Η «αυτοπροστασία» στις πυρκαγιές
Κύριε διευθυντά
Ξανά τραγικός ο απολογισμός από τις πυρκαγιές που κατέκαψαν το όμορφο δασωμένο τμήμα στο Μάτι του Μαραθώνα, και όχι μόνον. Το μόνο λάθος όλων αυτών των θυμάτων, που στερήθηκαν τη χαρά της ζωής, ήταν ότι αναζήτησαν λίγη δροσιά στις παραλίες ή θέλησαν να χαρούν στο εξοχικό τους τις διακοπές τους.
Οικογένειες με τα παιδιά τους λόγω του «θερινού Αρμαγεδδώνα», που από τη δίνη του ανέμου τα καταπράσινα από πευκοδάση τμήματα της Αττικής έγιναν παρανάλωμα της φωτιάς, έγιναν τραγικά θύματα. Και εδώ αρχίζει η αναζήτηση όχι μόνον των ευθυνών από την ολιγωρία και την κακή οργάνωση των υποδομών αντιμετώπισης καταστροφών της πολιτείας, αλλά και της επιπόλαιης φορολόγησης στοιχείων που θα μπορούν να συμβάλουν στην αντιμετώπιση της φωτιάς σε οικιστικές περιοχές.
Και για να γίνω πιο συγκεκριμένος: το κράτος μέσα από τη φοροεισπρακτική του μανία φορολογεί και θεωρεί πολυτέλεια διαβίωσης τις υδατοδεξαμενές στα εξοχικά –όπου συνήθως επισυμβαίνουν οι πυρκαγιές των δασών– που τις κατονομάζει «πισίνες». Ας σκεφτούμε λοιπόν ότι αν σε κάθε ένα εξοχικό, π.χ. στο Μάτι ή στην Κινέτα, υπήρχε υποχρεωτικά μια υδατοδεξαμενή –και ας την ονομάσουμε όπως θέλουμε είτε πισίνα είτε κολυμβητικό Σιλωάμ– συνδεδεμένη με αντλία εκτόξευσης νερού σε ένα φτηνό ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος, θα μπορούσε ο κάθε ιδιοκτήτης να προστατέψει πρώτα την οικογένειά του και μετά το εξοχικό του από τη φωτιά. Ακόμα, τα πυροσβεστικά οχήματα θα μπορούσαν άμεσα να επαναγεμίζουν από το διαθέσιμο νερό της υδατοδεξαμενής για την ταχεία αντιμετώπιση της φωτιάς.
Είναι καιρός πλέον, μετά τα αλλεπάλληλα οδυνηρά περιστατικά πλημμυρών, πυρκαγιών, σεισμών, να αρχίσουμε και στον τόπο μας να σκεφτόμαστε πρακτικές λύσεις και με σαφή οργάνωση χωρίς γραφειοκρατικές διαδικασίες και αγκυλώσεις, βάζοντας πάνω από όλα το καλό και την ασφάλεια των πολιτών της χώρας.
Αντί λοιπόν των συνήθων εκ των υστέρων συσκέψεων των ιθυνόντων σε ακόμα ένα Requiem απολογισμών των θυμάτων, των υλικών καταστροφών κ.ά., είναι προτιμότερη μια άμεση απόφαση για τη χωρίς δασμούς και γραφειοκρατίες υποχρεωτική κατασκευή σε κάθε οικοδομή παραθεριστική –ή εκτός σχεδίου πόλεως– υδατοδεξαμενής συνδεδεμένης με ηλεκτροπαραγωγό ζεύγος.
Με τον τρόπο αυτό κάθε ιδιοκτήτης θα έχει αμεσότητα επέμβασης κατάσβεσης για την κατοικία του, ενώ οι πυροσβεστικές δυνάμεις θα μπορούν να ανακουφιστούν στο έργο κατάσβεσης επικεντρώνοντας τις προσπάθειές τους στις δασόφυτες εκτάσεις και ενότητες. Ας γίνουμε κάποτε πρακτικοί και σε τούτο τον ταλαίπωρο τόπο, πριν καταστρέψουμε ολοσχερώς τις θάλασσές μας, τα δάση μας και τώρα και τις οικιστικές ενότητες. Ας στοχεύσουμε στην ευημερία και ευτυχία επιτέλους των πολιτών τούτης της όμορφης –πριν είναι αργά– χώρας.
Κώστας Κάσσιος
Ομότιμος καθηγητής ΕΜΠ,
Αρχ. τοπίου – δασολόγος
Με την εμπειρία ενός πυροπαθούς
Κύριε διευθυντά
Στις 27.7.2004 φιλοξενήθηκε στην «Κ» πρότασή μου, να αναλάβει ο στρατός την πυροφύλαξη της Πάρνηθας, που αναδημοσιεύθηκε τον επόμενο μήνα στο περιοδικό «Κορφές». Θεμελίωνα την πρότασή μου, ως συστηματικός ορειβάτης στην Πάρνηθα από το 1950, με περίπου 40.000 ώρες ορειβασίας (γνωστός ως «φανελάκιας»), ως εθελοντής πυροσβέστης σε δεκάδες πυρκαγιές (με κίνδυνο της ζωής μου δύο φορές) και ως πυροπαθής στους Θρακομακεδόνες το 1990 και το 2004.
Τεράστιος και ανώμαλος όγκος 300.000 στρεμμάτων, με ισοϋψή καμπύλη 125 χιλιομέτρων, σε ύψος 600 μέτρων (όπου κατοικώ), έχει πολλές και απότομες βουνοκορφές, βαθιές και δύσβατες χαράδρες με μεγάλα ρεύματα αέρα και πυκνό πευκοδάσος, και ελατοδάσος με ξερά και ημίξερα δένδρα. Επικίνδυνα εύφλεκτη η Πάρνηθα, σε περίπτωση πυρκαγιάς ήταν και είναι καταδικασμένη να καταστραφεί, αν δεν γίνει κατάσβεσή της με άμεση επέμβαση κυρίως ελικοπτέρων και αεροπλάνων. Τόνιζα δε τότε, «μοναδική λύση να αναλάβει ο στρατός τη συστηματική πυροφύλαξή της», στα υπάρχοντα 2-3 πυροφυλάκια, κάθε καλοκαίρι. Δυστυχώς το υπέροχο αυτό βουνό, που δίνει οξυγόνο και ζωή στο 45% των Ελλήνων, κάηκε κατά τα δύο τρίτα το 2007, με αισθητές τις συνέπειες στο Λεκανοπέδιο Αθηνών.
Επαναλαμβάνω και πάλι την εν λόγω πρότασή μου. Με τη σημείωση ότι ο ανθρώπινος εγκέφαλος, με όγκο – βάρος 2% του σώματος, απορροφά το 23% του οξυγόνου που αναλίσκει ο οργανισμός μας, ενώ η καρδιά, κινητήρια δύναμη, μόνο το 7%. Και το ερώτημα, μήπως αυτό εξηγεί τα πολλά και παράξενα, αναφορικά με τη γενικότερη συμπεριφορά μας στις μεγάλες πόλεις τα τελευταία χρόνια;
ΓΡΗΓΟΡΗΣ Γ. ΒΑΡΕΛΑΣ
Οικονομολόγος, απόφοιτος Ινστιτούτου ΕDI της World Bank
Θρακομακεδόνες Αττικής
Με τα ψέματα, ζεις σε άλλη χώρα
Κύριε διευθυντά
Στην «Καθημερινή» της 11/7/2018 στη σελ. 13, είδαμε φωτογραφία βουλευτών να είναι απορροφημένοι στα κινητά τους, ένας φαίνεται να κοιμάται. Από την άλλη μεριά δίπλα (στην ίδια σελίδα) την υπέροχη ανάλυση του κ. Μπάμπη Παπαδημητρίου, που ερωτά αν ο πρωθυπουργός μαθαίνει τα νούμερα. Το πιο εύκολο πράγμα είναι να παρουσιάζεις με στόμφο ψεύτικα νούμερα.
Αλλά εγώ, όπως και άλλοι φίλοι μου, έχουμε την απορία: Ποιος του γράφει τους λόγους, μάλιστα πολλές φορές δυσκολεύεται να τους διαβάσει. Ας μην ξεχνάμε ότι έχουν οργανωμένη προπαγάνδα που κάνει το άσπρο-μαύρο, αλλά δυστυχώς ένα μέρος του ελληνικού λαού, ψηφοφόροι, τα πιστεύουν. Κρίμα. Παρακολουθώντας τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κραυγάζει ότι είναι τελείως άσχετοι και ψηφίζουν με την κομματική πειθαρχία και ας ξεχάσουμε το κατά συνείδηση, διότι δεν υπάρχει στο ελληνικό Κοινοβούλιο. Δυστυχώς οι ακριβοπληρωμένοι σύμβουλοί του, πολύ σωστά γράφει ο κ. Παπαδημητρίου, είναι ημιμαθείς και κόλακες, έτσι μένουν και στην καρέκλα τους.
Ακουσα πρόσφατα την ομιλία της υπουργού Τουρισμού, όταν ήμουν καλεσμένος στο Χίλτον σε κάποιο συνέδριο, κι έμεινα άναυδος. Σε γενικές γραμμές είπε ότι με την κυβερνητική πολιτική και ειδικά με τις δικές της προσπάθειες αυξήθηκε ο τουρισμός και η χώρα μας έχει ανάπτυξη με τις θυσίες του ελληνικού λαού, «ο οποίος μας στηρίζει, βγαίνουμε από τα μνημόνια και τώρα έχουμε για πρώτη φορά πλεόνασμα». Αλήθεια για ποιο πλεόνασμα μιλάνε, όταν το ίδιο το κράτος χρωστάει δισ. στους πολίτες και επιχειρηματίες που δεν τους τα επιστρέφει ούτε τα συμψηφίζει;
Ρώτησαν τον καινούργιο συνταξιούχο που πρέπει να περιμένει τρία χρόνια να πάρει τη σύνταξή του, παρότι έχει πληρώσει κανονικά τόσα χρόνια στο Ταμείο του, ενώ εκτός Ελλάδος τη λαμβάνουν σε λίγες μέρες αφότου βγουν σε σύνταξη. Είναι απλό το θέμα, να καθίσουν να οργανώσουν τη δημόσια διοίκηση ηλεκτρονικά και να σταματήσει αυτό το φιάσκο της γραφειοκρατίας και η ταλαιπωρία των πολιτών, ιδιαίτερα των ηλικιωμένων. Είναι φανερό ότι δεν το θέλουν, δεν τους συμφέρει πολιτικά, θα χάσουν την ψήφο των δημοσίων υπαλλήλων που ακόμη και τώρα προσλαμβάνουν, γι’ αυτό και είναι πολλαπλάσιοι από όσους έχει ανάγκη η χώρα.
Δημήτρης Σκεπαρνιάς
Γενεύη
Οι Βάρβαροι και ο θρήνος μας
Κύριε διευθυντά
Τώρα διαπιστώσαμε, με καθηλωτική έκπληξη, πως τα δάση καίγονται επί «Αριστεράς» έτσι ακριβώς όπως καίγονταν επί «Δεξιάς». Μείναμε άφωνοι από το πόσο μοιάζει η διαχείριση των σκουπιδιών επί «Αριστεράς» με αυτή που έκανε η «Δεξιά». Αποσβολωμένοι κοιτάζουμε τις γειτονιές να πνίγονται όταν βρέχει επί «Αριστεράς», ακριβώς όπως όταν έβρεχε επί «Δεξιάς»…
Κάποιος από το βάθος φώναξε «θα αλλάξουμε τη μέθοδο εισαγωγής στα πανεπιστήμια», αλλά όλοι βαρέθηκαν να γυρίσουν να δουν ποιος το είπε… Και εμείς που ελπίσαμε στους Βαρβάρους, τώρα ξέρουμε πως οι Βάρβαροι υπάρχουν· ελπίδα δεν υπάρχει.
Π. Τάσσιος