Ο Κασέμ Σουλεϊμανί ανέλαβε τη διοίκηση της επίλεκτης «Δύναμης Αλ Κουντς» το 1998 και διατήρησε χαμηλό προφίλ για πολλά χρόνια, ενισχύοντας τους δεσμούς μεταξύ της λιβανικής Χεζμπολάχ, του καθεστώτος Ασαντ στη Συρία και των σιιτικών πολιτοφυλακών στο Ιράκ με την Τεχεράνη. Τα τελευταία χρόνια επέλεξε να βγει στο προσκήνιο, με εμφανίσεις του στο πλευρό του ύπατου θρησκευτικού ηγέτη του Ιράν, Αγιατολάχ Αλί Χαμενεΐ και άλλων ηγετών των σιιτών. Υπό τη διοίκηση του Σουλεϊμανί, η Δύναμη Αλ Κουντς επεκτάθηκε σημαντικά, αποκτώντας μεγάλη επιρροή στις υπηρεσίες πληροφοριών, στην οικονομία και στην πολιτική σκηνή, τόσο εντός όσο και εκτός των ιρανικών συνόρων.
Η άνοδος στην εξουσία
Ο Σουλεϊμανί γεννήθηκε από φτωχή οικογένεια στην επαρχία Κερμάν του ανατολικού Ιράν. Αρχισε να εργάζεται σε ηλικία 13 ετών για να υποστηρίξει την οικογένειά του, αφιερώνοντας τον λιγοστό ελεύθερο χρόνο του στη γυμναστική, στην άρση βαρών, αλλά και στην ακρόαση κηρυγμάτων του Αλί Χαμενεΐ. Μετά την ισλαμική επανάσταση του 1979, ο Σουλεϊμανί ξεκίνησε τη μετεωρική του άνοδο στις ιρανικές ένοπλες δυνάμεις. Σύμφωνα με δημοσιογραφικές πληροφορίες, ο Σουλεϊμανί ολοκλήρωσε βασική εκπαίδευση έξι μόλις εβδομάδων, προτού μετατεθεί σε μάχιμη ζώνη της ιρανικής επαρχίας του δυτικού Αζερμπαϊτζάν.
Τα ανδραγαθήματα του Σουλεϊμανί στα πεδία μαχών του πολέμου Ιράν – Ιράκ τον ανέδειξαν σε εθνικό ήρωα, χάρη στις ριψοκίνδυνες αποστολές που διοργάνωσε πίσω από τις γραμμές του εχθρού.
Οπλα σε Συρία, Ιράκ
Μετά την εγκαθίδρυση νέας κυβέρνησης στη Βαγδάτη το 2005, η επιρροή του Σουλεϊμανί επεκτάθηκε στην ιρακινή πολιτική σκηνή κάτω από τους πρώην πρωθυπουργούς Ιμπραήμ αλ Τζαφαρί και Νουρί αλ Μαλικί. Την εποχή εκείνη, η οργάνωση Μπαντρ, το σιιτικό πολιτικό κόμμα και παραστρατιωτική οργάνωση με ιστορικούς δεσμούς με την Τεχεράνη, μεταμορφώθηκαν σε σκέλος του κρατικού μηχανισμού, αποκτώντας τον έλεγχο των υπουργείων Εσωτερικών και Μεταφορών.
Μετά το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου στη Συρία, ο Σουλεϊμανί διέταξε μέλη των ιρακινών πολιτοφυλακών του να μεταβούν στη Συρία για να πολεμήσουν στο πλευρό της κυβέρνησης Ασαντ. Κατά τη διάρκεια του πολέμου της ιρακινής κυβέρνησης κατά του Ισλαμικού Κράτους, οι υποστηριζόμενες από το Ιράν πολιτοφυλακές γνωστές ως Δυνάμεις Λαϊκής Κινητοποίησης (ορισμένες υπό τον άμεσο επιχειρησιακό έλεγχο του Σουλεϊμανί) πολέμησαν στο πλευρό του ιρακινού στρατού. Ο ρόλος του Σουλεϊμανί στην ήττα του Ισλαμικού Κράτους τον ανέδειξε σε εθνικό ήρωα, όχι μόνο στο Ιράν αλλά και σε πολλά κράτη της Μέσης Ανατολής. «Αν δεν υπήρχαν άνδρες όπως αυτός, η περιοχή θα είχε γεμίσει με τις μαύρες σημαίες των ισλαμιστών», λέει στο δίκτυο Al Jazzera ο Μοχάμεντ Μαραντί, διευθυντής Αμερικανικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο της Τεχεράνης.
Απειλές κατά της ζωής του
Φήμες ήθελαν τον Σουλεϊμανί να έχει σκοτωθεί πολλές φορές στο παρελθόν, όπως μετά το αεροπορικό δυστύχημα του 2006 που προκάλεσε τον θάνατο πολλών ανώτατων αξιωματούχων του ιρανικού στρατού, αλλά και στη βομβιστική επίθεση του 2012 στη Δαμασκό με νεκρούς ανώτατους συμβούλους του Μπασάρ αλ Ασαντ. Το Νοέμβριο του 2015, φήμες κυκλοφόρησαν για τον θάνατο του Σουλεϊμανί, που φερόταν να ηγείτο προσωπικά των μαχών κατά των ισλαμιστών στο Χαλέπι. Η Δύναμη Αλ Κουντς έχει γίνει επανειλημμένως στόχος ισραηλινών αεροπορικών επιδρομών στη Συρία, ενώ τον περασμένο Αύγουστο ο Ισραηλινός υπουργός Εξωτερικών, Ισραελ Κατζ, αποκάλυψε ότι το Ισραήλ σχεδίαζε την «οριστική εκρίζωση» του Σουλεϊμανί.