Θα συναντηθούμε ξανά στο Λησμονητήριο
Αγνωστοι μεταξύ αγνώστων προσποιούμενοι
Πως τίποτα δεν μας θυμίζουν και κανέναν
Τα πρόσωπα αυτά που η μνήμη
Δεν ορέγεται
Δεν μαρτυράει ονόματα ο Ιούδας:
Νεύματα γνωστών τα αποδίδει σε αγνώστους
Και περιμένεις στην ουρά
Κρατώντας ανά χείρας αίτηση
Διαγραφής απ’ τα μητρώα θανάτου
Πίσω απ’ τις τεθλασμένες της ζωής για να ταμπουρωθείς
Να θυμηθείς τότε δοκιμασίες καθημερινής τριβής
Ζητώντας παντοτινά από τους γνωστούς να ξεχαστείς
Να μην σε θυμηθεί ποτέ κανείς
Ούτε κι η μάνα σου όταν περαστικός γυρίσεις
Νηστικός να κοιμηθείς στο παιδικό κρεβάτι
Θα συναντηθούμε όλοι ξανά στο Λησμονητήριο
Πίσω από κάγκελα θηρίων
Δίχως δόντια, δάκρυα, ιδρώτα – δίχως βλέμμα
Ιδρύοντας τις νέες αποικίες των νεκρών
Τα πρόσωπά μας θα έχουν σβήσει απ’ το πολύ το φως.
Ο Θανάσης Χατζόπουλος γεννήθηκε το 1961 στο Αλιβέρι Ευβοίας, όπου έζησε μέχρι το 1978. Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και ειδικεύτηκε στην παιδοψυχιατρική. Είναι ψυχαναλυτής, μέλος της Societe de Psychanalyse Freudienne (Παρίσι). Εχει εκδώσει περί τις είκοσι ποιητικές συλλογές, έχει γράψει δοκίμια για τη λογοτεχνία, ενώ έχει μεταφράσει Γάλλους ποιητές και Αγγλους ψυχαναλυτές. Η ποίησή του έχει μεταφραστεί σε έντεκα γλώσσες) αγγλικά, γαλλικά, ιταλικά, ισπανικά, καταλανικά, σουηδικά, λιβανικά, σλοβενικά, βουλγαρικά κ.ά). Το 2013 τιμήθηκε με το βραβείο του Ιδρύματος Πέτρου Χάρη της Ακαδημίας Αθηνών για το σύνολο του έργου του. Επίσης, το ίδιο έτος βραβεύθηκε με το γαλλικό βραβείο ποίησης Max Jacob Etranger 2013 για το βιβλίο «Cellule», σε μετάφραση Alexandre Zotos και Louis Martinez, δίγλωσση έκδοση από τις εκδόσεις Cheyne. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως ψυχαναλυτής παιδιών και ενηλίκων. Τελευταίο του βιβλίο, η συλλογή πεζών «Ιστορικός ενεστώς» (εκδ. Πόλις).