Η φυγή επιστημόνων ή και ανειδίκευτων νέων από τη δοκιμαζόμενη Ελλάδα και η εγκατάστασή τους σε χώρες με εύρωστη οικονομία προς αναζήτηση εργασίας ήταν και παραμένει μια από τις παρενέργειες της οικονομικής κρίσης και δεν εκπλήσσει, αφού χιλιάδες συμπατριώτες μας μετανάστευσαν τα τελευταία χρόνια σε Γερμανία, Αυστραλία, Σουηδία, Αγγλία, Αμερική και αλλού. Το να εγκαταλείπεις, όμως, την πατρίδα σου για να απαλλαγείς από τη «μέγγενη» του μνημονίου και να ξενιτεύεσαι σε άλλη χώρα, που και αυτή έχει στον λαιμό της… μνημονιακή θηλιά, μόνο ως αποκαλυπτικό της δραματικής κατάστασης της σημερινής ελληνικής πραγματικότητας μπορεί να θεωρηθεί.
«Στην αρχή, όταν πρωτοείπα ότι φεύγω για να βρω δουλειά στην Ιρλανδία, γελούσαν οι πάντες. Φεύγεις από μια κρίση και πας σε μια άλλη κρίση, μου έλεγαν», περιγράφει στην «Κ» ο κ. Κώστας Πάλλας από τη Λέσβο, που μαζί με τη σύζυγό του μετανάστευσαν στην Ιρλανδία. Δεν είναι ο μόνος. Σύμφωνα με την τέως πρόεδρο της ελληνικής κοινότητας στο Δουβλίνο, καθηγήτρια Βιοτεχνίας του Περιβάλλοντος σε πανεπιστήμιο της Ιρλανδίας, κ. Θωμαή Κακούλη, ο αριθμός των Ελλήνων που μετανάστευσαν εκεί μετά το ξέσπασμα της κρίσης στην Ελλάδα, ξεπερνάει τους χίλιους.
Ο Κώστας Πάλλας, είχε ΠΡΟΠΟτζίδικο στη Λέσβο, αλλά με το που ενέσκηψε η θύελλα, οι δουλειές μειώθηκαν δραματικά και άρχισε να σκέφτεται τη μετανάστευση. Πρώτα έφυγε η σύζυγός του Μαρία Αλεξίου στη Γερμανία, με σκοπό να ανοίξει εκεί κέντρο αισθητικής. Γρήγορα όμως επέστρεψε καθώς, όπως λέει, «δεν άντεξε τον ρατσισμό εναντίον των Ελλήνων που καλλιεργούσαν πολλά ΜΜΕ». Οταν κάποιος πρώην υπάλληλός του, που είχε εγκατασταθεί ήδη και εργαζόταν στη μνημονιακή Ιρλανδία, του μίλησε γι’ αυτή τη χώρα, αποφάσισε να δοκιμάσει και έφυγαν μαζί με τη σύζυγό του.
«Μας έδιωξε η Ελλάδα, εδώ είμαι ευχαριστημένος, νομίζω ότι κάναμε την καλύτερη επιλογή. Οι άνθρωποι εδώ είναι πολύ φιλικοί». Οπως εξηγεί, η σύζυγός του δεν έβγαζε στην Ελλάδα ούτε 300 ευρώ τον μήνα από τη δουλειά της. Τώρα, στην Ιρλανδία άνοιξε δική της επιχείρηση και ξεπερνάει τα 1.400… «Το να ανοίξεις μια δική σου επιχείρηση εδώ, σε αντίθεση με την Ελλάδα, είναι πανεύκολο, οι άνθρωποι βρίσκονται πολύ μπροστά σε τέτοια θέματα», τονίζει.
Το ζεύγος Πάλλα νοίκιασε ένα διαμέρισμα και μοιράζεται το ενοίκιο με άλλη Ελληνίδα μετανάστρια. «Το κόστος ζωής εδώ είναι πολύ υψηλό», λέει η κ. Κακούλη. «Ειδικά τα ενοίκια είναι πανάκριβα. Μια παλιά γκαρσονιέρα στο κέντρο του Δουβλίνου κοστίζει 800 – 900 ευρώ. Πολλοί Ελληνες αναγκάζονται να συγκατοικούν με άλλους για να τα βγάλουν πέρα. Ομως οι μισθοί, παρά την οικονομική κρίση, δεν έχουν σχέση με αυτούς στην Ελλάδα. Εδώ το ωρομίσθιο είναι οχτώ ευρώ, ίσως και περισσότερα, όταν την Ελλάδα είναι τρία…».
Γιατί παρ’ όλα αυτά επιλέγουν πολλοί Ελληνες μια χώρα ομοιοπαθή, όταν θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν σε μια πιο πλούσια ευρωπαϊκή; «Ενας βασικός λόγος είναι η γλώσσα, η αγγλική, οπότε θα πήγαιναν ή στην Αγγλία ή στην Ιρλανδία. Στην Αγγλία η κοινωνία είναι πιο κλειστή. Με τους Ιρλανδούς έχουμε ίδιο ταμπεραμέντο, είμαστε θρησκευόμενοι λαοί, έχουμε πολιτιστική σύνδεση, υπάρχουν πολλά κοινά που μας δένουν με την Ιρλανδία. Και βεβαίως, είναι η διαφορά στους μισθούς και στα μεροκάματα σε σχέση με την Ελλάδα..», εξηγεί η Ελληνίδα πανεπιστημιακός.
Επειτα από μια περίοδο σκληρής δοκιμασίας για τους Ιρλανδούς, η χώρα τους βγήκε, όχι χωρίς τραύματα, από το μνημόνια και πλέον κινείται σε τροχιά ανάκαμψης. «Ανέκαμψαν και είναι καλύτερα σε σχέση μ’ εμάς. Είμαστε μη συγκρίσιμες χώρες, έχουμε διαφορετικές καταστάσεις, διαφορετική αντιμετώπιση από την Ευρώπη. Ηρθε η ανάκαμψη για τους πλούσιους, για τους φτωχούς όχι. Υπάρχει, ειδικά στην επαρχία, κόσμος που δεν έχει να πληρώσει το ηλεκτρικό, παιδιά που πηγαίνουν νηστικά στο σχολείο. Υπάρχουν γύρω στις 200.000 οικογένειες, και το ξέρω γιατί είμαι εθελόντρια σε φιλανθρωπική οργάνωση όπου προσπαθούμε να βοηθήσουμε ανθρώπους που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους από τις τράπεζες, επειδή δεν μπορούν να πληρώσουν το δάνειο. Η Ιρλανδία έχει πέντε εκατομμύρια ανθρώπους και μέσα σ’ αυτούς, οι 200.000 οικογένειες είναι πολύς κόσμος. Εντάξει, βγήκαν στις αγορές, δανείζονται, οι επιχειρήσεις παίρνουν και πάλι χρήμα, αλλά άμεσα για τον κόσμο δεν υπάρχει μεγάλη βελτίωση σε σχέση με το παρελθόν. Πληρώνουμε τώρα και το νερό, βάζουν φόρο νερού και υπάρχουν αντιδράσεις», προσθέτει.
Ο Κώστας Πάλλας υποστηρίζει ότι τώρα, μετά την έξοδο από το μνημόνιο, η κατάσταση στην Ιρλανδία είναι «όπως ήταν η κατάσταση στην Ελλάδα πριν από το μνημόνιο». Θέτει ρητορικά το ερώτημα «πώς γίνεται εμείς, 11 εκατομμύρια Ελληνες, να έχουμε 340 δισ. χρέη, οι Ιρλανδοί τέσσερα εκατομμύρια να έχουν 668 δισ. ευρώ χρέη και τώρα αυτοί να βγήκαν από τα μνημόνια και να πορεύονται, ενώ εμείς βαλτώσαμε; Πώς γίνεται να μπήκαν μετά από εμάς στο μνημόνιο και να βγήκαν πρώτοι, ενώ εμείς είμαστε μέσα;». Για να απαντήσει ο ίδιος: «Προφανώς, εδώ δεν έχουν κλέφτες και απατεώνες και πληρώνουν τους φόρους τους».