Κύριε διευθυντά
Σε καθημερινή, σχεδόν, βάση, στο κέντρο της Αθήνας, στην πλατεία Ομονοίας, δεκάδες ξένων επισκεπτών, αλλά και συμπολιτών μας αναζητούν εναγωνίως την πασίγνωστη οδό Πατησίων, η οποία στις πινακίδες αναγράφεται ως οδός 28ης Οκτωβρίου. Το ίδιο συμβαίνει και με την οδό Πανεπιστημίου, ως Ελευθερίου Βενιζέλου, και την οδό Πειραιώς (που ήδη, από την Αρχαιότητα, συνέδεε το κλεινόν άστυ με τον λιμένα του Πειραιά), ως Παναγή Τσαλδάρη. Παρόμοια, στην Καλλιθέα, η οδός Θησέως, του μυθικού ήρωα, συνοικιστή της Αττικής, αναφέρεται στις πινακίδες, επίσης, ως Ελευθερίου Βενιζέλου.
Η αλλαγή αυτή στις οδωνυμίες, ιδιαίτερα σε οδούς που έχουν κατακυρωθεί στο ευρύτερο κοινό, δημιουργεί εύλογα σύγχυση και αμηχανία στους Αθηναίους πολίτες, γηγενείς και παρεπιδημούντες, που αγνοούν τη νεότερη ονομασία.
Πρώτιστο μέλημα του δήμου, για την αποφυγή παραπλανήσεων, είναι να ενημερώνει τους πολίτες με την αναγραφή στις πινακίδες και των δύο ονομασιών· επιπροσθέτως, η μετονομασία των οδών, με ονόματα σημαντικών προσώπων και τοπωνυμίων στην ιστορία της πρωτεύουσας, πρέπει να γίνεται με ιδιαίτερη προσοχή, φειδώ και περίσκεψη, αλλά και με σεβασμό στη μνήμη του παρελθόντος.
Αναστασιος Αγγ. Στεφος, δ.φ. Ειδικός Γραμματέας της Πανελλήνιας Ενωσης Φιλολόγων
Το ιστορικό ναΰδριο του Αγίου Δημητρίου Λουμπαρδιάρη, η μονόκλιτη εκκλησία αρμονικά ενταγμένη σε τοπίο κορυφαίας αισθητικής και πολιτιστικής αξίας. Ο φιλόσοφος – αρχιτέκτονας Δημήτρης Πικιώνης χρησιμοποίησε στην τοιχοποιία του Λουμπαρδιάρη και στα πέριξ μονοπάτια «ψηφίδες» από κατεδαφιζόμενα νεοκλασικά της Αθήνας. Η τοπωνυμία του σχετίζεται είτε με τον «βομβαρδιστή» της Ακρόπολης, Βενετό Φραντσέσκο Μοροζίνι, είτε αναδύεται από κείμενο του Δημητρίου Καμπούρογλου, στο οποίο κυριαρχεί θεία θαυματουργή παρέμβαση μέσω τιμωρού κεραυνού.