Και η κοινωνία έχει ευθύνη

2' 14" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

​Δύσκολα μπορεί να ξεφύγει κανείς από το πρόβλημα της βίας αυτές τις μέρες και, εδώ που τα λέμε, δεν πρέπει. Ο ξυλοδαρμός του Μπουτάρη από ομάδα (εγκάθετων;) θρασύδειλων σε εκδήλωση Ποντίων, όπου πολλές δεκάδες ή εκατοντάδες άλλοι παρευρισκόμενοι σφύριζαν αδιάφοροι δίχως να παρεμβαίνουν, αντανακλά σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα της ελληνικής κοινωνίας. Παρά τις φιλότιμες προσπάθειες δημοσιογράφων και πολιτικών να εκμεταλλευθούν κομματικά ή και να περιορίσουν με «ναι μεν αλλά» και λόγια του αέρα το μέγεθος του φαινομένου.

Οτι υπάρχουν πολιτικές ευθύνες, άμεσες ή έμμεσες, είναι δεδομένο. Η μεγάλη πιθανότητα ή και βεβαιότητα να ήταν η επίθεση προσχεδιασμένη είναι επίσης δεδομένη. Οπως δεδομένη είναι η ασυδοσία που επικρατεί και επιτρέπει στη Μιχαλολιάκου, στον Ψωμιάδη, στον Καμπόσο και πολλούς ακόμη άθλιους επώνυμους και ανώνυμους να προκαλούν και να επιχαίρουν. Και φυσικά, δεδομένη και ασυγχώρητη είναι η ανεπάρκεια της αστυνομίας και της κυβέρνησης στα θέματα ασφάλειας και προστασίας του πολίτη, μεταξύ άλλων. Τα κατορθώματα του «Ρουβίκωνα» και των άλλων «μπαχαλάκηδων» το αποδεικνύουν καθημερινά. Ωστόσο, είναι καιρός να αναδειχθούν και οι ευθύνες της ελληνικής κοινωνίας. Ο ελληνικός λαός δεν είναι «σοφός», δεν έχει πάντα δίκιο, δεν είναι περισσότερο πολιτισμένος ή πιο έξυπνος από άλλους, δεν είναι παντογνώστης και κυρίως δεν είναι ανεύθυνος, όπως θέλουν να τον παρουσιάζουν κόμματα, μίντια, δημοσιογράφοι, λογοτέχνες και άλλοι που επιζητούν την εύνοιά του ή φοβούνται τη δυσαρέσκειά του για διάφορους λόγους. Είναι ένας λαός με αρετές και αδυναμίες που διαμορφώθηκαν από τις συνθήκες οι οποίες επικράτησαν στο πέρασμα του χρόνου σε αυτή τη γωνιά της γης. Οι συνεχείς ύμνοι και ευλογίες αφενός δημιουργούν μύθους-παγίδες και αφετέρου τον κακομαθαίνουν. Η νεότερη ιστορία μας προσφέρει πολλά επιχειρήματα υπέρ αυτής της άποψης.

Τούτων λεχθέντων, αξίζει να επισημανθεί ότι η άσκηση βίας αποτελεί συστατικό της νεότερης ελληνικής ιστορίας και ας αφήσουμε απέξω τον αλληλοσφαγιασμό του Εμφυλίου. Ας αρκεστούμε σε επεισόδια μικρού ιστορικού εύρους, που όλα μαζί δείχνουν κάτι. Οπως το κυνήγι και τον ξυλοδαρμό εφοριακών στη Λήμνο, στην Υδρα και στην Κρήτη, τις πρόσφατες επιθέσεις κατά προσφύγων στη Μυτιλήνη, τους προπηλακισμούς και τους ξυλοδαρμούς των Πάγκαλου, Καμίνη, Λοβέρδου, Νταλάρα, Χατζηδάκη, Κουμουτσάκου πριν έλθει η σειρά του Μπουτάρη, τις ορδές που κατά καιρούς έχουν οδηγήσει συνδικαλισταράδες σε αγριότητες, τους «αγανακτισμένους» στις πλατείες, τους «δεν πληρώνω», το ανελέητο ξύλο που πέφτει σε ομαδικά αθλήματα όλων των κατηγοριών από οργανωμένους οπαδούς, αλλά και από γονείς παιδιών.

Βασικό χαρακτηριστικό της βίας στην Ελλάδα είναι ότι συνήθως οι παλικαράδες που την ασκούν προσπαθούν να κρυφτούν μέσα στη μάζα. Και πάντως πρέπει να επισημανθεί ότι, πέρα από τους «μπαχαλάκηδες» όλων των αποχρώσεων και τους φασίστες της Χρυσής Αυγής, σε ποσοστό 27,8% οι Ελληνες νιώθουν ψεκασμένοι… Αρα ελεύθεροι να ασκούν βία ή να τη δικαιολογούν, εφόσον από την άλλη πλευρά οι νόμοι υπάρχουν για να μην εφαρμόζονται.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή