Το δύσκολο στρες τεστ για τις τράπεζες το 2019

Το δύσκολο στρες τεστ για τις τράπεζες το 2019

3' 44" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Το πρόβλημα της Ευρωζώνης δεν είναι πλέον η χρηματοοικονομική κρίση. Οι προχθεσινές προβλέψεις της Επιτροπής έδειξαν αύξηση του ΑΕΠ κατά το 2019 στο 1,6% για τη Ζώνη, με τα μεγάλα κράτη να κινούνται άνετα: 2,3% εφέτος και 2,1% το ’19 η Γερμανία, 2% και 1,8% η Γαλλία και η Ισπανία με 2,9% και 2,4% αντιστοίχως. Ακόμη και η Ιταλία περιμένει 1,5% και 1,2%, που δεν είναι αρκετό, αλλά κάπως έτσι έχει περάσει όλη την κρίση.

Η Ελλάδα, μια περίπτωση που έφερε συχνά σε κατάσταση απελπισίας έναν απίθανα μεγάλο αριθμό αξιωματούχων, θα βρισκόταν από αύριο απεξαρτημένη από τα δάνεια των εταίρων και με το ΑΕΠ να τρέχει στο 1,9% εφέτος (ελαφρά χειροτέρευση της πρόβλεψης) αλλά 2,3% το 2019. Δυστυχώς, κολλήσαμε και πάλι στο Eurogroup, αν και όλοι υποψιάζονται το «φάντασμα» του κ. Σόιμπλε, ο οποίος, από τη θέση του προέδρου της Βουλής, θύμισε στην Ελλάδα ότι η εποπτεία δεν έχει τελειώσει.

Η κ. Μέρκελ είχε πολύ καλά καταλάβει ότι η θέση του κ. Τσίπρα στα μάτια της λαϊκής γνώμης αδυνατίζει κάθε φορά που κάνει το «χατίρι» της Γερμανίας. Είτε πρόκειται για το Σκοπιανό είτε αφορά κάποια εξυπηρέτηση με το ακανθώδες θέμα των οικονομικών φυγάδων της Αφρικής και της Ασίας. Το μεταναστευτικό είναι η πραγματική βόμβα στα θεμέλια της Ευρώπης. Η μεγάλη ιταλική απειλή είναι η ευκολία με την οποία τόσο μεγάλο τμήμα του πληθυσμού της εμπιστεύεται το ελαχίστως αποκρυπτόμενο ξενοφοβικό λογύδριο των κυβερνητικών συμμάχων. Θα πρέπει να περιμένουμε μέχρι πού θα το τραβήξει ο κ. Σαντίνι, πόσο ανθεκτικός θα αποδειχθεί ο λαϊκισμός των Πέντε Αστέρων και πόσο στα άκρα θα το πάει η Λέγκα του Βορρά. Εξίσου σίγουρο είναι ότι η βασική δύναμη που κρατά όρθια την Ευρωπαϊκή Ενωση, οι δεξιές παρατάξεις του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ), στο οποίο συμμετέχει και η Νέα Δημοκρατία, δυσκολεύεται να κρατήσει ενωμένες τις συνιστώσες της και, ταυτοχρόνως, να υποστηρίξει τη δυναμική της Νέας Ευρώπης, στα χνάρια του σχεδίου που επείγεται να προωθήσει ο Εμανουέλ Μακρόν.

Είναι αλήθεια ότι τα μεγάλα (όπως άλλωστε και τα μικρότερα) ευρωπαϊκά κράτη, όσο κι αν έχουν ξεπεράσει τις διαλυτικές απειλές που συνόδευσαν τη χρηματοοικονομική κρίση του 2008-2011, δεν είναι σε θέση να χρηματοδοτήσουν νέες παροχές προς το σε κρίση ευρισκόμενο ευρωπαϊκό κοινωνικό μοντέλο. Η Eυρωζώνη κρατιέται όρθια επειδή οι τράπεζες διαθέτουν απεριόριστη ρευστότητα λόγω της χρηματικής διευκόλυνσης (QΕ) που εφήρμοσε η ΕΚΤ με την πολιτική Ντράγκι. Πλην όμως, από τον προσεχή Ιανουάριο οι τραπεζίτες της Φρανκφούρτης θα ξαναμαζέψουν το μαλλί που άπλωσαν: προσεκτικά και χωρίς βιασύνες, αλλά οι ευρωπαϊκές τράπεζες πρέπει να βρουν νέες πηγές χρηματοδότησης των ανοιγμάτων τους. Εγκυροι αναλυτές σημειώνουν ότι το πλήρες ευρωπαϊκό τεστ για τις τράπεζες, που θα γίνει του χρόνου την άνοιξη, δεν θα είναι καθόλου εύκολο. Το ευρωπαϊκό τραπεζικό σύστημα δεν έχει εξυγιανθεί και οι Αμερικανοί (μαζί και το ΔΝΤ) δεν σταματούν να το επισημαίνουν στους συνομιλητές τους.

Πολύ χειρότερα είναι τα πράγματα με το ελληνικό τραπεζικό σύστημα. Οι στόχοι σταδιακής μείωσης των μη εξυπηρετούμενων δανείων είναι πρακτικώς αδύνατον να επιτευχθούν από τις τράπεζες. Βεβαίως, Alpha και Εθνική έχουν καλύτερους ισολογισμούς (με αυτή τη σειρά). Αλλά και οι δύο είναι αποσταθεροποιημένες στη διοίκησή τους λόγω των χονδροειδών και αντιεπαγγελματικών παρεμβάσεων διορισμένων γραφειοκρατών του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας. Να σημειωθεί ότι για το ποιόν του ανθρώπου του ΤΧΣ, που «τρέχει το σόου», ελάχιστα γνωρίζουμε για το «πού και πώς» έμαθε τη δουλειά του «τραπεζικού καθοδηγητή», και το μόνο σίγουρο είναι το πηγαίο «μίσος» τους για τα τραπεζικά στελέχη ελληνικής υπηκοότητας.

Είναι προφανές ότι αφού οι γραφειοκράτες των Βρυξελλών και των άλλων «εποπτών» κατόρθωσαν να διαλύσουν το βαλκανικό δίκτυο των ελληνικών τραπεζών, απαιτούν τώρα την «τιμωρία» των ελληνικών επιχειρήσεων. Ακόμη κι όταν η αναδιοργάνωση πολλών από αυτές τις επιχειρήσεις είναι εφικτή, εφόσον βεβαίως σοβαρευτούν και οι βασικοί μέτοχοι σε ό,τι αφορά την αυτοχρηματοδότηση των επιχειρήσεών «τους», οι επόπτες απαιτούν την εφαρμογή άγριων μεθόδων, οι περισσότερες των οποίων θα οδηγήσουν συστηματικά τις μονάδες σε πτώχευση και κλείσιμο. Η προθυμία με την οποία συναινούν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι σε κάθε απρονοησία των ξένων, λόγω της εχθρότητας που συντηρούν για τα δοκιμασμένα στελέχη «της παλαιάς κατάστασης», δείχνει πόσο λίγα κατανοούν από τις διεργασίες του σύγχρονου καπιταλισμού.

Είναι βεβαίως αλήθεια ότι τα πράγματα στην αγορά πάνε καλύτερα. Τίποτε το εντυπωσιακό, αλλά όταν μια χώρα έχει δοκιμαστεί όσο η δική μας, η πιο μικρή επιτυχία μοιάζει υπέροχη. Η βελτίωση οφείλεται σε θετικές επιλογές του κ. Τσίπρα, αλλά, κυρίως, στη θετική προοπτική που εξασφαλίζει η επικείμενη διακυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη. Πρέπει λοιπόν να βρουν οι δύο άνδρες τρόπους που ενώ θα επιτρέπουν τη δημοκρατική αντιπαράθεση, δεν θα διαλύουν όσα με κόπο έχουμε κερδίσει.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή