Τέχνη, μουσική και κοκτεϊλ στη Βιέννη

Η βραδινή διασκέδαση είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό της αυστριακής πρωτεύουσας. Απαραίτητη προϋπόθεση να… ψάξετε πίσω από την αυτοκρατορική της εικόνα.

Βρισκόμαστε στο τραμ D με προορισμό το 21er Haus, το νέο μουσείο σύγχρονης τέχνης, που αυτήν την περίοδο φιλοξενεί μια ομαδική έκθεση αφιερωμένη στον καταξιωμένο Αυστριακό εικαστικό Franz Graf. Σε μια στάση, εντελώς τυχαία, ανεβαίνουν τρεις φίλοι μας καλλιτέχνες, ο Alex Ruthner, η Lilli Thiessen και ο Nino Stezl. Και οι τρεις τους συμμετέχουν με έργα τους στην έκθεση. Η Λίλι κρατάει στο ένα χέρι έναν καφέ φάκελο που γράφει απέξω «Για τον Φρανζ» (προφανώς, κάποιο έργο της που θέλει να δωρίσει στον πρώην δάσκαλό της) και στο άλλο, ένα πλαστικό κύπελλο γεμάτο κρασί. Είναι νωρίς, αλλά ήδη προδιαγράφεται η πορεία της βραδιάς: με άφθονο αλκοόλ.

Εχω έρθει μόνο για τρεις ημέρες στη Βιέννη και αυτήν τη φορά θέλω να ζήσω περισσότερο τη νύχτα, χωρίς το άγχος του sightseeing. Η αυστριακή πρωτεύουσα μπορεί να μη φημίζεται για τη βραδινή της διασκέδαση, αλλά το κλάμπινγκ και η σκηνή των μπαρ βρίσκονται σε άνθηση. Αν «ξύσετε» το αυτοκρατορικό προσωπείο της πόλης, θα βρείτε από κάτω μια πολύ ζωντανή, ενδιαφέρουσα και… ελευθεριάζουσα νυχτερινή ζωή. «Το nightlife είναι ένα καλά κρυμμένο μυστικό. Αν πας για ύπνο στις 12 το βράδυ, θα χάσεις την αληθινή Βιέννη», ισχυρίζεται ο 40χρονος Αυστριακο-αμερικανός καλλιτέχνης George Rei, ο οποίος βγάζει τα προς το ζην κάνοντας μεταφράσεις.

Δεν είναι μόνο τα μέρη που κάνουν ξεχωριστή τη νύχτα της Βιέννης -ωστόσο υπάρχουν καταπληκτικά μπαρ, που πιστεύω ότι δεν πρόκειται να τα συναντήσετε σε καμιά άλλη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα-, αλλά οι ίδιοι οι άνθρωποι. Οι Βιεννέζοι, όπως παραδέχονται και οι ίδιοι, είναι λίγο… τρελοί. Βέβαια, δεν ξέρω αν φταίει το γεγονός ότι συναναστρέφομαι κυρίως καλλιτέχνες. «Επικρατεί εδώ μια κατάσταση τρέλας. Ισως σε αυτό παίζει ρόλο και η επίδραση της τέχνης. Πάντως, είναι μια πόλη σκοτεινή και αμαρτωλή», θα μου πει αργότερα ένας άλλος ανερχόμενος και πολύ ταλαντούχος εικαστικός, ο Martin Grandits, όταν τον επισκέφτηκα στο στούντιό του στο Νάσμαρκτ.

Τώρα ή ποτέ

Στο 21er Haus είναι συγκεντρωμένος ο μοδάτος κόσμος της τέχνης. Αφού είδαμε την έκθεση, βγήκαμε στον όμορφο υπαίθριο χώρο του κτιρίου, όπου σερβίρουν δωρεάν μπίρες και κρασί. Το επόμενο ραντεβού δίνεται στο Ve.Sch (προφέρεται Βες). Το Ve.Sch είναι από τις πρώτες εναλλακτικές γκαλερί, τα λεγόμενα off-spaces, που άνοιξαν στην πόλη. Είναι ένας ημιυπόγειος χώρος, χωρισμένος στα δύο, σε μια αίθουσα τέχνης και σε ένα μπαρ. Εκεί όπου βρίσκεται η μπάρα έχει φωτορυθμικά και είναι πιο σκοτεινά, ενώ στο άλλο μισό κυριαρχεί δυνατό φως για να φωτίζονται τα έργα τέχνης. Αυτήν τη φορά, στον εκθεσιακό χώρο κρέμονται μεγάλοι «τριπάτοι» πίνακες αφηρημένης ζωγραφικής σε μοβ και ανθρακί αποχρώσεις. Παρότι συχνάζουν εκεί κουλ φατσούλες με ιδιαίτερα προσεγμένο ντύσιμο -δίνουν την εντύπωση πως βγήκαν από κάποιο fashion blog-, το μέρος διαθέτει χαλαρή ατμόσφαιρα. Συναντά κανείς εκεί από φοιτητές της Σχολής Καλών Τεχνών μέχρι 70χρονους διανοουμένους.

Το 2013 η Βιέννη είχε 12.719.000 επισκέπτες που διανυκτέρευσαν στην πόλη. Στην ανάπτυξη του τουρισμού (κατέχει την όγδοη θέση στην Ευρώπη) έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο ο Τουριστικός Οργανισμός της Βιέννης, που ακολουθεί τα τελευταία χρόνια μια δυνατή καμπάνια μάρκετινγκ με τίτλο «Τώρα ή ποτέ». Σκοπός του είναι να αναδείξει την πιο νεανική πλευρά της πόλης. «Εχουμε μια όμορφη αυτοκρατορική κληρονομιά, που ελκύει πολλούς τουρίστες. Πολλοί, όμως, είναι εκείνοι που αφήνουν το ταξίδι τους στη Βιέννη για αργότερα, πιστεύοντας ότι και σε δέκα χρόνια να μας επισκεφτούν, τίποτα δεν θα έχει αλλάξει στην πόλη. Θέλουμε να δείξουμε ότι πέρα από το αυτοκρατορικό ίματζ, που είναι μόνιμο, υπάρχει μια άγνωστη πλευρά της πρωτεύουσας, πιο νεανική, που συνεχώς εξελίσσεται», λέει η Isabella Rauter, βοηθός διευθυντή στο τμήμα Διαχείρισης των Μέσων Ενημέρωσης. Βασισμένος σε αυτήν τη λογική ο Τουριστικός Οργανισμός της Βιέννης δεν διστάζει να προωθήσει ανθρώπους ή μέρη πιο εναλλακτικά και αντεργκράουντ, σαν το Ve.Sch.

Η βραδιά μας τελειώνει με λουκάνικα και κρασί στο Bitzinger. Είναι το πιο φημισμένο κιόσκι με wurst και βρίσκεται έξω από το μουσείο Αλμπερτίνα. Ενα «βρώμικο» μετά από αλκοόλ είναι απαραίτητο πριν κοιμηθούμε.

Στο American Bar

Τη δεύτερη μέρα της διαμονής μας, οι περισσότερες γκαλερί της πόλης έχουν εγκαίνια – ανάμεσά τους είναι η παρουσίαση μιας τοιχογραφίας σε ένα βιεννέζικο μέγαρο του Ringstrasse, φιλοτεχνημένη από έναν Ελληνα, τον Πάνο Παπαδόπουλο. Μετά την γκαλερότσαρκα, το πρόγραμμα περιλαμβάνει μουσική. Πηγαίνουμε στον συναυλιακό χώρο Rhiz για να δούμε το αρτ πανκ συγκρότημα Das Fieber, το οποίο απαρτίζεται από καλλιτέχνες και σχεδιαστές μόδας. Είναι ό,τι πιο φρέσκο έχω δει σε λάιβ τα τελευταία χρόνια.

Η βραδιά καταλήγει στο Loos Bar ή αλλιώς American Bar. Παρότι τα τελευταία χρόνια γεμίζει με τουρίστες και χρηματιστές, το μπαρ που σχεδίασε ο Αυστριακός αρχιτέκτονας Adolf Loos παραμένει από τα must σημεία της πόλης. Είναι ένα διαμάντι αρχιτεκτονικής, που σερβίρει πολύ καλά κοκτέιλ. Πρόσφατα το Vanity Fair είχε αφιέρωμα σε αυτό. Παραγγέλνω ένα Cosmopolitan και βυθίζομαι στον δερμάτινο καναπέ.

Ηλεκτρονική μουσική και χορός

Τα κλαμπ στη Βιέννη προσφέρουν όλο το χρόνο καλή μουσική, με έμφαση στον ηλεκτρονικό ήχο. Οι αναγνώστες του περιοδικού «de:bug» ψήφισαν, τρίτη φορά στη σειρά, το Pratersauna ως καλύτερο κλαμπ σε γερμανόφωνη χώρα.

Παρόμοια διάκριση είχε το καινούργιο Grelle Forelle. Διαθέτει δύο ορόφους και φιλοξενεί μεγάλα ονόματα της διεθνούς αντεργκράουντ σκηνής (είσοδος μόνο στους άνω των 21). Κοντά στην όχθη του παραπόταμου του Δούναβη υπάρχει, επίσης, το Flex και το Werk. Το Flex μεσουρανούσε στα ’90s, την εποχή των ρέιβ, παραμένει όμως ένα αξιόλογο κλαμπ της Βιέννης, με καλό DJ line up. Το ηχοσύστημά του πάντως δεν είναι εξαιρετικό. Το Werk, από την άλλη, είναι ένας παράδεισος της ελέκτρο. Το καλοκαίρι επιπλέον ανοίγουν στο κανάλι του Δούναβη πολλά αυτοσχέδια beach bars που ελκύουν τα πλήθη.

Νυχτερινά κέντρα υπάρχουν διασκοπισμένα σε όλη την πόλη. To Fluc, διώροφο κλαμπ με τσιμεντένιους τοίχους, έχει κερδίσει αρχιτεκτονικό βραβείο. Στον επάνω όροφο παίζουν μουσική DJs και διοργανώνονται συναυλίες (εδώ είναι δωρεάν η είσοδος), ενώ κάτω είναι το dancefloor. Ο κόσμος που έρχεται είναι μια μείξη του αντεργκράουντ με τους ανθρώπους της μόδας. Επίσης αξίζουν τα Camera, WUK και Badeschiff. Προγράμματα με συναυλίες διαθέτουν το Chelsea, το Rhiz και το B72 (www.chelsea.co.at, www.rhiz.org και www.b72.at). Kαι τα τρία βρίσκονται κάτω από τις αψίδες του πρώην σιδηρόδρομου Stadtbahn.

Στη Βιέννη, βέβαια, υπάρχουν αναρίθμητα chic μέρη για χορό. Oπως τα Bangerger Passage, Albertina Passage, Volksgarten Disco (Pavillon, το καλοκαίρι) και Saulenhalle. Αλλά αν ψάχνετε για ένα πιο οικείο περιβάλλον, να πάτε στα μικρότερα κλαμπ: αξίζει να επισκεφτείτε τα Sass, Roxy, Red Room, Bar Italia, Tanzcafe Jenseits, Morisson Club, Club U, Donau, The Loft και Auslage.

Τα καλύτερα κοκτεϊλ

– Loos American Bar (Kärntner Durchgangg 10, Stephansplatz, www.loοsbar.at). Μη φύγετε από τη Βιέννη αν δεν πιείτε ένα κοκτέιλ σ’ αυτό το αρχιτεκτονικό θαύμα του 1908. Είναι μικρό στην πραγματικότητα (24 τ.μ.), αλλά… μεγάλο στο μάτι. Ανοιχτό και το μεσημέρι.

– First Floor (Seitenstettengasse 1, Schwedenplatz, www.firstfloorbar.at). Αλλο ένα κλασικό μπαρ με καταπληκτικά κοκτέιλ. To μεγάλο ενυδρείο πίσω από την μπάρα κλέβει την παράσταση.

– Roberto American Bar (Bauernmarkt 11-13, 1010, www.robertosbar.com). O Ρομπέρτο Πάβλοβιτς θεωρείται από τους καλύτερους μπάρμαν στη Βιέννη. Εργαζόταν πριν στο Loos Bar, αλλά αποφάσισε να ανοίξει το δικό του μαγαζί. Το μαύρο κυριαρχεί στη διακόσμηση.

– Silver Bar (Wiedner Haupstraße 12, www.dastriest.at). Ο Ερνεστ Χέμινγουεϊ είχε πει ότι για να αξίζει ένα ξενοδοχείο πρέπει να έχει ένα καλό μπαρ. Το Silver Bar του ντιζάιν ξενοδοχείου Das Triest ανήκει σ’ αυτή την κατηγορία. Βραβευμένο ποτάδικο με βραβευμένο μπάρμαν, τον Κέιτα.

– Rote Bar – Volkstheater (Neustiftg 1, www.rotebar.at). Μπαρ με ρετρό αισθητική, που βρίσκεται στον τελευταίο όροφο του θεάτρου Volkstheater. Εδώ έκανε πάρτι η Βίβιεν Γουέστγουντ μετά την επίδειξη μόδας που διοργάνωσε στο Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης (Kunsthistorisches Museum).

– Motto am Fluss (Schwedenplatz 2, www.motto.at/mottoamfluss). Nέο σημείο συνάντησης στη Βιέννη. Χτισμένο πάνω στο Κανάλι του Δούναβη, θυμίζει φουτουριστικό ταχύπλοο. Στον πρώτο όροφο λειτουργεί εστιατόριο-μπαρ. Η επίπλωση έχει στοιχεία από τη Βενετία της δεκαετίας του ’50. Στον τελευταίο όροφο υπάρχει το καφέ. Λειτουργεί επίσης ως σταθμός: από εδώ φεύγουν τα καταμαράν για την Μπρατισλάβα (σε 75 λεπτά έχετε φτάσει στη Σλοβακία!).  

– FutureGarden (Schadekgasse 6, U3 Neubaugasse, Τ/+43 15852613). Ο Ιρακινός γκαλερίστας Αmer Αbbas άνοιξε αυτό το μπαρ δίπλα ακριβώς από την γκαλερί του. Σημείο συνάντησης καλλιτεχνών, ειδικά μετά τα εγκαίνια στην γκαλερί του.

– Vestibül (Universitätsring 2, www.vestibuel.at). Κυριλέ εστιατόριο με μπαρ. Είναι ωραία, ειδικά το καλοκαίρι, όταν διοργανώνουν ένα φεστιβάλ χορού στο Museumsquartier.