Τασούλα Καραϊσκάκη

Ανήκει οριστικά στο παρελθόν η βεβαιότητα ότι η ευμάρεια είναι συνώνυμο της αφθονίας των πόρων. Ομως, πνεύμα και καρδιά συντηρούν την επιβλαβή αυτή πίστη, απωθώντας στρουθοκαμηλικά την ιδέα των περιορισμών και των στενών ορίων. Ζούμε ημέρες επίμονης ξηρασίας. Τα καμπανάκια ήδη χτυπούν. Δεν τα ακούμε στο πολυπληθές άστυ.

Είναι μέρος του οικείου μας κόσμου οι επίορκοι, αλλά τους θυμόμαστε μόνο σε τρανταχτές υποθέσεις. Οπως εκείνη της ΔΟΥ Χαλκίδας, με τους πέντε υπαλλήλους να εκβιάζουν επιχειρηματίες ότι θα μπλοκάρουν επιστροφές χρημάτων ή θα αποκαλύψουν παρατυπίες αν δεν λάβουν μίζα. Ή αυτή των δημοσίων και δημοτικών υπαλλήλων, οι οποίοι αποσπούσαν χρήματα από καταστηματάρχες και ξενοδόχους […]

Εχουν εγκατασταθεί στην κορυφή των ειδήσεων, σε δραματική επανάληψη, σαν το έργο που παίζεται και ξαναπαίζεται προκαλώντας την ίδια πάντοτε αγωνία. Οι πυρκαγιές εξελίσσονται σε καθημερινό θερινό όλεθρο λόγω –το λέμε και το ξαναλέμε– της κλιματικής κρίσης, του τρόπου που παράγουμε, που μετακινούμαστε, που διαχειριζόμαστε τη γη, που χτίζουμε, που ζούμε. Ομως, δεν κάνουμε αρκετά […]

Δεν αποδιώχνεται εύκολα η πλάνη που παρηγορεί. Οπως η απατηλή υπόσχεση της Λεπέν για επιστροφή στις παλιές καλές ημέρες, πριν από τα πετρελαϊκά σοκ, όταν η ενέργεια ήταν φθηνή και η γεωργία είχε, χωρίς περιορισμούς, αυξημένες αποδόσεις.

Ο Δημήτρης Σφήκας, που έφυγε από τη ζωή αιφνίδια στις 16 Ιουνίου, ήταν από εκείνη τη στόφα του ευεργέτη που δεν εγκαταλείπει τη δωρεά του, αλλά παλεύει μέχρι την ύστατη στιγμή ώστε να έχει το έργο του μέλλον και αποτέλεσμα.

Οι συρμοί αλλάζουν τις διαστάσεις και το περιεχόμενο των πραγμάτων. Μετατρέπουν εκφάνσεις σπάνιες, εξαιρετικές σε τάση μαζική, ρεύμα ισχυρό που διογκώνεται χωρίς μέτρο μέσα στην ένταση της υπερβολής, εν προκειμένω τη θέρμη της αυθαιρεσίας. Διότι αυθαίρετα ρίχνονται πυροτεχνήματα, άλλοτε εξυψωτικό φινάλε μεγάλων διοργανώσεων και γιορτών, και σήμερα ανελλιπή κορύφωση σε κάθε γλέντι. Οποιος θέλει, πετάει […]

Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια ήταν, τελικά, έργο ενός ή προφορική κληρονομιά πολλών αγνώστων ποιητών ανά τους αιώνες; 

Τα περί «ανδρικών χαρακτηριστικών» ως απολυμαντικού της έμφυλης βίας έφεραν στο προσκήνιο ξανά με κρότο –λόγω των ευρέως αναγνωρίσιμων πρωταγωνιστών του συμβάντος– τα αρνητικά στερεότυπα που καθοδηγούν την επιδημία της ενδοοικογενειακής βίας και των 50 συλλήψεων την ημέρα, συχνά αμετανόητων δραστών. Τα περί εντυπώσεων ορισμένων «ότι στην Ελλάδα έχει εγκαθιδρυθεί μια χούντα της ομοφυλοφιλικής κοινότητας, […]

Κάνει αφόρητη ζέστη στο απροφύλακτο έξω. Ιδρώτας, καταβολή και κάτι σαν φόβος. Ομως ύστερα, στο προστατευμένο εντός, οι ανησυχίες πνίγονται γρήγορα στον κλιματιζόμενο αέρα. Και λίγο λίγο τα διαρκώς επαναλαμβανόμενα δραματικά παρελκόμενα της υπερθέρμανσης γίνονται τραγωδίες ρουτίνας.

Μοιάζουν, αλλά δεν είναι φαινόμενα ασύνδετα. Η αποχή, η πολιτική αφασία, ο ατομικιστικός κυνισμός, η επιλογή άσχετων με την πολιτική youtubers, influencers, τηλεαστέρων, αχυρανθρώπων, η εμφανέστερη στροφή σε ακροδεξιούς λαϊκιστές και σε υπερσυντηρητικά μορφώματα, η αμβλυωπία των κομμάτων εξουσίας είναι νήματα στο ίδιο πλέγμα. Τραβάς το ένα και κινείται το άλλο. Η διολίσθηση των κοινωνιών […]

Οι προκλήσεις της έρευνας στην Ελλάδα και το αριστείο Μποδοσάκη, 20 χρόνια μετά τη βράβευση από το ίδιο ίδρυμα.

«Δεν υπάρχει κανένα επιβεβαιωμένο στοιχείο για τον Ομηρο ως ιστορική προσωπικότητα», είπε ο αρχαιολόγος Μιχάλης Κοσμόπουλος κατά την τελετή υποδοχής του στην Ακαδημία Αθηνών.