Προαναγγελθέν και αναμενόμενο, λίγο – πολύ, το αποτέλεσμα του Eurogroup, που σήμανε την ολοκλήρωση του τρίτου μνημονίου σε συνδυασμό με τη ρύθμιση του χρέους και τις υποχρεώσεις της χώρας μας σε διάφορες περιόδους, έως το 2060. Ηταν από καιρό διαπιστωμένο ότι οι εταίροι ήθελαν με κάθε τρόπο να απαλλαγούν από το ελληνικό «άγος», καθώς έχουν να αντιμετωπίσουν άλλα μεγαλύτερα προβλήματα και γι’ αυτόν τον λόγο έκαναν «darling» τους τον Αλ. Τσίπρα –αφού και ο ίδιος ανταποκρινόταν υποδειγματικά στις επιθυμίες τους σε τομείς πέραν του μνημονίου–, έκλεισαν μάτια, αυτιά και μύτη στις καθυστερήσεις, στρεβλώσεις, παρασπονδίες, (αυτ)απάτες, κοροϊδίες, χαρακτήρισαν το πρόγραμμα επιτυχημένο και… καθάρισαν.
Κατ’ αυτήν την έννοια, προαναγγελθέντες και αναμενόμενοι ήταν τόσο οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης, όσο και οι ενδοιασμοί της αντιπολίτευσης για τη συμφωνία, αφού στη χώρα της ελάχιστης συλλογικής μνήμης κανείς δεν θυμάται ότι οι θέσεις τους για τη ρύθμιση του χρέους ήταν ακριβώς αντίθετες, όταν οι Συρανέλ στόχευαν στην κατάληψη της εξουσίας που τότε κατείχαν τα λεγόμενα συστημικά κόμματα. Ακριβώς ίδιες με τις προβλέψεις της τωρινής συμφωνίας ήταν οι προοπτικές και οι επιδιώξεις για τη ρύθμιση του χρέους… Το μοναδικό ίσως καινούργιο είναι ότι οι δανειστές φρόντισαν να εξασφαλίσουν ότι δεν θα ανατραπούν τα πάντα έτσι και στρέψουν το βλέμμα τους στα άλλα προβλήματα, επιβάλλοντας άκρως μνημονιακή επιτήρηση. Γιατί, προφανώς, ξέρουν με ποιους έχουν να κάνουν!
Η συμφωνία που προέκυψε από το πρόσφατο Eurogroup του Λουξεμβούργου δεσμεύει απολύτως και τις επόμενες κυβερνήσεις. Αλλωστε, μόνιμη επιδίωξη των Συρανέλ είναι η ναρκοθέτηση του πεδίου για την κυβέρνηση που θα τους διαδεχθεί, αλλά στην προκειμένη περίπτωση η εξέλιξη δεν μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Οι δανειστές έφτασαν στα όριά τους, με δεδομένο ότι λογοδοτούν και αυτοί στα κοινοβούλια και στους λαούς τους. Ομως μικρή σημασία έχουν αυτά, όπως βέβαια και οι πανηγυρισμοί της κυβέρνησης Συρανέλ μπροστά στην πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα είναι ότι η Ελλάδα πρέπει να αλλάξει νοοτροπία από «την κορφή έως τα νύχια», αν θέλει να προσελκύσει επενδύσεις και να έχει ανάπτυξη.
Η δημιουργία των απαραίτητων προϋποθέσεων για επενδύσεις και ανάπτυξη είναι το… «μυστικό» της επιβίωσης της χώρας που, ενώ είναι υποχρεωμένη να πορευτεί σε ένα διεθνές περιβάλλον το οποίο γίνεται όλο και πιο πολύπλοκο, όλο και δυσκολότερο, βρίσκεται σε παρακμή. Οι εξελίξεις στην Ευρωπαϊκή Ενωση εξασθενούν συνεχώς την αποτελεσματικότητα της προστατευτικής ομπρέλας της, αλλά έξω από αυτήν επικρατεί ο νόμος της ζούγκλας, όπου χώρες όπως η Ελλάδα είναι καταδικασμένες. Η εμπειρία από την κυβέρνηση Συρανέλ είναι ότι ούτε θέλει ούτε μπορεί να εκσυγχρονίσει και να βελτιώσει τη χώρα. Το αντίθετο, επενδύει στην παρακμή και αποτελμάτωσή της. Οι «κωλοτούμπες» του Αλ. Τσίπρα, οι απολογητικές συνεντεύξεις και διαβεβαιώσεις του (στην Die Welt τελευταία) είναι για να ρίξουν «στάχτη στα μάτια» των ξένων, ώστε να παραμείνει ο «darling» τους. Την πατρίδα του τη θέλει παγιδευμένη στο τέλμα.