Οι νέες προβλέψεις του ΔΝΤ είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντικές για τις πιο πλούσιες χώρες του κόσμου. Αυτό συμβαίνει γιατί εκείνες βρίσκονται σε φάση ισχυρής ανάκαμψης από τις επιπτώσεις που προκάλεσε η επέλαση της πανδημίας. Για πολλές φτωχές χώρες ισχύει το αντίθετο: Το τέλος δεν είναι ορατό, η πανδημία επιδεινώνεται ενώ οι οικονομικές τους απώλειες αυξάνονται. Τα δε χρέη τους θα είναι σε πολλές περιπτώσεις μη βιώσιμα.
Οι πλούσιες χώρες θα πρέπει να κάνουν πολλά για να βοηθήσουν με διάφορους τρόπους, κυρίως σε ό,τι αφορά την παραγωγή και τη διανομή των εμβολίων. Ωστόσο, πολύ σημαντικό μέρος αυτής της προσπάθειας είναι ο σχεδιασμός ενός πιο ανθεκτικού συστήματος οικονομικής συνεργασίας μέσω του ΔΝΤ αλλά και άλλων οικονομικών θεσμών. Μέχρι στιγμής ο αυτοσχεδιασμός έχει παίξει μεγαλύτερο ρόλο από τη συστημική καινοτομία. Για παράδειγμα, με τη συμφωνία του προέδρου Τζο Μπάιντεν οι κυβερνήσεις έχουν αποφασίσει ότι το ΔΝΤ θα πρέπει να εκδώσει νέα δέσμη ειδικών τραβηχτικών δικαιωμάτων (SDR) στα μέλη της. Αυτό θα δώσει πολύτιμη οικονομική βοήθεια σε πολλές χώρες που αγωνίζονται να αντιμετωπίσουν την πανδημία. Ομως δεν είναι και η ιδανική λύση.
Το ΔΝΤ καθώς και άλλοι οικονομικοί θεσμοί θα πρέπει να σχεδιάσουν διευκολύνσεις που θα μπορούν να βοηθήσουν σε περιόδους έντονων συνθηκών –σαν αυτές που διανύουμε σήμερα– οπότε οι οικονομικές δυσχέρειες δεν είναι αποτέλεσμα ανεύθυνων οικονομικών πολιτικών. Συνήθως το Ταμείο χορηγεί δάνεια τα οποία εξαρτώνται από την εφαρμογή μεταρρυθμίσεων που αφορούν την οικονομία, ενώ, την ίδια στιγμή, η διαπραγμάτευση αυτών των προγραμμάτων διαρκεί για μεγάλο χρονικό διάστημα και αποτελεί μία πολιτικά έντονη διαδικασία. Η απάντηση στην πανδημία θα πρέπει να είναι ευρύτερη, ταχύτερη και λιγότερο συνδεδεμένη με νέες δημοσιονομικές στρατηγικές. Ρυθμίσεις σχετικά με την ελάφρυνση χρέους χρειάζονται επίσης δουλειά.
Ειδικότερα, η επέλαση της πανδημίας οδήγησε το G20 στη δημιουργία της πρωτοβουλίας αναστολής εξυπηρέτησης του χρέους. Ωστόσο, αυτή η βοήθεια είναι μερική και προσωρινή. Προσπάθειες για να χτιστεί το συγκεκριμένο σχέδιο βρίσκονται σε εξέλιξη, ωστόσο, μέχρι στιγμής, ο κόσμος δεν έχει στη διάθεσή του ένα ολοκληρωμένο σύστημα, δίκαιο για τους πιστωτές, διαφανές και ικανό να προσφέρει επαρκή ανακούφιση όταν υπάρχει ανάγκη. Πρόκειται για μία περίπλοκη δουλειά, η οποία θα πρέπει να τεθεί σε προτεραιότητα.
Οι υπουργοί Οικονομικών θα πρέπει να κάνουν πιο προσεκτικές αλλαγές στο πλαίσιο των ρυθμίσεων για οικονομική διεθνή συνεργασία. Κάνοντας τολμηρές καινοτομίες, μπορούν να χειριστούν τις επιπτώσεις της πανδημίας πολύ πιο αποτελεσματικά. Αλλωστε, καλό είναι να θυμούνται πως αυτή η πανδημία είναι απίθανο να είναι και η τελευταία.