Ο Θοδωρής Τσεκούρας γράφει. Διαφημίσεις, τραγούδια, παιδικά βιβλία, λογοτεχνία. Μετά κουράζεται και κοιμάται. Πρόσφατα έγραψε ένα μυθιστόρημα, «Το αγριότρενο», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Καστανιώτη. Περιττό να πούμε ότι αμέσως μετά κοιμήθηκε.
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
Εδώ και χρόνια έχω το «Ο Γούντι Αλεν για τον Γούντι Αλεν» από τις εκδόσεις Μεταίχμιο. Κάθε φορά διαβάζω λίγες φράσεις και μετά ψάχνω στο Google τα μουσικά κομμάτια, τους ηθοποιούς και τις ταινίες που αναφέρει. Η αναζήτηση παίρνει περισσότερο από την ανάγνωση. Δεν βλέπω να το τελειώνω.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Θα ήμουν ο πρωταγωνιστής του «Scaramouche» του Rafael Sabatini, γιατί μου ταιριάζει απόλυτα η ρήση: «He was born with a gift of laughter and a sense that the world was mad».
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους ποιητές ή συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Θα καλούσα μόνο αστείους ανθρώπους. Τον Γκοσινί, τον Ζορζ Μπρασένς, τον Σπάικ Μίλιγκαν, τον Αλέκο Σακελλάριο, τον Π.Γ. Γούντχαους.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Στο «Something Fresh» του Π.Γ. Γούντχαους διάβασα πρόσφατα ότι ένας από τους βασιλιάδες της Αγγλίας, ξεχνώ τώρα ποιος, κάποτε είπε ότι ορισμένες ώρες ύπνου κάθε νύχτα, δεν θυμάμαι πόσες, κάνουν τον άνθρωπο κάτι το οποίο αυτή τη στιγμή μου διαφεύγει.
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Υστερα από 20 χρόνια στη βιβλιοθήκη μου, διάβασα τους «Τρεις σωματοφύλακες». Η ειρωνεία είναι ότι μου πήρε μόνο μία εβδομάδα μετά για να διαβάσω το «Μετά είκοσι έτη».
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Το «Cat’s Cradle» του Κουρτ Βόνεγκατ και το «The Crying of Lot 49» του Τόμας Πίντσον. Είναι μικρά και είναι εύκολο.
Το «Αγριότρενο» σε ποια χώρα κάνει δρομολόγια; Σε ποιο σύμπαν που μοιάζει με το δικό μας αλλά όχι ακριβώς;
Το αγριότρενο ζει ελεύθερο στο Υπερδάσος. Μακριά από τις αγωνίες και τις ασημαντότητες της καθημερινότητας. Δεν κάνει δρομολόγια. Δεν το δεσμεύουν προγράμματα.
Στο μυθιστόρημά σας οι νεκροί συνομιλούν με τους ζωντανούς με άνεση μάλλον. Λογοτεχνία του φανταστικού, μαγικός ρεαλισμός ή τίποτε απ’ όλα αυτά;
Η σκηνή αυτή θυμίζει τις επισκέψεις στον Αδη του Οδυσσέα, του Ηρακλή και του Ορφέα. Δεν είναι λογοτεχνία του φανταστικού ή μαγικός ρεαλισμός. Θα το έλεγα Νεομυθολογία.
Εχετε Facebook, Twitter κ.λπ.; Υπάρχει καθόλου ποίηση εκεί μέσα;
Στο Facebook παρακολουθώ σπουδαίους ανθρώπους. Ανάμεσά τους, τον σπουδαιότερο σύγχρονο Eλληνα ποιητή: τον Θόδωρο Πανάγο.