ΚΥΡΙΟ ΑΡΘΡΟ

Το δημόσιο σύστημα υγείας σήκωσε όλο το βάρος της πανδημίας χωρίς να λυγίσει.

Το ορόσημο του ενός εκατομμυρίου εμβολιασμένων είναι ένα φωτεινό ίχνος στη δυσκολότερη στιγμή της πανδημίας.

Καμία ανάγκη δεν είναι τόσο πιεστική που να δικαιολογεί την αναστολή της νομιμότητας.

Είμαστε ήδη στην τρίτη εβδομάδα lockdown. Η ιδιαιτερότητα αυτής της φάσης είναι ότι υφιστάμεθα όλες τις οικονομικές, εκπαιδευτικές και ψυχοκοινωνικές παρενέργειες των απαγορεύσεων δίχως να βλέπουμε την υγειονομική τους ωφέλεια.

Η χώρα έχει να αντιμετωπίσει μια σειρά από προκλήσεις –υγειονομικές, οικονομικές και εξωτερικές– ζωτικές για τη μεγάλη κοινωνική πλειοψηφία.

Οι τελευταίες ημέρες έφεραν στην επιφάνεια τις αυτοκαταστροφικές ροπές της δημοκρατίας μας. Αυτή τη φορά οι πολιτικές δυνάμεις έδειξαν, έστω αμφίθυμα και σε δεύτερο χρόνο, αντανακλαστικά αυτοσυγκράτησης.

Καθώς θα αρχίσει δειλά να τίθεται πάλι σε λειτουργία η τουριστική οικονομία, θα πρέπει να αξιοποιηθεί η πείρα από τα περυσινά λάθη.

Η χθεσινή συζήτηση έδειξε ότι από τη βουτιά στη λάσπη κανείς δεν βγαίνει κερδισμένος. Οι πολιτικές δυνάμεις –και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, που ακολούθησε τον συρμό– πρέπει να αφήσουν πίσω τους αυτού του είδους την αντιπαράθεση σαν κακή παρένθεση.

Κανένα θέμα δεν εξαιρείται από την πολιτική αντιπαράθεση. Αλλά το θέμα επί του οποίου αντιπαρατίθενται σήμερα στη Βουλή οι πολιτικοί αρχηγοί μπορεί εύκολα να οδηγήσει σε υπερβολές.

Κανείς δεν θέλει να βλέπει αστυνομικές επιχειρήσεις στον χώρο του πανεπιστημίου. Δεν είναι αυτή η κανονικότητα που θέλουμε.

Το έχουμε ζήσει πρόσφατα. Εχουμε ζήσει τι σημαίνει να παραδίδεται η δημόσια ζωή σε φήμες και δοξασίες.

Η πολιτεία πρέπει να πάρει το μάθημα της κακοκαιρίας.

Οποιος ενδιαφέρεται ειλικρινά να αποκαλυφθεί η αλήθεια και να λογοδοτήσουν οι ένοχοι στις υποθέσεις σεξουαλικής κακοποίησης, πρέπει να δείξει έμπρακτη –όχι ρητορική– εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη.

Η ποιότητα του δημόσιου λόγου δεν είναι τάχα ζήτημα αισθητικής. Ούτε καθωσπρεπισμού.