Κέρδισαν τις εκλογές μετατρέποντας το λεξιλόγιο της πλατείας των «Αγανακτισμένων» σε πολιτικό πρόγραμμα. Ως κυβέρνηση, το αξιοποίησαν και στο επίπεδο της διπλωματίας, των σχέσεών μας με την υπόλοιπη Ευρώπη. Τα «go back κυρία Μέρκελ», τα «ας μας διώξουν απ’ τη Σένγκεν, μικρό το κακό» και ο τότε υπουργός Οικονομικών που μιλούσε στους συναδέλφους του όπως μιλούσε από το καφάσι του στο Σύνταγμα ήταν η μετάφραση των πανό που έδειχναν τη Μέρκελ με αγκυλωτούς σταυρούς. Οταν ο υπουργός Αμυνας απείλησε ότι θα στείλει στο Βερολίνο αεροπλάνα με τζιχαντιστές, κανείς δεν είπε, όπως ο Τούρκος πρωθυπουργός προχθές, ότι «η Ελλάδα είναι πολύ μικρή για να μας απασχολήσει». Γιατί; Διότι, όπως και να το κάνουμε και με όλα της τα προβλήματα, η Ε.Ε. διέπεται από τη βασική αρχή της δημοκρατίας, τον σεβασμό και την εμπιστοσύνη του ενός μέλους προς το άλλο. Ολα αυτά τα έλεγαν για να τονώσουν το ηθικό του εκλογικού τους κοινού. Τα έλεγαν όμως δωρεάν, γνωρίζοντας ότι κανείς δεν πρόκειται να τους τιμωρήσει. Ο κ. Σόιμπλε μπορεί να θύμωνε όταν άκουγε ότι Ελληνας βουλευτής ειρωνευόταν την αναπηρία του, όμως ήξεραν ότι στο τέλος, θυμωμένος ή όχι, θα σεβόταν τις ευρωπαϊκές συνθήκες. Οπως και έκανε.
Μάλλον δεν έχουν αντιληφθεί ότι δεν είναι η περίπτωση της Τουρκίας του Ερντογάν. Είναι μια χώρα περιορισμένης δημοκρατικής ευθύνης, με ιστορικά συμπλέγματα που βαραίνουν εξίσου με τα δικά μας. Εχει δύο Ελληνες αξιωματικούς κρατουμένους, τα αεροπλάνα της και τα βαπόρια της παίζουν κόντρες καθημερινά στο Αιγαίο σαν χουλιγκάνοι στην παραλιακή, έχει κάτι εκατομμύρια μετανάστες στη διάθεσή της, δεν έχει όμως τη δημοκρατική παιδεία για να εκλογικεύσει τους παλικαρισμούς των γειτόνων της. Στα «μολών λαβέ» και την υπενθύμιση του 1821 απαντά ανερυθρίαστα για την καταστροφή της Σμύρνης. Και βέβαια δεν περνάει από το μυαλό των δικών μας ότι το «μολών λαβέ» μπορεί να ήταν ηρωικό, αλλά δεν υπήρξε αποτελεσματικό. Αν ξέρεις μόνον όση Ιστορία έμαθες στο σχολείο, αυτά παθαίνεις.
Εμαθαν τη διπλωματία τσάτρα πάτρα, όπως όλα. Θεώρησαν την Ευρώπη αντίπαλο ώσπου να αποδειχθεί σύμμαχος και νομίζουν ότι όλοι οι αντίπαλοί μας είναι σαν την Ευρώπη. Θα αντιμετωπίσουν με επιείκεια την κεχαριτωμένη ανωριμότητα των κακομαθημένων παιδιών της Ευρώπης. Ναι, η Ευρώπη τούς κακόμαθε. Τους ανέχθηκε, τους υπερασπίσθηκε και τους περνούσε τις εξετάσεις αδιαφορώντας για τη διαγωγή τους. Με αποτέλεσμα σήμερα, που βρίσκονται απέναντι σε έναν πραγματικό αντίπαλο, να συμπεριφέρονται ελληνικώ τω τρόπω. Με τον γνώριμο τσαμπουκά του κακομαθημένου παιδιού που δεν του έμαθαν να μαζεύει τη γλώσσα του όταν το απαιτούν οι περιστάσεις.