Ποιοι είναι οι άμεσοι προγραμματικοί στόχοι της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Ποια πολιτική θα κληθούν να υπηρετήσουν για την Ευρώπη ο αυριανός πρόεδρος της Κομισιόν αλλά και οι νέοι κομισάριοι; Την περαιτέρω οικονομική ολοκλήρωση; Δηλαδή, τη δημοσιονομική σύγκλιση; Πολύ δύσκολο, αλλά διόλου απίθανο, με δεδομένο ότι αυτή η διαδικασία θα πρέπει να ακολουθήσει τη νομισματική ένωση, για να σταματήσει το ευρωπαϊκό οικοδόμημα να παραμένει ημιτελές και ευάλωτο στις κρίσεις. Θα υπάρξει αυτή η προσδοκώμενη οικονομική εξέλιξη ή μήπως η βασική κατεύθυνση θα είναι να γίνει ένα σημαντικό βήμα προς την πολιτική ένωση, με τη μεταφορά κατ’ αρχάς και άλλων εθνικών εξουσιών προς τους υπερεθνικούς θεσμούς λήψης των ευρωπαϊκών αποφάσεων, όπως επιβάλλει η προοπτική της ενωμένης Ευρώπης; Ποια είναι η προτεραιότητα;
Είναι ερωτήματα πολύ βασικά και κρίσιμα για τη συνοχή, την οικονομική σταθερότητα, τις επενδύσεις και την ανάπτυξη της Ευρώπης την επόμενη πενταετία. Είναι απολύτως εύλογα ερωτήματα, εξάλλου, με δεδομένο ότι μόλις έχουν τελειώσει οι εκλογές για τη διαμόρφωση των νέων συσχετισμών δυνάμεων στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και μόλις έχουν αρχίσει τα πολιτικά παζάρια για το πρόσωπο που θα επιλεγεί να αναλάβει τα ηνία της Κομισιόν στις Βρυξέλλες. Αλλά, απαντήσεις σοβαρές τούτη την ώρα δεν υπάρχουν. Ποιο είναι το ζητούμενο, λοιπόν, για την Ευρώπη μετά τις ευρωεκλογές; Αυτός είναι ο άξονας πέριξ του οποίου θα περιστρέφεται στο εξής η πολιτική διαβούλευση στον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο.
Τι ακριβώς είναι το καλύτερο για την πλειονότητα των λαών της Γηραιάς Ηπείρου σήμερα; Ποια πολιτική θα ενισχύσει τη δύναμη και τον ρόλο της Ευρώπης στον απειλητικά ταραγμένο σήμερα παγκόσμιο χάρτη; Ποια είναι η μίνιμουμ κοινή θέληση των Ευρωπαίων πολιτών, με βάση και τα μηνύματα των εκλογών, την οποία θα πρέπει να εκφράσει η ηγεσία; Διότι έτσι θα μπορέσουμε να καταλάβουμε και να ερμηνεύσουμε την ικανότητα του ενός ή του άλλου προσώπου για την ηγεσία, π.χ., της Κομισιόν κ.ο.κ. Θα πρέπει να δούμε στην πράξη ενέργειες και να συνειδητοποιήσουμε εν συνεχεία, ως Ευρωπαίοι πολίτες, ποιο είναι το αποτέλεσμα αυτού του μεγάλου ντιμπέιτ που κορυφώθηκε στις 26 Μαΐου. Ετσι μόνο έχουν αξία τα πράγματα για τους ψηφοφόρους. Ηταν η αναχαίτιση του λαϊκισμού και του εθνικισμού, για παράδειγμα, μια δημοκρατική και πολιτισμική απάντηση απλά για την υπεράσπιση των κεκτημένων της Ευρώπης; Ή ήταν ένα μήνυμα διαμαρτυρίας εκ μέρους των ασθενέστερων οικονομικά δυνάμεων (κοινωνικών ομάδων και χωρών) κατά του γερμανικού δόγματος της παρατεταμένης λιτότητας;
Είναι θεμελιώδη ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις, οι οποίες θα κρίνουν την πορεία της Ευρώπης αλλά και τις κυοφορούμενες ηγεσίες, σε μια εποχή γεμάτη κινδύνους και προκλήσεις. Διατηρείται μια πολιτική ρευστότητα γύρω από τα δρώμενα στη Γηραιά Ηπειρο, που θα πρέπει οπωσδήποτε να αποσαφηνιστεί. Επειγόντως! Να προσδιοριστούν το βασικό ζητούμενο και οι αλλαγές που θα σημειωθούν. Ετσι θα γνωρίζουν άλλωστε, θα αισθανθούν ασφάλεια και θα κρίνουν οι πολίτες τα πράγματα. Ετσι λειτουργεί η δημοκρατία και έτσι δημιουργεί τη συνοχή για την πρόοδο. Υπάρχει, με άλλα λόγια, ένα μεγάλο κενό στην κεντρική πολιτική σκηνή, στις Βρυξέλλες, στο Βερολίνο, στο Παρίσι κ.ο.κ., το οποίο πρέπει να κλείσει. Ακόμη δεν έχουμε ξεστομίσει σε κορυφαίο επίπεδο ποια Ευρώπη ακριβώς θέλουμε, πού σχεδιάζουμε να φθάσουμε τα επόμενα πέντε χρόνια, πώς θα διαχειριστούμε τα καυτά προβλήματά μας. Δεν είναι μόνο ότι η Ευρώπη είναι κομμένη σήμερα στα δύο, είτε με γνώμονα την οικονομική κρίση είτε με το μεταναστευτικό ζήτημα. Είναι ότι δεν έχει στρατηγικό προσανατολισμό την ώρα που εντείνεται η συγκρουσιακή πολιτική των Ηνωμένων Πολιτειών και ανοίγουν τα οικονομικά σαγόνια της Κίνας. Την ώρα που επίσης δεν έχει διευθετηθεί ακόμη η περιπέτεια του Brexit. Χρειάζεται άμεση δράση, προτεραιότητες και στόχους η Ευρώπη για να ξεφύγει από την αδράνεια και να εκφράσει τις προσδοκίες των πολιτών της.