Από τη στιγμή που η Wirecard αποδείχθηκε ότι ήταν μια πρωτοφανής απάτη, είναι εύλογος ο προβληματισμός οικονομολόγων, επενδυτών και αναλυτών για το πού μπορεί να βρίσκεται το επόμενο μεγάλο εταιρικό σκάνδαλο. Το ίδιο ισχύει και για τους αναλυτές της Mirabaud Securities, του μοναδικού οίκου που έθεσε εγκαίρως μηδενική τιμή-στόχο για τη γερμανική εταιρεία πληρωμών. Οπως αναφέρει η στήλη Alphaville των Financial Times, οι αναλυτές της εν λόγω εταιρείας έχουν καταλήξει σε 20 προειδοποιητικά σημάδια, τα οποία τους βοηθούν να εντοπίσουν την επόμενη «μεγάλη καταστροφή». Αρκετά εξ αυτών θυμίζουν και αντίστοιχα ελληνικά φαινόμενα. Τα σημάδια είναι τα εξής:
Ενας διευθύνων σύμβουλος που επιδιώκει τη δημοσιότητα και περνάει πολύ χρόνο συναναστρεφόμενος με επενδυτές, ενώ γνωρίζει καλά πώς λειτουργούν τα μέσα ενημέρωσης.
Ενα τεράστιο πακέτο αποζημίωσης για τον διευθύνοντα και τα ανώτερα στελέχη, το οποίο δεν συνδέεται με ταμειακές ροές ή κέρδη αλλά μόνο με τις πωλήσεις και/ή την τιμή της μετοχής, κάτι δηλαδή που δημιουργεί τις προϋποθέσεις για εξωφρενικές απολαβές εάν η μετοχή ανέβει πολύ. Τεράστια ενέχυρα από τον διευθύνοντα σύμβουλο με αντάλλαγμα δανεισμό για τη χρηματοδότηση ενός εξαιρετικά δαπανηρού τρόπου ζωής.
Γενικά, πολύ υψηλότερες απολαβές για τα στελέχη σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές, παρά τη μικρότερη κερδοφορία.
Προβλέψεις για μελλοντικά αποτελέσματα, οι οποίες τείνουν να είναι υπερβολικά αισιόδοξες.
Αμφισβητούμενη ποιότητα προϊόντος ή αμφισβητούμενη τεχνολογική υπεροχή έναντι αντίστοιχων προϊόντων.
Ενδείξεις για παραποίηση των αποτελεσμάτων, είτε μέσω περίεργων θυγατρικών στο εξωτερικό, είτε λόγω απουσίας ελεγκτή, είτε εμφάνισης ασυνήθιστων αλμάτων στα έσοδα στο τέλος του τριμήνου, μερικές φορές ακόμη και την τελευταία ημέρα.
Ασυνήθιστα μεγάλες απαιτήσεις σε τομείς όπου oι συναλλαγές γίνονται κανονικά τοις μετρητοίς.
Ενδείξεις ότι η εταιρεία πιέζεται ασφυκτικά, αφήνοντας απλήρωτους προμηθευτές, υπαλλήλους, ενοίκια κ.λπ.
Ασυνήθιστα αποτελέσματα, με τα έξοδα πώλησης και γενικότερα με τα διοικητικά έξοδα να αυξάνονται με τον καιρό.
Yψηλά επίπεδα ακαθάριστου χρέους. Τα μετρητά που εμφανίζει η εταιρεία δεν φέρνουν αντίστοιχα έσοδα από τόκους.
Μεγάλοι μισθοί, ειδικά στο νομικό και χρηματοοικονομικό τμήμα. Αποχώρηση συνιδρυτών και μελών του Δ.Σ. από την εταιρεία.
Aνθρωποκυνηγητό κάθε επικριτή ή όσων κάνουν πολλές ερωτήσεις.
Αντιπάθεια προς τα hedge funds.
Ναρκισσιστική συμπεριφορά από πλευράς του διευθύνοντος συμβούλου, με τις υποψίες να εντείνονται εάν αυτός χρησιμοποιεί συχνά το Twitter.
Πλήθος περίεργων ή και περιθωριακών μπλόγκερ, που από τα μέσα μαζικής δικτύωσης ή ακόμη και σε συνέδρια ή άλλα βήματα υποστηρίζουν επί χρόνια ότι όλα στην εταιρεία είναι λάθος, αλλά δέχονται σκληρή κριτική επειδή η μετοχή ανεβαίνει, οπότε πρέπει μάλλον να είναι ηλίθιοι.
Μείωση των κερδών παρά τη δημοσιότητα και το στάτους «μετοχικής ανάπτυξης». Eνδείξεις ότι οι ανταγωνιστές διαβρώνουν μεγάλο μερίδιο αγοράς με ρυθμούς που δεν είναι βιώσιμοι.
Η εταιρεία να εμφανίζει ζημίες και, ενώ δεν είχε ποτέ κέρδη, να υποστηρίζει ότι είχε ή ότι θα έχει σίγουρα σε δύο με τρία χρόνια, λόγω των νέων προϊόντων αμφίβολης επιτυχίας.
Εκτεταμένη ή αποκλειστική χρήση λογιστικών προτύπων που δεν ακολουθούν τις γενικώς αποδεκτές λογιστικές αρχές για να μετατραπούν ζημίες σε (μικρά) καθαρά κέρδη μέσω έκτακτων μεγεθών και ασυνήθιστα μεγάλων πιστώσεων.
Αδύναμο Δ.Σ., ιδανικά μικρό και με κάποιο τρόπο εξαρτημένο από τον διευθύνοντα σύμβουλο. Οι υποψίες εντείνονται εάν κάποιο από τα μέλη του Δ.Σ. έχει συγγενική σχέση με τον διευθύνοντα σύμβουλο.
Ευκολόπιστα μέσα, ευκολόπιστοι αναλυτές και δεκάδες πληρωμένοι μπλόγκερ, οι οποίοι βγάζουν τιμές-στόχους από το πουθενά.