Από τη 17η έως την 20ή Ιανουαρίου θα βρεθούν στο Νταβός της Ελβετίας 3.000 προσωπικότητες από τον κόσμο της πολιτικής, των οικονομικών και των επιχειρήσεων για την ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ. Υπό τη σκιά του Brexit, της εκλογής του Ντόναλντ Τραμπ στην αμερικανική προεδρία, της τρομοκρατίας και της ανόδου του λαϊκισμού, οι «μεγάλοι» αυτού του κόσμου θα προσέλθουν στη συνάντηση όπως κάθε χρόνο για να συζητήσουν προβλήματα πολιτικής, οικονομίας και επιχειρήσεων παγκόσμιου βεληνεκούς και για να αναζητήσουν τους τρόπους επίλυσής τους.
Τα συγκεκριμένα πρόσωπα είναι «κάποιοι», ωστόσο ορισμένοι από αυτούς είναι πιο «κάποιοι» από κάποιους άλλους, αναφέρει ο δημοσιογράφος Τζον Γκάπερ με άρθρο του στους Financial Times, αναφερόμενος στα πρόσωπα που θα μεταβούν στην Ελβετία. Εστιάζοντας στα βιβλία «Superhubs» της Σάντρα Ναβίντι και «Nothing but a Circus» του Ντάνιελ Λέβιν, τα οποία αμφότερα δίνουν μια εικόνα των ανθρώπων που απαρτίζουν την παγκόσμια ελίτ, ο Γκάπερ προσπαθεί να εισχωρήσει στον κόσμο των ισχυρών που συγκεντρώνονται ετησίως στο Νταβός, αποτιμώντας κατά κάποιο τρόπο τους παρευρισκομένους και τονίζοντας ότι ανάμεσα στους πραγματικά ισχυρούς βρίσκονται πολλοί που απλώς επιθυμούν ή επιδιώκουν να γίνουν «ισχυροί».
Τόσο η Ναβίντι όσο και ο Λέβιν, αμφότεροι δικηγόροι στο επάγγελμα, έχουν γνωρίσει τον κόσμο των ισχυρών από κοντά, ανήκοντας και οι ίδιοι εν μέρει σε αυτόν και αποτελώντας κατά κάποιο τρόπο «ιδανικά πρόσωπα» για μια τέτοιου είδους καταγραφή. Η Ναβίντι, πρώην συνεργάτις του οικονομολόγου Νουριέλ Ρουμπινί και ιδρύτρια της συμβουλευτικής εταιρείας BeyondGlobal που παρέχει υπηρεσίες για ζητήματα οικονομικού και στρατηγικού ενδιαφέροντος, εστιάζει το βιβλίο της σε εκείνους που ονομάζει «superhubs», δηλαδή τους ισχυρούς αυτού του κόσμου, κυρίως άντρες, οι οποίοι «φέρουν συναισθηματική νοημοσύνη, χάρισμα και γοητεία υψηλού επιπέδου» και «χρησιμοποιούν εντυπωσιακά τις υψηλές διασυνδέσεις τους προς όφελός τους». Στις σελίδες του βιβλίου της, η ίδια «περιφέρεται» ανάμεσα σε προσωπικότητες όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν, ο δισεκατομμυριούχος Τζορτζ Σόρος, ο Μπιλ Γκέιτς και η γενική διευθύντρια του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ.
Μιλώντας για τα πιο δευτερεύοντα πρόσωπα που βρίσκονται εκτός αυτού του πολύ στενού κύκλου των ισχυρών, αλλά ωστόσο παρευρίσκονται σε συναντήσεις όπως αυτή του Νταβός, η Ναβίντι τονίζει ότι γίνονται δεκτά μονάχα «εφόσον φέρνουν στο τραπέζι κάτι ενδιαφέρον, διασκεδαστικό ή χρήσιμο». Αναφερόμενος στους τελευταίους, στους οποίους βλέπει πλήθος οικονομολόγων, τραπεζιτών, μεσιτών, δικηγόρων, συμβούλων και μεταφραστών που θα συρρεύσει στο Νταβός στις 17 Ιανουαρίου, ο Γκάπερ βλέπει ένα πλήθος ανθρώπων που απλώς θέλουν να βρίσκονται κοντά στους ισχυρούς, ελπίζοντας στο μέλλον να ανέλθουν στη θέση τους και να εισέλθουν στο «κλαμπ» τους.
Με τους ισχυρούς αυτούς καθαυτούς και με όσους επιδιώκουν να γίνουν ή απλώς ισχυρίζονται ότι είναι «ισχυροί» καταπιάνεται στο βιβλίο του και ο Λέβιν, ο οποίος, σύμφωνα με τον Γκάπερ, δρα κυρίως στην περιφέρεια αυτού του κύκλου των ελίτ. Μιλώντας για τις δύο δεκαετίες που περιφέρεται ανάμεσα σε αυτές, ο Λέβιν παρουσιάζει έναν κυνικό κόσμο γεμάτο «πισώπλατες μαχαιριές, μηχανορραφίες και εγωμανείς ανθρώπους», τολμώντας να παρουσιάσει με ειλικρίνεια τα κακώς κείμενά του. «Ολοι παλεύουν για την εξουσία, την εξουσία στην πιο ωμή της μορφή και την πιο άσχημη δόξα της», ανέφερε ενδεικτικά ένας Ρώσος πολιτικός στον Λέβιν, ο οποίος ενώ δήλωνε ότι είναι αντίπαλος του Πούτιν, αποδείχτηκε υποστηρικτής του.
«Η συνεχής έκθεση σε κακές συμπεριφορές έχει σημαντικές επιπτώσεις. Συμφωνίες κατέρρεαν την ίδια στιγμή που συνάπτονταν και φιλίες στέλνονταν στα σκουπίδια για κανέναν άλλο λόγο παρά για την απουσία άμεσης χρησιμότητας», καταλήγει ο Λέβιν στο τέλος του πονήματός του, με τον Γκάπερ να συμπληρώνει ότι παρότι το να τοποθετείς τον εαυτό σου στρατηγικά γύρω από τους λεγόμενους «superhubs» είναι κερδοφόρο, μπορεί ωστόσο να έχει και δυσάρεστες συνέπειες.