Ο «ευγενής του λαϊκού σινεμά», ο σκηνοθέτης Ντίνος Δημόπουλος, τιμήθηκε την Τρίτη το βράδυ σε ειδική εκδήλωση στην αίθουσα «Παύλος Ζάννας», όπου μίλησαν ο διευθυντής του φεστιβάλ Μιχάλης Δημόπουλος, ο κριτικός Αλέξης Δερμεντζόγλου, ο συγγραφέας Μήτσος Κασόλας, ο Αγγελος Αντωνόπουλος και ο πρόεδρος της ΠΕΚΚ Κώστας Τερζής. Τον τιμητικό «Χρυσό Αλέξανδρο» παρέδωσε στον Ντίνο Δημόπουλο ο Θόδωρος Αγγελόπουλος, ο οποίος θυμήθηκε μια πολύ καλή κριτική που ο τιμώμενος είχε γράψει στη «Δημοκρατική Αλλαγή», «ενώ εγώ ποτέ δεν επιφύλαξα τρυφερά λόγια στη γενιά την οποία ανήκει. Ντίνο Δημόπουλε, σας ανήκει» υπογράμμισε. Ο ίδιος ο Ντίνος Δημόπουλος είπε: «Στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ήρθα πολλές φορές και για να τιμηθώ και για να τιμήσω ως πρόεδρος της επιτροπής κρίσεων. Δεν ξέρω τώρα πώς με τιμούν. Ως ευγενή του λαϊκού σινεμά, ως λαϊκό του ευγενούς σινεμά ή ως σινεμά του λαϊκού ευγενούς», ενώ ανάμεσα στα πρόσωπα που ευχαρίστησε ξεχώρισε τη σύζυγό του, την ηθοποιό Φλωρέττα Ζάννα, «επειδή εξακολουθεί να θέλει να είναι γυναίκα μου».
Στοχασμός-εντιμότητα
Ως «έναν από τους πιο παραγωγικούς σκηνοθέτες της Φίνος Φιλμς, ο οποίος κατάφερε να δώσει το δικό του στίγμα και να αφήσει το καλλιτεχνικό του ίχνος σε μια δύσκολη συνθήκη του ελληνικού κινηματογράφου, αποσπώντας από τους ηθοποιούς το μάξιμουμ των ερμηνευτικών δυνατοτήτων τους», χαρακτήρισε τον τιμώμενο ο Μιχάλης Δημόπουλος.
«Ηταν και συγγενής μας», σημείωσε ο Αγγελος Αντωνόπουλος. «Ηξερε τι σημαίνει ηθοποιός. Ηταν ανοιχτός στους συνεργάτες του είχε υγιείς σκέψεις. Το στίγμα του ήταν, γεωγραφικό πλάτος: στοχασμός και εντιμότητα και γεωγραφικό μήκος: ιδεολογία και ρομαντισμός».
Ταινίες, θέατρο, λογοτεχνία
Από το 1953, όταν υπέγραψε την πρώτη του ταινία («Οι ουρανοί είναι δικοί μας»), ο Ντίνος Δημόπουλος σκηνοθέτησε 48 ταινίες, θεατρικά έργα, τηλεόραση και έχει αφιερωθεί πλέον στη λογοτεχνία. Στη φιλμογραφία του περιλαμβάνονται ορισμένες από τις μεγαλύτερες επιτυχίες του ελληνικού κινηματογράφου, όπως οι «Μανταλένα», «Δεσποινίς διευθυντής», «Μια τρελή… τρελή οικογένεια», «Μια Ιταλίδα απ’ την Κυψέλη». Π. Παν.
Η υπόθεση περιπλέκεται στη συνέχεια, με σχηματικούς όμως τρόπους, που αποσυνδέουν το θεατή από το θέμα. Καλό το φινάλε της ταινίας, το φιξ καρέ στο ευτυχισμένο πρόσωπο του Αιμίλιου Χειλάκη. Ο Βαγγ. Σεϊτανίδης αποδίδει ως σκηνοθέτης, αποτυγχάνει όμως ως σεναριογράφος.