόγου όντος του Κοινοβουλίου, κάποιου κυρίου Γάκη: Η εφορία δεν κατάσχει, αφαιρεί. Aμα τους μπει να σε αναπλάσουν, θες δεν θες θα αναπλασθείς. Και την ποιότητα ζωής θα μας αναπλάσουν, Αθηναίες και Αθηναίοι, για να μάθετε να κλείνετε μαγαζιά και βιβλία στην εφορία επειδή, λέει, πτωχεύσατε.
Υπεξαίρεσις νοημοσύνης; Oταν το κράτος δεν μπορεί να σου εμπνεύσει ασφάλεια –δεν λέω να σ’ την εγγυηθεί, να σ’ την εμπνεύσει– όταν καταρρακώνει την ποιότητα της ζωής σου υπεξαιρώντας τα χρήματά σου και μετά έχει το θράσος να σου πει ότι αυτό θα σε προστατεύσει απ’ την ανικανότητά του και τον δόλο του, πώς καλείται το φαινόμενο; Είναι το φαινόμενο Φλαμπουράρης. Ούτε οι κλασικοί του μαρξισμού δεν το είχαν εντοπίσει. Οι Eλληνες όλα τα βρήκαν, και όσα δεν βρήκαν τα επινόησαν ως γνωστόν. Για την κοινή λογική η Αθήνα, για να ξαναζήσει, χρειάζεται τις χιλιάδες μικρές επιχειρήσεις που έχασε, χρειάζεται αστυνομία, χρειάζεται και μερικά μεγάλα έργα, όπως η απολύμανση των Εξαρχείων και η επέκταση του Εθνικού Αρχαιολογικού στο Πολυτεχνείο. Η εταιρεία του κ. Φλαμπουράρη δεν καταδέχεται την κοινή λογική. Θα προκηρύξει «διαγωνισμό ιδεών» και μετά υπόσχεται πως η «υλοποίησή τους θα υλοποιείται από την ίδια» (εκτός από το σύστοιχο αντικείμενο, υπάρχει και το σύστοιχο άσχετο).
Υπάρχει και η πολυπολιτισμική διάσταση. Είναι κρίμα τόσα ποσά που πηγαίνουν στις ΜΚΟ για τη στέγαση των μεταναστών, να μην περνούν καθόλου από το κράτος, αφήνοντας το κατιτίς τους στη σωτηρία του μισθού του κ. Φλαμπουράρη. Οπότε ας στήσουμε μια Α.Ε., κάτι σαν ΜΚΟ κρατική, μπας και καταφέρουμε να βοηθήσουμε την κατάσταση. Αν γεμίσουν τα προσφυγικά της λεωφόρου Αλεξάνδρας με οικογένειες προσφύγων, να θυμηθείτε ότι το είχα πει.