«Θωρηκτό Ποτέμκιν θέλετε να το κάνετε εδώ μέσα;». Ο γυμνασιάρχης της Βαρβακείου, ο φοβερός καθηγητής Γερακιός, έπιασε από τα αυτιά τα δύο παιδιά και κοπάνησε τα κεφάλια τους μεταξύ τους. Υστερα κούνησε το πειστήριο της ανυπακοής μπρος στα γουρλωμένα μάτια τους. «Τι είναι αυτή η εφημερίδα που βγάλατε;», φώναξε. «Θεώρησε ότι φτιάχναμε ένα Σοβιέτ των μαθητών», θυμάται ο παλαιός μαθητής, που πλέον παρουσιάζει και ο ίδιος ομοιότητες με το… θωρηκτό Ποτέμκιν. Για την ιστορία, τα δύο κεφάλια ανήκαν σε ένα μελλοντικό υπουργό Δικαιοσύνης, τον Μιχάλη Σταθόπουλο, και σε ένα μελλοντικό αντιπρόεδρο της κυβέρνησης, τον Θεόδωρο Πάγκαλο.
Βλέπετε, όσο δύσκολο κι αν είναι να το πιστέψει κανείς, εκείνη την παλιά εποχή ο κ. Πάγκαλος, εκτός από αριστούχος της Βαρβακείου, ήταν και πρώτος μαθητής του Καρλ Μαρξ! Οργανωμένος στην παράνομη ΕΠΟΝ από τα 17 του. Αργότερα θα ακολουθούσε η Δημοκρατική Αριστερή Συνεργασία, η νεολαία της ΕΔΑ, η ίδρυση της Νεολαίας Λαμπράκη. Γιατί ο Θ. Πάγκαλος ως νομικάριος ήταν ήδη στο κομμουνιστικό μπλοκ. «Ο μόνος Μαρξιστής!», έλεγαν στη Νομική, καθώς εκείνος περπατούσε συχνά με το «Κεφάλαιο» στην κούρμπα της μασχάλης. Ο ένθερμος (τότε) ΕΚΚΟΦίτης Χ. Φύσσας σίγουρα τον θυμάται ακόμα. Καθώς έβγαζε ένα λογύδριο για τα «στρατόπεδα συγκέντρωσης στη Σοβιετική Ενωση», γνώρισε την παγκαλική μήνιν.
Για τον Θ. Πάγκαλο, το κόκκινο ποτάμι στέρεψε με τη διάσπαση του ΚΚΕ το 1968 και την εισβολή των Ρώσων στην Τσεχοσλοβακία. Εκείνος ζούσε υπό την επήρεια του Μορίς Ντιβερζέ, του Ροζέ Γκαροντί και του Ανρί Λεφέβρ μες στην ψυχεδελική δίνη του Μάη στο Καρτιέ Λατέν στο Παρίσι. Κι έτσι, ο κ. Πάγκαλος κατέληξε στη 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ στη Βουδαπέστη, να εξαπολύει κεραυνούς ενάντια στους έκπληκτους συντρόφους του. Ο γ. γ. του ΚΚΕ Κ. Κολιγιάννης εξανέστη. «Σε άλλες εποχές, τα λόγια σου θα μπορούσαν να οδηγήσουν ακόμη και στον θάνατο!», τον απείλησε. Και πράγματι – εκείνη τη μέρα, το ΚΚΕ πέθανε για τον Θ. Πάγκαλο. «Αν το είχα καταλάβει νωρίτερα, θα ήμουν πιο ευφυής», είπε ο ίδιος πολλά χρόνια μετά.
Ως καθαρόαιμος Αρβανίτης, στα 42 χρόνια που μεσολάβησαν, ο κ. Πάγκαλος ποτέ δεν έχασε ευκαιρία να πάρει πίσω το αίμα του για τα νεανικά όνειρα που διέψευσαν οι παλαιοί σύντροφοί του. Διόλου τυχαίο που ο Χ. Φλωράκης έθεσε παγκαλικό βέτο στην οικουμενική του 1989 κι όταν ο Α. Παπανδρέου ρώτησε «γιατί;», του απήντησε κοφτά «γιατί είναι αντικομμουνιστής!». Ας μην ξεχνάμε πως, νωρίτερα, ο κ. Πάγκαλος είχε πει το περίφημο «θα γίνουμε Πεκίνο εδώ μέσα» για την προσέγγιση Συνασπισμού με τη Ν. Δ. Θα ακολουθούσαν άπειρες μικρές μάχες, με κορωνίδα των δηλώσεων την ατάκα του 1993: «Είναι δείγμα πνευματικής καθυστέρησης να μιλάμε ακόμα για τους κομμουνιστές και τις απόψεις τους, λες και υπάρχουν. Ας σταματήσουμε την ενασχόληση με την Παπαρήγα, τον Φλωράκη και άλλα νούμερα του παρελθόντος!». Από το ποτ πουρί δηλώσεων δεν θα μπορούσε να λείπει ο παραλληλισμός του ΣΥΡΙΖΑ με «σούπερ μάρκετ» και των κομμουνιστών με «υπαλληλίσκους του Περισσού». Αλλά αυτό που έκανε την Αλέκα Παπαρήγα να στείλει επιστολή διαμαρτυρίας στον Γ. Παπανδρέου ήταν «η εφορία που δεν ελέγχει το ΚΚΕ» και η μάχη για «τον «Γερμανό» και την αγορά του από τον ΟΤΕ». Παρ’ όλα αυτά, ο Θ. Πάγκαλος συνέχισε να εξακοντίζει βέλη: «Το ΚΚΕ θέλει ένα νεκρό!», είπε αυτήν την εβδομάδα…