Πρώην πρόεδρος της Ιταλικής Δημοκρατίας, πρώην πρωθυπουργός και ισόβιος γερουσιαστής σήμερα, ο 81χρονος Φραντσέσκο Κοσίγκα έχει μακρά πείρα από τη διαχείριση ανώμαλων καταστάσεων. Ο Χριστιανοδημοκράτης πολιτικός ήταν υπουργός Εσωτερικών την περίοδο της απαγωγής και εκτέλεσης του Αλντο Μόρο από τις Ερυθρές Ταξιαρχίες – μιας από τις πιο σκοτεινές σελίδες του «αντάρτικου των πόλεων», που θεωρήθηκε ευρέως «καραμπινάτη» πολιτική προβοκάτσια στη χώρα με το ισχυρότερο Κομμουνιστικό Κόμμα της Δύσης.
Το 1990, ο πρωθυπουργός Τζούλιο Αντρεότι προκάλεσε παγκόσμιο σάλο αποκαλύπτοντας την ύπαρξη της μυστικής, παραστρατιωτικής οργάνωσης «Γκλάντιο» (Ξίφος). Επρόκειτο για το ιταλικό παρακλάδι συνωμοτικού δικτύου του ΝΑΤΟ, που λειτουργούσε σε σειρά ευρωπαϊκών χωρών (το ελληνικό του τμήμα ονομαζόταν «Κόκκινη Προβιά») με υποτιθέμενο στόχο την ανάπτυξη αντάρτικου πίσω από τις γραμμές του εχθρού σε περίπτωση κομμουνιστικής εισβολής. Στην Ιταλία, η «Γκλάντιο» είχε διασυνδέσεις με τη μασονική στοά Ρ-2 και με το νεοφασιστικό κόμμα. Ο Κοσίγκα παραδέχθηκε την ανάμειξή του στην «Γκλάντιο», αλλά αρνήθηκε να παραιτηθεί από την προεδρία.
Στις 23 Οκτωβρίου, εν μέσω μαζικών κινητοποιήσεων της νεολαίας, ο Κοσίγκα έδωσε συνέντευξη σε τρεις ιταλικές εφημερίδες προσφέροντας την πολύτιμη τεχνογνωσία του:
«Ο Μαρόνι (υπουργός Εσωτερικών) θα έπρεπε να κάνει ό,τι είχα κάνει εγώ». Πάει να πει; «Κατ’ αρχήν, αφήνεις κατά μέρος τους μαθητές, γιατί, σκεφτείτε τι θα συνέβαινε αν ένα παιδάκι σκοτωνόταν ή τραυματιζόταν σοβαρά». Ενώ τους φοιτητές; «Τους αφήνεις να κάνουν ό,τι θέλουν. Αποσύρονται οι δυνάμεις της αστυνομίας από τους δρόμους και τα πανεπιστήμια, μέσα στο κίνημα εισδύουν προβοκάτορες έτοιμοι για όλα και αφήνεις καμιά δεκαριά μέρες τους διαδηλωτές να λεηλατήσουν τα μαγαζιά, να κάψουν τα αυτοκίνητα, να περάσουν διά πυρός και σιδήρου την πόλη». Και μετά; «Μετά, ενισχυμένος από τη λαϊκή συναίνεση, ο ήχος των σειρήνων των ασθενοφόρων θα πρέπει να υπερκαλύψει εκείνον των περιπολικών». Με την έννοια ότι… «Με την έννοια ότι οι δυνάμεις της τάξεως δεν θα πρέπει να δείξουν έλεος και θα πρέπει να τους στείλουν όλους στο νοσοκομείο».
Οπως σχολίαζε ο Ρούσσος Βρανάς, στα ΝΕΑ: «Το σενάριο Κοσίγκα ήταν ακριβώς εκείνο που εφαρμόστηκε στις διαδηλώσεις κατά της συνόδου κορυφής των οκτώ πλουσιοτέρων χωρών του κόσμου στη Γένοβα, το 2001. Η ιταλική αστυνομία τοποθετούσε βομβιστικό υλικό στα καταλύματα που χρησιμοποιούσαν οι διαδηλωτές και κατόπιν έκανε επιδρομές και σάπιζε στο ξύλο τους «τρομοκράτες». Α, και η σφαίρα του καραμπινιέρου που σκότωσε τότε τον 23χρονο διαδηλωτή Κάρλο Τζουλιάνι είχε εξοστρακιστεί κι αυτή».