H τύχη της παλαιάς Δημοτικής Αγοράς της Χαλκίδας προκαλεί εντάσεις στην πόλη και διαμορφώνει ήδη ένα νέο πεδίο αντιπαράθεσης ανάμεσα σε αρχιτέκτονες και πνευματικούς ανθρώπους από τη μία και τον Δήμο Χαλκιδέων από την άλλη.
Το κτίριο χτίστηκε περί το 1932 σε σχέδια του αρχιτέκτονα Σόλωνος Κυδωνιάτη και αποτελεί το μοναδικό, σε τέτοια κλίμακα, έργο του πρώιμου μοντερνισμού στη Χαλκίδα. Το συγκρότημα, που έχει εγκαταλειφθεί χωρίς συντήρηση εδώ και δεκαετίες παρότι στεγάζει ακόμη πολλά καταστήματα, ενσωματώνει ως ένα σημείο ένα μέρος της παλαιότερης δημοτικής αγοράς, που είχε χτιστεί το 1885, με πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν πιθανότατα από το ενετικό τείχος της πόλης που είχε κατεδαφιστεί εκείνη την εποχή. H νεοκλασική αγορά υπέστη μεγάλες ζημιές στον σεισμό του 1914 και η δημιουργία μίας νέας αγοράς ήταν ένα ζητούμενο της τότε κοινωνίας.
Ανάγκη διάσωσης
Αυτήν την κτιριακή σύνθεση, αποτέλεσμα αλλεπάλληλων φάσεων της ιστορίας της πόλης, αντικρίζουμε σήμερα. Αυτό το συγκρότημα, που ορθώνεται σε αυτή τη μορφή επί 73 χρόνια στο κέντρο της Χαλκίδας, επιθυμεί διακαώς να κατεδαφίσει ο Δήμος με σκοπό να αναγείρει νέα αγορά χωρίς να διευκρινίζει για ποιο λόγο δεν προχωράει σε αποκατάσταση ενός κτιρίου που εκτός από ιστορικές μνήμες έχει και αρχιτεκτονική αξία.
Την τύχη του κτιρίου θα εξετάσει το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων του ΥΠΠΟ, ενώ την ανάγκη διάσωσης και αποκατάστασης της Αγοράς υποστηρίζουν φορείς και ιδιώτες. Θετική υπέρ της διατήρησης του κτιρίου είναι και η στάση της αρμόδιας 1ης Εφορείας Νεωτέρων Μνημείων. H Ελληνική Εταιρεία για την Πολιτιστική Κληρονομιά και την Προστασία του Περιβάλλοντος σε επιστολή που έστειλε στον πρωθυπουργό, κ. K. Καραμανλή, με ημερομηνία 01/07/05, τονίζει «ότι η πρόθεση του Δήμου, αντίθετη με αυτή μεγάλου αριθμού Χαλκιδέων να κατεδαφίσει το κτίριο, είναι αποτέλεσμα της αδιαφορίας του, ωστόσο η κατάσταση είναι αναστρέψιμη και με τις σωστές εργασίες αποκατάστασης είναι δυνατόν να διατηρηθεί και να ανακαινισθεί προσφέροντας στην πόλη ένα πολύτιμο χώρο με συμβατές σε αυτόν χρήσεις».
Εκτενής είναι και η αρθρογραφία στον τοπικό Τύπο της Χαλκίδας. «Στο συγκρότημα της Αγοράς», γράφει ο ψυχίατρος Βλάσης Αθ. Σκολίδης στο «Πανευβοϊκόν Βήμα» (14/07/05), «αποτυπώνεται η μετάβαση από τη νεοκλασική στη μοντερνιστική αρχιτεκτονική και αυτός ο συγκερασμός των δύο ρευμάτων στο ίδιο κτίριο είναι ίσως μοναδικός στον ελληνικό χώρο (…) H Αγορά της Χαλκίδας, δημιούργημα της κυβέρνησης Βενιζέλου του 1928 – 32, αντανακλά την ήρεμη, ορθολογική αισιοδοξία της μεσοπολεμικής δημοκρατίας και συμβαδίζει με την άνθηση της ελληνικής νεοτερικής αρχιτεκτονικής εκείνης της περιόδου».
Σύμφωνα με τις απόψεις του δημάρχου Χαλκιδέων, κ. Δημ. Αναγνωστάκη, η Αγορά στερείται αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος επικαλούμενος τη γνώμη «ειδικών» χωρίς όμως να τους κατονομάζει. «H Χαλκίδα δεν έχει άλλα να χαλάσει μετά την Αγορά της», γράφει σε άρθρο του στο «Πανευβοϊκόν Βήμα» (14/04/05) ο οικονομολόγος Γιάννης Απ. Σιδεράκης. «Τα χάλασε όλα! Φρούριο Ευρίπου, “Παλίρροια”, “ABENA”, “Ανεσις”, Μέγα Περίπτερο” γέφυρας, με τον πεύκο του και το εικονοστάσι της Αγ. Παρασκευής, κ.ά. Ολα “σήμα κατατεθέν” της ειδυλλιακής άλλοτε Χαλκίδος!».
Πέραν του αρχιτεκτονικού ενδιαφέροντος του κτιρίου, με το τριπλό μαρμάρινο κλιμακοστάσιο, τη συμμετρία των όγκων και την τολμηρή για την εποχή του διαμόρφωση των όψεων, η Αγορά είναι κομμάτι της μνήμης της ίδιας της πόλης και των κατοίκων της σε όλη την πορεία του 20ού αιώνα, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα από τις καθημερινές συναλλαγές.