Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Φετίχ

Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν: Φετίχ

2' 3" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Μια χρεοκοπία που σκάει σαν φούσκα φτηνού εξωτερικού δανεισμού. Μια χρεοκοπία που φαινόταν ότι ερχόταν, αλλά παρουσιάζεται σαν ξαφνικός πόλεμος. Η κατασκευή εσωτερικών και εξωτερικών εχθρών που στηρίζουν το αφήγημα αυτού του πολέμου. Και, βεβαίως, η αναζήτηση νέων, εξωτικών συμμάχων που θα παρέμβουν ως από μηχανής θεοί.

Τίποτε από όσα συμβαίνουν στην Τουρκία δεν μας είναι ξένο. Οι αυτονόητες διαφορές –στα μεγέθη και στις ποιότητες– είναι περίπου όσες και οι ομοιότητες. Από αυτές τις ομοιότητες φροντίζουν, άλλωστε, πολλοί στην Ελλάδα να αντλήσουν επιχειρήματα για τη δικαίωσή τους.

Το κάνουν, αναμενόμενα, οι παλαιοί «μνημονιακοί», για να δείξουν πόσο δίκιο είχαν που έλεγαν ότι η χώρα έπρεπε πάση θυσία να μείνει στο ευρώ – και να μη μείνει μόνη με ένα εύθραυστο εθνικό νόμισμα.

Το κάνουν, σε μιαν απροσδόκητη ομοφωνία, και οι πιστοί του Τσίπρα. Εκείνοι βλέπουν στην Τουρκία την απόδειξη για το πόσο δίκιο είχε ο πρωθυπουργός τους που, μετά το δημοψήφισμα, δεν υπάκουσε στις δραχμικές ορμές του κόμματός του.

Εντάξει, οι τσιπρικοί ξεχνούν ότι το καλοκαίρι του 2015 ο Τσίπρας μας λύτρωσε από έναν υπαρξιακό κίνδυνο που ο ίδιος είχε προκαλέσει – μας έκαψε και μας άλειψε λάδι. Ξεχνούν ότι πρώτος εκείνος είχε πειραματιστεί με τις ιδέες για varcoin – για το σύστημα εικονικών πληρωμών που κυοφορούσε η βαρουφάκειος διάνοια.

Εστω κι έτσι όμως, με το εκ των υστέρων σιδέρωμα της μνήμης, η κρίση του γείτονα έγινε αφορμή για να εκδηλωθεί, πρώτη φορά τόσο ηχηρά, η ομόθυμη πίστη στη νομισματική ένωση. Το ευρώ πια είναι εθνικό φετίχ. Οι δραχμικοί πόθοι έχουν απωθηθεί εκεί όπου θα έπρεπε να ήταν από την αρχή: στα άκρα.

Η δεύτερη ελληνική ανάγνωση της τουρκικής κρίσης είναι η χαιρέκακη – με τη ρηχή λογική ότι η εξασθένηση της Τουρκίας μας ωφελεί. Η αλήθεια είναι ότι μας απειλεί διπλά.

Μας απειλεί οικονομικά, λόγω του όγκου των ελληνικών εξαγωγών που απορροφά η τουρκική οικονομία και λόγω της ανασφάλειας που προκαλεί στις αγορές, τη στιγμή που υποτίθεται ότι θα επιχειρήσουμε τη δική μας έξοδο. Μας απειλεί και έμμεσα: Ποιος θέλει έναν Ερντογάν που θα συμπεριφέρεται σαν πληγωμένο θηρίο;

Η ίδια η κρίση είναι η μεγαλύτερη απόδειξη ότι ο μεγαλοϊδεατισμός έχει απομακρύνει τον Τούρκο πρόεδρο από την πραγματικότητα τόσο, ώστε να μην μπορεί πια να διακρίνει ούτε το ίδιο το συμφέρον του.

Η ρήξη με τις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν κάθε άλλο παρά αναπόφευκτη. Και ωστόσο, αυτός που κάποτε ξεχώριζε για τον πραγματισμό του, εγκλωβίστηκε αυτοκτονικά σε μια εξαρχής χαμένη αντιπαράθεση.

Αυτοπαγίδευση λόγω εξουσιαστικής τύφλωσης. Ούτε αυτό μας είναι εντελώς ξένο.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή