Κύριε διευθυντά
Η εφαρμογή του αντικαπνιστικού νόμου φαίνεται ότι βαίνει καλώς, αν κρίνω απ’ ό,τι τουλάχιστον συμβαίνει στην εδώ μικρή κοινωνία. Τα δύο καφενεία του χωριού συν ένα cafe-bar(!) εφαρμόζουν απαρεγκλίτως τον νόμο, πρώτοι πρώτοι οι καφετζήδες και η μπαργούμαν, που –θεριακλήδες οι ίδιοι– δεν διστάζουν να βγαίνουν έξω, μ’ αυτό το ψοφόκρυο, για να καπνίσουν, δίνοντας έτσι το καλό παράδειγμα στους πελάτες.
Πρόκειται για κατόρθωμα, αν υπολογίσει κανείς ότι, εκτός των άλλων, έπρεπε να καμφθεί και το εγώ του Ελληνα καπνιστή, που θεωρούσε ότι με το να του απαγορευτεί να καπνίζει όπου του… καπνίσει, θίγεται θεμελιώδες ατομικό του δικαίωμα(!)
Θυμάμαι ότι αυτή περίπου την αίσθηση είχα και εγώ στην αρχή, όταν υποχρεώθηκα να φορώ ζώνη ασφαλείας. Τώρα, αν ξεκινήσω χωρίς ζώνη, έχω την αίσθηση ότι κάτι μου λείπει. Αλλά και ο νόμος αυτή τη φορά ήταν dura lex sed lex, εφαρμόζοντας αυτό που είχε πει ο Ροΐδης, ότι μας χρειάζεται ένας νόμος που θα καθιστά υποχρεωτική την εφαρμογή των νόμων.
Ιωάννης Αθ. Μακρης, Καστέλλια Παρνασσίδος
Η Μυθολογία αφήνει τη γεφυροποιό φαντασία μας να αποφασίσει. Αποφεύγοντας να ζυγίσει η ίδια τον βαθμό δυσκολίας και επικινδυνότητας των δώδεκα (12) άθλων του ημίθεου προγόνου μας, επιτρέπει σε εμάς να ψηφίσουμε ανακαλώντας γνώσεις από τα θρανία του δημοτικού (δεν αντιγράφουμε, δεν καταφεύγουμε στο e«λυσάρι», δεν παραδίδουμε λευκή κόλλα). Επάνω, ο Ηρακλής εκπληρώνει ένα από τα πιο γνωστά κατορθώματά του, φέρνοντας στον επάνω κόσμο, ενώπιον του εντολέα του Ευρυσθέα (από την τρομάρα του ο βασιλιάς Τίρυνθας και Μυκηνών χώθηκε σε ένα πιθάρι) τον ορεξάτο –τρία στόματα είχε να ταϊσει– φύλακα του Αδη Κέρβερο. Το αποφώλιον τέρας ο ήρωας μετά βίας συγκρατεί, κραδαίνοντας καλού κακού το ρόπαλό του (Υδρία, Μουσείο Λούβρου).