Το 1939, όταν ο διάσημος καρδιοχειρουργός και πρωτοπόρος αγγειοχειρουργός Πέτρος Κόκκαλης κρατούσε στα χέρια του τον μικρό Σωκράτη, κανείς δεν μπορούσε να υποψιαστεί ότι το εύθραυστο αυτό μωρό, που ήρθε λίγο πριν από την έκρηξη του B΄ Παγκοσμίου Πολέμου, θα οικοδομούσε εύκολα μια τόσο μεγάλη αυτοκρατορία, η οποία εξίσου εύκολα θα έμοιαζε με χάρτινο πύργο. Μέσα από συμμαχίες και με τον διάβολο, ξεπερνώντας τις δυσκολίες των κυβερνητικών εναλλαγών, ο Σωκράτης Κόκκαλης έφτιαξε τον δικό του αστερισμό. Σήμερα, αυτός στοιχίζεται πίσω από τον όμιλο Intracom αλλά και πίσω από τον Ολυμπιακό, το θρύλο που είναι… το οχυρό του.
Ανήσυχος νέος
Οσοι γνώρισαν τον Σωκράτη Κόκκαλη έφηβο, κάνουν λόγο για έναν ανήσυχο νέο, με θρασύτητα, «μαγκιά» πολλές φορές, παράτολμο (πιθανώς εξ ού και η υπόθεση Κασκαντέρ) ευφυή και δημιουργικό, αλλά και αλαζόνα. Αλλοι τον περιγράφουν ως καλοζωιστή, γλεντζέ και ούλτρα κοινωνικό, με τάση στα πρώτα χρόνια της χούντας που βρέθηκε στην Ελλάδα να συγκαταλέγεται μεταξύ των τακτικότερων θαμώνων νυχτερινών κέντρων. O κ. Κόκκαλης είναι πολύγλωσσος (μιλάει Αγγλικά, Γερμανικά, Ρωσικά, κ.ά.). Ομως καλύτερα ομιλεί τη γνώσσα των μπίζνες βαλκανικού τύπου, κάτι που άλλωστε δεν έκρυψε -τηρώντας έστω και τα προσχήματα- κατά τη διάρκεια συνέντευξής του στο CNN. Προ τριετίας στο γνωστό τηλεοπτικό κανάλι, ενώ οι συνεργάτες του πάσχιζαν να του φτιάξουν το προφίλ και να τον πλασάρουν στα αμερικανικά λόμπι, ο κ. Σωκράτης Κόκκαλης δεν κρατήθηκε: συνέδεσε τις μπίζνες με το μπαξίσι, αφήνοντάς τους όλους κόκκαλο. H συνέντευξη στο CΝπροβλήθηκε αρκετές φορές. Τώρα όμως το ίδιο κανάλι μεταδίδει ότι ο πολυεκατομμυριούχος Κόκκαλης κατηγορείται για κατασκοπεία και για ξέπλυμα χρήματος… τουλάχιστον.
Η πορεία του Σ. Κόκκαλη άρχισε να χαράσσεται την εποχή που δέσποζε στην Ανατολική Γερμανία το κομμουνιστικό «management». Οπως λένε τα επίσημα χαρτιά, το 1963 στρατολογήθηκε στη ΣΤΑΖΙ στην οποία παρέμεινε μέχρι την πτώση του Τείχους (1989) με μικρά διαλείμματα αλλά και με… προαγωγές.
Ο κ. Κόκκαλης «εκπαιδεύτηκε» στο Βερολίνο και στη Μόσχα και από το 1965 άρχισε να δείχνει ότι τον ενδιαφέρει… η αντιπροσώπευση. Ετσι, αρχικά ενεπλάκη με την εκπροσώπηση της Interis, ενώ ακολούθησε η πρώτη μπίζνα στην Ελλάδα του 1967. O κ. Κόκκαλης, μαζί με τον εκλιπόντα πλέον εκδότη του «Ελεύθερου Τύπου» Αριστείδη Βουδούρη, ίδρυσαν την Gimex και οι πρώτες δουλειές που χτύπησαν αφορούσαν τη ΔΕΗ και αντιπροσωπεύσεις εταιρειών ηλεκτροτεχνικής και και μεταφορών της τέως Ανατολικής Γερμανίας. Με τον A. Βουδούρη κάποτε τα σπάνε και οι σχέσεις των δύο συχνά πλέον χαρακτηρίζονται έκρυθμες. Σ. Κόκκαλης και K. Δημητριάδης το 1974 ιδρύουν την Integra η οποία εκπροσωπεί την ανατολικογερμανική Ελεκτροτεκνίκ και έτσι αρχίζει και ο κλοιός στον OTE. Τα χαρτιά λένε ότι είναι ο mister 5-10% που έδωσε μάχη κατά της Δυτικής Siemens και την χτύπησε ανελέητα στις τιμές των τότε αναλογικών κέντρων μέχρι να κατορθώσει να πλασαριστεί και στη συνέχεια να την υπερκεράσει…
Το 1977, ο κ. Σ. Κόκκαλης ιδρύει την Intracom η οποία προσκολλάται σαν στρείδι στον OTE και κυνηγάει με κάθε μέσο κρατική δουλειά. Το ίδιο κάνει και κάθε θυγατρική εταιρεία που ιδρύει εφεξής, με συνέπεια η Intrasoft σήμερα να μας έχει όλους oline, καθώς συστήματά της είναι εγκατεστημένα σε πολλές και κομβικές κρατικές υπηρεσίες, ενώ η Intralot να ισοδυναμεί με τη λέξη ΟΠΑΠ (αυτός ο τζόγος είναι ο καλός. Ουδεμία σχέση έχει με τα… φρουτάκια).
Πολιτική διείσδυση
Ο κ. Κόκκαλης δεν ξέχασε την προέλευσή του ποτέ (εννοείται την πολιτική λόγω και του εξέχοντος ρόλου που διαδραμάτισε ο πατέρας του και υπουργός της κυβέρνησης του βουνού). Παρέμεινε γαλαντόμος με το KKE, άσχετα αν διείσδυσε στην οικογένεια Παπανδρέου και διασυνδέθηκε και με την οικογένεια Μητσοτάκη. O κ. Σ. Κόκκαλης ορθώς διακρίνει τις ισχυρές οικογένειες. Αυτές ως μεγαλοπρομηθευτή και μεσάζοντα τηλεπικοινωνιακού εξοπλισμού του οποίου ο πελάτης είναι και καλός (το Δημόσιο, ο OTE) θα τον χρειαστούν κάποτε… Και όπως φαίνεται και οι οικογένειες χρειάζονται και οι λοιπές πολιτικές δυνάμεις και οι μεγαλοεκδότες και οι μικρότεροι και μερικά μέσα ενημέρωσης και το αγνό φίλαθλον αίσθημα.
Ετσι, γρήγορα ο κ. Κόκκαλης άρχισε να κάνει «έργα υποδομής», έφτιαξε «ομάδα», μετέδωσε το όραμα της εθνικής βιομηχανίας, εγκαθιδρύθηκε με τις ψηφιακές παροχές στον OTE και γιγαντώθηκε στη δεκαετία του ’80, πλασάροντας το μήνυμα της παραγωγού εταιρείας αν και στο μεγάλο μέρος της η Intracom χαρακτηρίζεται μεταπράτης.
Η φιλία με τον κ. K. Μητσοτάκη, διερρήχθη όταν ο τότε πρωθυπουργός (το 1993) επιχείρησε να πουλήσει στους Ιάπωνες τον OTE. Κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με λουκέτο για την Intracom. Ομως, η Intracom διατηρήθηκε και πήρε και τις προγραμματικές του OTE, το 1997, ενώ ο κ. Μητσοτάκης προκήρυξε πρόωρες εκλογές… και απεσύρθη. Ακολούθησε ο επενδυτικός οίστρος του OTE στο εξωτερικό και έτσι η Intracom εξασφάλισε κάποιον να την πληρώνει για να εγκαθιστά εξοπλισμό. Αυτός και πάλι ήταν ο ΟΤΕ.
Πολλές δικαστικές διαδικασίες που άνοιξαν (κυρίως για τις ψηφιακές παροχές του OTE) κατά τον κ. Σ. Κόκκαλη, έκλεισαν με απαλλακτικά βουλεύματα και ουδείς δικαστής βρήκε και το παραμικρό ψεγάδι στις ψηφιακές αναθέσεις του 1987, της οικουμενικής και του 1994.
Ενας «στρατός» δικηγόρων, πολιτικών προσώπων αλλά και λοιπών παραγόντων έκανε σωστά τη δουλειά του και οι ανακριτές ένιπταν τας χείρας τους. Τώρα όμως που είναι νωπή η αναφορά της αναλογίας της μίζας στα κόμματα (10 προς 5 προς 1), όπως λέει και η «υπηρεσία» του κ. Κόκκαλη, ελπίζουμε ότι μας επιτρέπουν να αμφισβητούμε -τουλάχιστον- τη φάμπρικα των δικαστικών απαλλαγών…
Παζάρια και… επιτεύγματα
Ο πρόεδρος της Intracom λίγους μήνες πριν επιχείρησε να συγχωνεύσει την εταιρεία του με τον OTE. Το σχέδιο αυτό παρεμπόδισε και απέτρεψε ο πρωθυπουργός K. Σημίτης, όπως ακριβώς είχε πράξει και ο A. Παπανδρέου. Λίγες ημέρες μετά, κυκλοφόρησε ευρέως ότι γίνονται παζάρια για να εξαγοράσει μειοψηφικό πακέτο στη Siemens Τηλεβιομηχανική που επιθυμεί σιγά σιγά να αποσυρθεί από την Ελλάδα στο πλαίσιο της παγκόσμιας αναδιοργάνωσής της. Το deal παρουσιάσθηκε ως επίτευγμα, ενώ δεν είναι, όμως τώρα, μετά την άσκηση των διώξεων, το περιβάλλον του κ. Σ. Κόκκαλη μεταδίδει ότι η Siemens ανακινεί την υπόθεση της κατασκοπείας και τον «παγωμένο» ανατολικογερμανικό φάκελό του.
Μήπως όμως και η «εταίρος» του κ. Κόκκαλη η Siemens βλάπτεται κατ’ ουσίαν και αυτή από τον δικαστικό κλοιό που υφίσταται η Ιntracom; Μάλλον «ζημιώνεται» μετά τις τελευταίες εξελίξεις και η Siemens, η οποία λειτουργεί βάσει εναρμονισμένης τακτικής με την Intracom από το 1987 μέχρι και σήμερα…
Τα ανομήματα, γερμανικά και ρωσικά, έπεσαν μαζί επάνω στον κ. Κόκκαλη και τώρα παράγουν «απειλητικού» περιεχομένου εξελίξεις όχι μόνον για τον ίδιον και τον όμιλό του. Αλλά και για όλους όσοι τον αβαντάρησαν να φθάσει ώς εδώ χωρίς κανόνες, χωρίς φραγμούς και χωρίς τη διασάφηση των ορίων του δημοσίου συμφέροντος, από πλευράς πολιτείας. H αμερικανική πλευρά, στην οποία ο κ. Κόκκαλης έχει προσχωρήσει και τον υποστηρίζει τα τελευταία χρόνια, ειδικά στον τομέα της Πληροφορικής και των αμυντικών εξοπλιστικών προγραμμάτων, είναι άδηλον τι θέση θα κρατήσει πλέον, μετά τις τελευταίες μεγάλες αποκαλύψεις.
Ο ίδιος θα ήθελε να κλείσει ομαλά τη διαδρομή του από το Τείχος του Βερολίνου προς την SilicoValley. Κάποιοι όμως δεν τον θέλουν πια στη διαδρομή τους ούτε πηγαίνοντας προς το Καραϊσκάκη.