Ενδυματολογικές κατακτήσεις ενός πρωθυπουργού

Ενδυματολογικές κατακτήσεις ενός πρωθυπουργού

2' 52" χρόνος ανάγνωσης
Ακούστε το άρθρο

Σ​​την αρχή, νόμισα ότι το είπε γελώντας, ίσως με διάθεση αυτοσαρκασμού, ότι το είπε τέλος πάντων για να κάνει πνεύμα. Εκείνος όμως το εννοούσε! Για να το πω με τον δικό του τρόπο, «κατοικούσε στα λόγια του». «Εχω καταφέρει», είπε ο Αλέξης Τσίπρας μιλώντας στον Ρώσο δημοσιογράφο, «να είμαι ίσως ο μοναδικός Ευρωπαίος ηγέτης που έχω μπει στα πιο σημαντικά, αν θέλετε, φόρα και στις πιο σημαντικές έδρες κυβερνήσεων, από το Κρεμλίνο μέχρι τον Λευκό Οίκο, και από το Βατικανό έως την Downing Street, και σε όλον τον κόσμο, και στο Πεκίνο και παντού, χωρίς γραβάτα. Συνεπώς, νομίζω ότι αυτή είναι μια κατάκτηση». (Αλήθεια είναι, διότι ο απερίγραπτος εκείνος Αχμαντινετζάντ του Ιράν δεν είχε πατήσει ποτέ το πόδι του στον Λευκό Οίκο και, επιπλέον, ο Ιρανός κούμπωνε τον γιακά του πουκάμισου, ενώ ο Τσίπρας τον έχει πάντα ανοικτό…)

Με μεγάλο σεβασμό προς τον θεσμό που εκπροσωπεί, αλλά και με μηδαμινή εκτίμηση προς το πρόσωπό του, νομίζω ότι ο πρωθυπουργός… την ψώνισε. Ειδάλλως, έχει μάλλον περιέλθει σε απελπισία και δεν ξέρει τι λέει. Γιατί δεν μπορώ να φαντασθώ ότι υπάρχουν άνθρωποι οι οποίοι θα εκτιμήσουν τη συγκεκριμένη ενδυματολογική ιδιορρυθμία του ως «κατάκτηση», ούτε καν αυτοί οι αλήτες που καίνε τα Εξάρχεια. Υποθέτω, βέβαια, ότι δεν θα επαναπαυθεί ο πρωθυπουργός στη συγκεκριμένη «κατάκτηση», διότι ο δρόμος είναι ακόμη μακρύς για την πλήρη ενδυματολογική απελευθέρωση. Ισως, αν ο λαός είναι τόσο ηλίθιος ώστε να του δώσει μία ακόμη τετραετία, να προχωρήσει και σε άλλα επιτεύγματα. Ας πούμε, στα Ηλύσια Πεδία με βερμούδα, στο Μπάκιγχαμ με σαγιονάρες, στον Λευκό Οίκο με μπουρνούζι. Γιατί όχι σε Ευρωπαϊκό Συμβούλιο με «hoodie»; Κατακτήσεις είναι και αυτές, αναλόγου επιπέδου.

Εδώ που τα λέμε, ειδικά το «hoodie» (η αθλητική φόρμα με την κουκούλα) θα του ταίριαζε περισσότερο ιδεολογικά, ιδίως σε μαύρο χρώμα όπως των αλητοσυμμοριτών που λυμαίνονται τα Εξάρχεια. Εξάλλου, στο μήνυμά του για την επέτειο του θανάτου του Γρηγορόπουλου, ο πρωθυπουργός δεν κρύβει τη συμπάθειά του για το κίνημα: «Δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, παραμένουν επίκαιρα τα αιτήματα των νέων: ενάντια στην αυθαιρεσία, τον αυταρχισμό, τον φόβο, τον ολοκληρωτισμό που επιδιώκει να βάλει τις κοινωνίες στο περιθώριο. Η νέα γενιά αποτελεί το πιο ευαίσθητο τμήμα της κοινωνίας μας, αυτό που εξεγείρεται πρώτο και γι’ αυτό ποτέ δεν θα της πούμε να σωπάσει και να επιστρέψει στο παιδικό της δωμάτιο».

Για να επανέλθω όμως στο ζήτημα της γραβάτας, επιμένω στον ισχυρισμό μου ότι ο Αλέξης Τσίπρας την έχει ψωνίσει με τον εαυτό του, διότι υποστηρίζεται και από ένα άλλο σημείο της συνέντευξής του στη ρωσική τηλεόραση, στην απάντηση που δίνει όταν ο δημοσιογράφος του ζητά να περιγράψει τη γεύση της εξουσίας: «Γλυκιά, βεβαίως, διότι πάντοτε όταν είσαι σε μία θέση να παίρνεις ιστορικές αποφάσεις και να έχεις την εμπιστοσύνη των πολιτών σου, την αγάπη των πολιτών σου, του λαού σου, αυτό βεβαίως είναι πάρα πολύ σημαντικό. Θεωρώ ότι έχω ζήσει τις πιο συγκλονιστικές στιγμές από όσες έχουν ζήσει όλοι οι προκάτοχοί μου, με εξαίρεση ίσως τις στιγμές της μεταπολίτευσης». Το γνωρίζαμε ότι λατρεύει την εξουσία, χρήσιμο είναι όμως να το ακούμε και από τον ίδιο.

Η κατάργηση της γραβάτας από την εμφάνιση του πρωθυπουργού δεν είναι κατάκτηση. Είναι μια παιδαριώδης ιδιορρυθμία, την οποία οι ξένοι αντιμετωπίζουν σαν γραφικότητα και εμφανώς γελούν πίσω από την πλάτη του. Πάντως, για να δω και από τη δική του πλευρά, φαντάζομαι ότι και οι διάφοροι Αφρικανοί ηγέτες, που πραγματοποιούν επίσημες επισκέψεις φορώντας τις εθνικές ενδυμασίες τους, θα θεωρούν κατάκτηση την κελεμπία, το τουρμπάνι και την παντόφλα.

Λάβετε μέρος στη συζήτηση 0 Εγγραφείτε για να διαβάσετε τα σχόλια ή
βρείτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει για να σχολιάσετε.
Για να σχολιάσετε, επιλέξτε τη συνδρομή που σας ταιριάζει. Παρακαλούμε σχολιάστε με σεβασμό προς την δημοσιογραφική ομάδα και την κοινότητα της «Κ».
Σχολιάζοντας συμφωνείτε με τους όρους χρήσης.
Εγγραφή Συνδρομή