Η Αριάδνη Καλοκύρη γεννήθηκε στην Αθήνα (1986). Σπούδασε αρχιτεκτονική και θέατρο. Συνιδρύτρια του δημιουργικού γραφείου Pencilcase, ασχολείται με τον γραφιστικό σχεδιασμό. Ποιήματά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά «Ποιητική» και «Χάρτης». Η πρώτη της ποιητική συλλογή, «Χώρα αναμονής», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κίχλη (2021).
Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«Oταν το σώμα» της Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ, «Ο καρπός της ασθένειάς μου» του Νικήτα Σινιόσογλου, «Η ομορφιά των όπλων μας» του Θωμά Τσαλαπάτη.
Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Η Τζούλι από το «Eνας τυχαίος εραστής» της Ναντίν Γκόρντιμερ. Για τον τρόπο που ελίσσεται και την αιφνιδιαστική της παρόρμηση.
Διοργανώνετε ένα δείπνο. Ποιους συγγραφείς καλείτε, ζώντες και τεθνεώτες;
Τη Σύλβια Πλαθ, την Αν Σέξτον και τη Βιρτζίνια Γουλφ για να προσπαθήσω να τις αποτρέψω. Τον Ζμπίγκνιεφ Χέρμπερτ, τη Βισουάβα Σιμπόρσκα (και τον Κσίστοφ Κιεσλόφσκι) μήπως καταλάβω αν η λεπτομέρεια της αλήθειας τους, που με μαγεύει, οφείλεται στον κοινό τους τόπο.
Ποιο ήταν το πιο ενδιαφέρον στοιχείο που μάθατε πρόσφατα χάρη στην ανάγνωση ενός βιβλίου;
Πως «η ελευθερία δεν είναι παρά η απόσταση / ανάμεσα στον κυνηγό και τον κυνηγημένο». Μπέι Ντάο, «Συνένοχοι».
Ποιο κλασικό βιβλίο διαβάσατε πρόσφατα για πρώτη φορά;
Την «Κυρία Νταλογουέι».
Και ποιο είναι το βιβλίο που έχετε διαβάσει τις περισσότερες φορές;
Τα ποιήματα της Πλαθ.
Μπορούμε να προσδιορίσουμε με μια φράση ή έναν στίχο τη χώρα αναμονής;
Ενα λιβάδι παιδικά όνειρα στο φόντο και ορισμένα / γκρίζα στάχυα που μετράνε αντίστροφα, σβήνοντας / το καστανό καρέ των μαλλιών σου. Ή πως μία λεπτομέρεια γίνεται η αφορμή, για να διανύσεις τις ηλικίες και τις εποχές.
Τι αναμένουμε σε αυτή τη χώρα;
Φαντάσου μια ψηλή, απότομη σκάλα. Το όριο του πλάτους και του ύψους δεν είναι εμφανές. Ανεβαίνεις τα σκαλιά – πρέπει να έβρεξε χτες, καθώς μικρές λίμνες γλιστράνε στα πόδια σου. Εχεις ήδη προχωρήσει αρκετά, όμως, φοράς ένα μακρύ ρούχο. Το ρούχο βρέχεται και βαραίνει, με μνήμες και όνειρα που συλλέγεις ανεβαίνοντας. Γίνεται εμπόδιο και μοιάζει να ζητάει μια μικρή παύση, πριν το επόμενο ηλικιακό σκαλοπάτι. Σε αυτήν ακριβώς τη στιγμή βρίσκεται η «χώρα αναμονής». Ο τόπος, δηλαδή, που για λίγο όλα σταματάνε και περιμένεις, αναζητώντας δυνάμεις, για να συνεχίσεις την πορεία σου στον χρόνο.
Πρώτο ολοκληρωμένο ποιητικό βιβλίο. Σκέψεις, αισθήματα;
Χαρά, συγκίνηση, αγωνία. Μέσω του βιβλίου, θυμήθηκα την υπέροχη αίσθηση της αλληλογραφίας, την προσεγμένη διαδικασία της προσωπικής αποστολής και τη λαχτάρα της απάντησης.