Αν πριν από λίγες εβδομάδες υπήρχε μικρό περιθώριο διαπραγμάτευσης μεταξύ κυβέρνησης, Βρυξελλών, Τόμσεν και Φρανκφούρτης, με την ελπίδα πως αν αυτοί συμφωνήσουν θα μπορούσε να συμφωνήσει και ο Ολαφ Σολτς, στο Βερολίνο, ακόμη κι αυτό, υπό το βάρος της νέας νοτιοευρωπαϊκής κρίσης, εξαφανίστηκε. Η περιδίνηση σε Ιταλία και Ισπανία δεν αφήνει χρόνο και διάθεση να εξετάσουν λεπτομέρειες της επόμενης μέρας για την Ελλάδα.
Εξάλλου, το μήνυμα που έφτασε στην Αθήνα αυτή την εβδομάδα ήταν σαφές: δεδομένων των περιστάσεων, πρέπει να πάρετε την πιστοληπτική γραμμή (ECCL) ή κάτι ισοδύναμο. Μάλιστα, τις τελευταίες μέρες κυκλοφορεί μια νέα ιδέα, η απλότητα της οποίας εξυπηρετεί σχεδόν όλους. Θα μπορούσε το ΔΝΤ να «βάλει» ένα σημαντικό κεφάλαιο, υπό τη μορφή ειδικού εν υπνώσει δανεισμού (stand-by) και να μπει η Ελλάδα σε προγραμματική συμφωνία με το Ταμείο.
Η διέξοδος αυτή εξυπηρετεί όλους τους «παίκτες» ταυτοχρόνως. Το ίδιο το Ταμείο, αφού η κ. Λαγκάρντ θέλει οπωσδήποτε να ποζάρει στην οικογενειακή φωτογραφία που θα στέψει την επιτυχία των προγραμμάτων διάσωσης για την Ελλάδα. Ακόμη και ο κ. Τσίπρας, εφόσον λάβει ως αντάλλαγμα μια θετική έκθεση για τη βιωσιμότητα του χρέους, θα συμφωνήσει ώστε το Ταμείο «να κρατήσει γερά τις θέσεις του». Θα χρειαστεί βεβαίως να μετριάσει η κ. Αχτσιόγλου τις αμετροεπείς υποσχέσεις της στον τομέα των εργασιακών.
Η ΕΚΤ συμφωνεί επειδή δεν θα χρειαστεί να διακινδυνεύσει μια δική της μελέτη βιωσιμότητας του ελληνικού χρέους. Ταυτοχρόνως, θα κρίνει ότι συντρέχουν επαρκείς προϋποθέσεις για τη συνέχιση του καθεστώτος εξαίρεσης της Ελλάδας (waiver) και, υπό κάποιες ακόμη προϋποθέσεις, την πλήρη συμμετοχή της στα υπόλοιπα του προγράμματος νομισματικής ρευστότητας, του περίφημου QE, που θα αποτελεί για αρκετά ακόμη χρόνια μια σημαντική πηγή ρευστότητας για τις συστημικές τράπεζες.
Ο Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Σταθεροποίησης (ESM) θα «σπρώξει» ευχαρίστως στην Ελλάδα τα κεφάλαια που δεν χρησιμοποίησε η κυβέρνηση, ενώ η ιταλική αναταραχή ακυρώνει και το σχέδιο για την Τράπεζα Εμπλοκών. Ενα μεγάλο μέρος θα πάει στο «μαξιλάρι» ρευστότητας, ενώ με τα υπόλοιπα θα εξαγοραστούν παλαιά και «ακριβότερα» δάνεια, διευκολύνοντας δραστικά τη «λύση-πακέτο» για το χρέος. Αλλά και οι άνθρωποι της Επιτροπής, που δεν «καίγονται» για την επιστροφή του Ταμείου, αφού ο ευρωπαϊκός νόμος τους δίνει την αποκλειστική αρμοδιότητα, δεν θα φέρουν αντίρρηση και ήδη καταθέτουν πρακτικές σκέψεις στην ίδια κατεύθυνση.
Βεβαίως, η κυβέρνηση πρέπει να βρει τρόπο για να αντιμετωπίσει την πολιτική ζημιά από την επαναφορά του ΔΝΤ σε πρώτο πλάνο. Επειδή είναι πολύ πιθανόν να μην έχει δυνατότητα άλλης επιλογής θα αναστρέψει –δεν θα είναι δα και η πρώτη φορά!– όσα έχει πει μέχρι σήμερα για την περίφημη καθαρή έξοδο.
Το βασικό αντίτιμο σε όλα αυτά βρίσκεται εις χείρας Βερολίνου. Η καγκελάριος έχει διαβεβαιώσει καταλλήλως ότι θα βοηθήσει την Αθήνα σε σύνθετη λύση των θεμάτων που αντιμετωπίζει η κυβέρνηση Τσίπρα. Μια τέτοια πολλαπλή λύση θα περιλαμβάνει τα εξής: πρώτον, την ανοικτή υποστήριξη του «θάρρους» που καλείται να επιδείξει η κυβέρνηση ενώπιον μιας «λύσης» του Σκοπιανού, ακόμη κι αν αυτή δεν χρειαστεί να περάσει από τη Βουλή στην παρούσα φάση.
Δεύτερον, τη ρητή ενίσχυση της επιστροφής της Ελλάδας στις αγορές για την αναχρηματοδότηση όλων των δανειακών μας αναγκών με την ενεργό υποστήριξη από τον κ. Ρέγκλινγκ του ESM στον σχεδιασμό και στην εκτέλεση της αναχρηματοδότησης του χρέους κατά τον τρόπο που ήδη εφαρμόζεται για ένα μέρος των πρώτων μνημονιακών δανείων.
Τρίτον, η Ελλάδα θα χρειαστεί πρόσθετη βοήθεια στην αντιμετώπιση των μεταναστευτικών ροών, οι οποίες πλέον δεν θα περιλαμβάνουν παρά ελάχιστους πολιτικούς πρόσφυγες. Στο θέμα αυτό, η κ. Μέρκελ, ευθύς μόλις ξεπεράσει τις δυσκολίες της εκλογικής αναμέτρησης στη Βαυαρία, εκτιμά ότι θα είναι σε θέση να βοηθήσει τον «αγαπητό Αλέξη».
Υπό το πρίσμα της ανάλυσης αυτής, ο πρωθυπουργός θα επανεξετάσει το κεντρικό σενάριο των πολιτικών αιφνιδιασμών που τόσο αγαπά. Η μπίλια κυλά πλέον προς διπλές εκλογές, έναν χρόνο από σήμερα.