Το προσχέδιο για τον προϋπολογισμό εκάστου έτους κατατίθεται, υποχρεωτικώς, την πρώτη Δευτέρα του Οκτωβρίου. Πέρυσι στις 2 Οκτωβρίου· το 2016 στις 3 του μηνός. Εφέτος, η πρώτη Δευτέρα πέφτει 1η του μήνα. Γιατί λοιπόν ο κ. Μοσκοβισί εμφανίστηκε να λέει: «Το προσχέδιο του προϋπολογισμού στις 15 Οκτωβρίου έθεσε χρονικό ορίζοντα για επανεξέταση των αποφάσεων αναφορικά με την περικοπή των συντάξεων»; Επειδή δεν το είπε! Ο επίτροπος είπε, προχθές στην Αθήνα, ότι η Επιτροπή θα εξετάσει στις 15 Οκτωβρίου αν ο ελληνικός προϋπολογισμός είναι συμβατός με τους κανόνες του «Ευρωπαϊκού Εξαμήνου». Το «Εξάμηνο» είναι μια νέα διαδικασία, που στήθηκε μετά τη δυσάρεστη εμπειρία, ελληνική αρχικώς και ευρωζωνική στη διεύρυνσή της. Είναι μια προληπτική διαδικασία, ώστε η Ευρώπη να προλαβαίνει τη δημοσιονομική κρίση ενός κράτους-μέλους. Υπάρχει, όμως, μια διαφορά. Σπουδαία. Την οποία ο κ. Μοσκοβισί αγνόησε πλήρως και υποκριτικά. Η Ελλάδα, σε αντίθεση με όλα τα άλλα κράτη της Ζώνης, δεν έχει όλους τους βαθμούς της (λιγοστής) ελευθερίας που δίνει το Σύμφωνο Σταθερότητας και Ανάπτυξης. Η Ελλάδα βγαίνει από το Τρίτο Πρόγραμμα Οικονομικής Ανασυγκρότησης έχοντας ψηφίσει σειρά συγκεκριμένων δεσμεύσεων πολιτικής για τα αμέσως επόμενα χρόνια.
Λέμε συνήθως ότι η μεγαλύτερη, βαρύτερη και δυσμενέστερη δέσμευση είναι η επίτευξη πολύ υψηλού πρωτογενούς πλεονάσματος, για το οποίο πλέον γνωρίζει και η καλοκάγαθη γιαγιά στο χωριουδάκι πως πρέπει να φτάνει ίσαμε το «3,5% του ΑΕΠ».
Αν σας έλεγα ότι «αυτό δεν είναι το χειρότερο», θα αναρωτηθείτε για τη διανοητική μου κατάσταση; Αναμενόμενο εκ μέρους σας, αλλά κατά μέσον όρο το ίδιο νούμερο ήταν στο 5% στην περίοδο διακυβέρνησης από τη Ν.Δ. του Κώστα Καραμανλή, 6,6% στη διετία Γ. Α. Παπανδρέου, 5% το 2012, στο 4,4% με Σαμαρά και 3,3% με Τσίπρα.
Το πραγματικά «στενό κοστούμι» που μας φόρεσαν οι Ευρωπαίοι είναι η «συνταγή Τσίπρα – Τσακαλώτου» για να πετύχουμε μια ισορροπία δημοσιονομικού τρόμου. Ενα τεράστιο και πανάκριβο κράτος, με δεκάδες χιλιάδες προστατευόμενους, χωρίς αξιολόγηση, χωρίς ελέγχους διαφθοράς, χωρίς στόχους, χωρίς εκσυγχρονισμό. Μια μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων για τον κρατικολαϊκισμό του κ. Τσίπρα και των συνοδοιπόρων του. Πρόκειται για συγκεκριμένο ιδεολογικό και πολιτικό «μοντέλο» το οποίο υποτίθεται ότι έχει τη σφραγίδα της Ευρωζώνης, και το οποίο θα βουλιάξει εκ νέου την Ελλάδα σε μια νέα δημοσιονομική κρίση με την πρώτη παγκόσμια αναταραχή.
Αυτό το δήθεν σοσιαλιστικό «φέσι» μας φόρεσε ο κ. Μοσκοβισί και κάνει και τον καμπόσο…