Συμπληρώνονται σήμερα είκοσι χρόνια από το χειρότερο βιομηχανικό ατύχημα στην ιστορία. O χρόνος στην Μποπάλ σταμάτησε εκείνο το βράδυ, μαζί με τη ζωή 8.000 ανθρώπων. Σε 15.000 – 30.000 υπολογίζονται συνολικά οι νεκροί από αυτήν τη Χιροσίμα της βιομηχανίας. Πάνω από 120.000 άτομα παρουσιάζουν ακόμα σοβαρά προβλήματα υγείας, ενώ ο αριθμός εκείνων που έχει επηρεασθεί υπολογίζεται από 500.000 έως ένα εκατομμύριο! Το έδαφος και το υπέδαφος της Μποπάλ παραμένει δηλητηριασμένο, ενώ 10 – 15 άνθρωποι πεθαίνουν ακόμα κάθε μήνα. H Μποπάλ αποτελεί ένα παγκόσμιο μνημείο, που θα θυμίζει για πάντα πού μπορεί να οδηγήσει η θεοποίηση του κέρδους, η παραβίαση των κανόνων ασφαλείας και η αντιμετώπιση της ανθρώπινης ζωής απλώς ως μιας οικονομικής μεταβλητής.
Η τραγωδία της Μποπάλ αποτέλεσε αναμφίβολα ένα διεθνές σοκ συνειδητοποίησης. Κι όμως, για πολλές επιχειρήσεις και κυβερνήσεις η απάντηση είναι απλά business as usual. Ισως γι’ αυτό, ο τότε πρόεδρος της ένοχης UnioCarbide, Γουόρεν Αντερσον, καταζητούμενος από την Ιντερπόλ, από το 1992, δεν μπορεί να εντοπιστεί. Καταζητείται τρόπος του λέγειν, αφού βρίσκεται στην κυριολεξία στα πόδια του FBI, αλλά «δεν μπορεί» να εντοπιστεί. O άνθρωπος που προκάλεσε την «11η Σεπτέμβρη της Ινδίας», βρέθηκε από την Greenpeace, τον Αύγουστο του 2002, σε ένα διαμέρισμα στην περιοχή Χάμπτονς, στο Λονγκ Αϊλαντ της Νέας Υόρκης. Φυσικά δεν συνελήφθη ούτε τότε…
Το 1976, μια διαρροή τοξικών ουσιών στην ιταλική πόλη Σεβέζο, κοντά στο Μιλάνο, χτύπησε το καμπανάκι στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Το 1982 εκδόθηκε η πρώτη ευρωπαϊκή οδηγία Σεβέζο για τα αναγκαία μέτρα ασφαλείας στις βιομηχανίες υψηλού κινδύνου. Στην Ελλάδα, παρά την υιοθέτηση των οδηγιών, δεν αποφύγαμε μερικά μεγάλα βιομηχανικά ατυχήματα. Σήμερα, η πρόκληση της ολοκληρωμένης προστασίας, παρά τα όποια βήματα, δεν έχει απαντηθεί ουσιαστικά. Εγκαταστάσεις μεγάλης επικινδυνότητας βρίσκονται πολύ κοντά σε κατοικημένες περιοχές, σαν τεράστιες νάρκες που περιμένουν ένα λάθος για να εκραγούν. Το παράδειγμα της Μποπάλ αλλά και του Σεβέζο υπογραμμίζουν ότι δεν μπορεί να υπάρχουν όρια στην κατοχύρωση της ασφάλειας.