Πολλές είναι οι διαταραχές της ανάπτυξης του φύλου που έχουν παρατηρηθεί κατά καιρούς σε διάφορα είδη της άγριας ζωής ύστερα από έκθεση σε περιβαλλοντικές ουσίες με οιστρογονικές ιδιότητες, όπως τα οργανοχλωρικά (π.χ. DDT), και οι διοξίνες. Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της περιοχής των Μεγάλων Λιμνών της Β. Αμερικής, όπου η συστηματική μελέτη των αναπαραγωγικών προβλημάτων των ζώων της περιοχής, έδειξε ότι τα νεαρά άτομα 16 ειδών (ψαριών, πουλιών, ερπετών και θηλαστικών), οδηγούνταν στον θάνατο πριν από την ενηλικίωσή τους ή ήταν ανίκανα να αναπαραχθούν λόγω της διατροφής τους με τα μολυσμένα με οιστρογονομιμητικές χημικές ουσίες ψάρια των λιμνών.
Ερμαφροδιτισμός
Οι ουσίες αυτές, δρώντας ως υπερ-οιστρογόνα, οδηγούν σε υπερθηλεοποίηση των θηλυκών εμβρύων, καθώς και σε ερμαφροδιτισμό ή πλήρη θηλεοποίηση των αρσενικών εμβρύων, ενώ παράλληλα μειώνουν τις συγκεντρώσεις των ενδογενών οιστρογόνων και της τεστοστερόνης. Παρόμοιες είναι και οι διαταραχές στην ανάπτυξη του φύλου που παρατηρούνται και στα έμβρυα μερικών ειδών ψαριών όπως της πέστροφας, που ζουν σε μολυσμένα με διοξίνες νερά.
Επίσης, άλλες χημικές ουσίες (DDT & Dicofol) με οιστρογονικές ιδιότητες ενοχοποιούνται για πρόκληση διαταραχών της σπερματογένεσης. Οι δύο αυτές ουσίες θεωρήθηκαν υπεύθυνες για τη ραγδαία μείωση που παρατηρήθηκε στον πληθυσμό του αλιγάτορα της λίμνης Apopka της Φλόριντα, η οποία μολύνθηκε μετά μια παρατεταμένη έγχυση των ουσιών αυτών κατά τη δεκαετία του ’80. Αποτέλεσμα της μόλυνσης ήταν η συρρίκνωση του πληθυσμού στο 1/10.
H μείωση της γονιμότητας των αρσενικών διαφόρων ειδών ζώων όπως ο αμερικανικός πάνθηρας, η κοινή και η γκρι φώκια, έχει αποδοθεί στη μόλυνσή τους από τα PCBs. Ο μηχανισμός με τον οποίο τα PCBs μειώνουν τη λειτουργικότητα του σπέρματος τόσο στα ζώα όσο και στον άνθρωπο φαίνεται πως είναι η υπεροξείδωση των λιπιδίων και η παράλληλη αναστολή των αντιοξειδωτικών ενζύμων των σπερματοζωαρίων.
Τα αντισυλληπτικά
Εντυπωσιακό είναι επίσης το γεγονός της θηλεοποίησης αρσενικών ψαριών από τη φαρμακευτική ουσία αιθυνυλοιστραδιόλη (Ε.Ε.), η οποία φτάνει στα υδάτινα οικοσυστήματα θαλασσών και λιμνών, μέσω των ούρων των γυναικών που τη λαμβάνουν ως αντισυλληπτικό.
Αν αναλογιστεί κανείς ότι το 50%-90% των αποχετευτικών υδάτων καταλήγει στα υπόγεια ή επιφανειακά ύδατα, τότε εύκολα θα συμπεράνει πως οι οιστρογονικές αυτές ουσίες ουσιαστικά ανακυκλώνονται, συμβάλλοντας και αυτές στο οιστρογονικό φορτίο ανθρώπων και ζώων.